Official Secrets Act, donderdag 4 juni in het Paard, is de nieuwe vier koppige indieband uit Londen. Met hun debuutalbum 'Understanding Electricity' baarden ze veel opzien. Ondanks het feit dat er gezegd wordt dat OSA zich juist niet bezig houdt met het uiterlijk perfectionisme zoals vele andere indiebands, zien ze er puik uit. Nette overhemden strakke jeans en gekapte haren. De zanger doet denken aan een jonge David Bowie, de muziek enigszins ook.

Het begint veelbelovend. Vol energie starten ze de show en krijgen het weinige publiek toch naar voren. Helaas blijft het niet zo, de energie zakt al snel naar een singer-songwriter niveau. Op zich niet erg, ware het niet dat er vier jongen mannen op het podium staan. Je verwacht meer. De nummers blijven wat hangen in stijlen van oude bekenden als Buckley, Bowie, Dylan en Cohen. Goed doorgevoerd, dat wel. OSA is muzikaal zeer knap, maar niet eigen.

Veelal worden de muzikale lijnen verdubbeld, met stem, synth, of bas, maar niet verdiept. Alle nummers lijken in dezelfde toonsoort te starten en eindigen in hetzelfde patroon, voorspelbaar. Er zijn uitblinkers. Zo wordt een tipje van de muzikale sluier opgelicht als de zanger een ballad zingt. Eenzaam, alleen, maar vol kracht en overtuiging. Het klinkt echt, overtuigt en wordt gebracht met de juiste energie. Maar daar blijft het bij. Woede, verdriet, geluk, alle emoties rollen voorbij maar raken niet tot een publiekelijke extase. Nu is er ook wat weinig publiek, dat helpt de band ook niet echt.

Helaas, want deze band lijkt alles in zich te hebben om gevoelig en dynamisch te rocken. Zoals Kula Shaker, Ash, of wellicht een Dylan met de scherpte van Bowie, maar ze zijn er nog lang niet. Hun performance is flauw, de muziek eentonig en zonder doorleeftheid of energie. Wellicht dat de band de benodigde energie ook niet bij het publiek kan vinden en presteren ze wellicht beter een volle levendige zaal, maar helaas hebben ze de belofte van vernieuwende en energieke indieband niet waargemaakt.