Stel je een louche tent voor, vol met bikers en grote mannen met gespierde armen, bierbuiken en tattoos. Het stinkt er naar zweet, sigaretten en sterke drank. Een dergelijk klimaat is uitermate geschikt voor een band als Johnnie Stalker. De muziek is energiek, ruig, snel en een regelrechte aanslag op de trommelvliezen. Muzikaal gezien oké in het genre. Het is de overtuiging waar het afgelopen vrijdag 29 mei in de Zwarte Ruiter aan ontbrak.
Net als ruim een jaar geleden is het publiek in grote getale op de Zwarte Ruiter afgekomen, in opwachting op wat Johnnie Stalker te bieden heeft. In tegenstelling tot de vorige keer, staat er nu een band die zijn Haagse sporen inmiddels ruimschoots verdient heeft. Nu weliswaar met een andere formatie en een hernieuwde set. Frontman Ivar Keuren heeft zijn gitaar in de wilgen gehangen en de basgitaar ter hand genomen. Jelger Durieux (Coinage, ex-Headlife) neemt al een enige tijd plaats achter de drums. Splinternieuw is Remco Visker (ex- La Grâce, ex-Natha Lee) op de gitaar.
De garagerockband heeft ook muzikaals heel wat nieuws voor het publiek in petto. Ondermeer de single ‘Never born to lose’, een krachtige rocksong die onlangs is opgenomen en naar verluid binnenkort te downloaden is vanaf de website van de band. Voor de trouwe fans komt er genoeg oud materiaal voorbij. Nummers als ‘Sick as a dog’ en ‘Keep on going’ klinken nog net zo energiek, fris en pakkend als een jaar geleden. Hier blijkt de kwalitatieve houdbaarheid van deze nummers uit. Het publiek kan er nog steeds geen genoeg van krijgen! De toegift wordt daarom al snel na het einde van het optreden aangewakkerd.
Toch lijken deze nummers en de rest van de set met minder passie en attitude naar voren gebracht te worden als dat we van Johnnie Stalker gewend zijn. Wie herinnert zich die zinderende avond van de Haagse Popprijzen niet, waarbij de band maar liefst drie keer de show stal en het Paard van Troje op zijn kop zette. In de Zwarte Ruiter is het vanavond behoorlijk tam en lijkt het in de verste verte niet op die louche tent waarin alle aanwezigen zich laten meeslepen door de band en de arrogante zanger op het podium.