Jeroen Jansen is al jaren actief als fotograaf. Van festival naar festival en van concert naar concert, gewapend met zijn camera. Eén van de grote peilers van zijn werk is Parkpop. De laatste acht jaar is er geen Parkpopact ongezien langs zijn camera gegaan. Eén van de hoofdsponsoren van Parkpop, Staedion, gaf Jeroen de gelegenheid om met zijn mooiste Parkpopmomenten te exposeren.
Woensdagmiddag 24 juni rond half vijf, in het gebouw van Staedion aan de Koningin Julianaplein is het een drukte van belang. Acht jaar lang heeft Jeroen Jansen vooraan het Parkpoppodium gestaan en vele artiesten op de gevoelige plaat vastgelegd. Uiteraard gaat dit gepaard met een officieel woord van ondermeer Jeroen zelf en wethouder Frits Huffnagel en zelfs met een mini-optreden van Dana Fuchs.
Velen genodigden keken hun ogen uit bij de mooie afdrukken aan de muur. Een ervaren Parkpopbezoeker haalt herinneringen op bij Ilse Delange, Normaal, Killing Joke, De Dijk, Fish, Sheryl Crow, Elvis Costello en Beth Hart. Na het officiële gedeelte, waar een zenuwachtige Jeroen trots vertelt hoeveel werk dit is geweest en dat hij erg blij is met de komst van Dana Fuchs. Zij zorgt ervoor dat het geheel muzikaal opgeluisterd wordt met een akoestisch optreden. Tijdens The Hague Jazz maakte deze Amerikaanse al enorme indruk en op Parkpop zal Dana het zeker dunnetjes overdoen. Vanmiddag probeert ze het ingetogener te doen en samen met haar gitarist Jon Diamond lukt het aardig. Na een set van zeven nummers weten Dana en John aardig wat cd’s en dvd’s te slijten aan de bezoekers.
Na afloop van het feestgeruis spreken wij met een stralende Jeroen Jansen, “Het is echt top! Ik ben supermoe en heb superstress gehad, maar het was geweldig”, Jeroen straalt en oogt een klein beetje emotioneel. “Ik heb er drie weken continu aangewerkt, tijdens kantooruren maar ook ’s avonds. Ik vind het vooral geweldig dat Dana een dag eerder is gekomen om hier op te treden.” Het idee van Dana Fuchs op deze middag komt van Jeroen zelf af, “Ik had haar gezien op The Hague Jazz en ben gewoon met het management gaan bellen. En heb vertelt dat hier foto’s van haar hangen en die later dan omgewisseld worden voor haar Parkpopfoto’s. Een dag later zou ze in Venlo spelen. Ik heb haar vandaag voor het eerst ontmoet en heb haar zelf opgehaald.”
Dana Fuchs op je feestje is een reden om trots te zijn en Jeroen zal zondag om 16.55 uur vooraan staan om haar optreden te fotograferen. Maar hoe is de combinatie fotografie en Parkpop bij Jeroen in het bloed gekomen? “Ik ben begonnen in 1995 met een compactcamera, een APS camera. Daarmee kon je Panoramashots maken, echt te gek.” Jeroen is vooral de man van de digitale revolutie en heeft al jaren een uitgebreide site. “In 1989 ben ik samen met mijn vader voor de eerste keer naar Parkpop gegaan en zag daar de Golden Earring, een jaar later zag ik Gary Moore. In 2000 was ik voor de eerste keer backstage. Het optreden van Kane staat me nog bij, gekleed in ADO-shirts. Pascal van Blof deed nog één nummer mee. Vanaf toen ben ik gaan fotograferen op Parkpop. Soms uit naam van MusicFromNL, maar meestal op eigen naam.”
Een festival heeft toch wel Jeroen zijn voorkeur, “Een concert in Ahoy vind ik wel leuk, maar meestal moet je na drie nummers weg. Bij Parkpop kan je vaak het hele optreden foto’s maken en voor mij is het toch de combinatie van muziek en fotografie. Het gaat vooral om de muziek.” Al die tijd vooraan bij het podium, terwijl Parkpop bekend staat als hangend in het gras. “Vrienden van mij zeggen wel eens, we zitten daar en daar maar ik sta altijd vooraan te fotograferen. Ik ben dan in mijn element en mijn vrienden begrijpen dat gelukkig.”
Door zijn werk bij Staedion kreeg Jeroen deze kans, “Ik werk hier sinds januari en door mijn fotografie werd mij gevraagd of ik het leuk zou vinden om te exposeren. Ik was wel eens gevraagd om in de openbare bibliotheek iets te doen, maar dit is écht op mijn naam en ik wilde er wat moois van maken en het zelf bepalen. De afdrukken zijn allemaal bekostigd anders kon ik het niet voor elkaar krijgen. Het kunstgras, de zitzakken en het gastenboek zijn ondermeer mij ideeën. Daarnaast is het de eerste keer dat mijn foto’s zijn afgedrukt. Ik ben erg kritisch dus was het echt heel veel werk om mijn archief door te spitten. Daarnaast had ik het idee dat op die witte muur foto’s moesten komen met veel zwart. Het zijn staande en liggende foto’s om en om en ik vind het belangrijk dat er naast internationale artiesten ook grote Nederlandse acts terugkomen zoals Ilse Delange, Anouk en Kane.”
“Kenmerkend in mijn werk is dat ik de emotie van de artiest probeer vast te leggen, zonder storende elementen” zegt Jeroen heel trots. “Alleen die foto van Dana Fuchs heeft beweging. Ik heb me laten vertellen dat digitale fotografie toch nauwer luistert qua scherpte. Vaak is één ding scherp en een ander ding weer niet.” Volgens de bezoekers is Jeroen er aardig in gelukt en hoeft hij zich nergens voor te schamen. Wat er met de foto’s gaat gebeuren na deze expo heeft hij nog geen concrete plannen. “Dat ga ik nog beslissen. Veel werk kan ik weer gebruiken voor een andere expo. Met de grote foto van Anouk willen kijken hoe het zit met portretrecht en misschien voor een goed doel veilen. Binnen Staedion zijn er ook mensen die deze graag op hun kamer willen hebben, dus dat komt wel goed.”
Tot slot willen we nog weten, wie Jeroen nog voor zijn camera zou willen zien, het liefst tijdens Parkpop? “Michael Jackson zou ik heel graag nog willen fotograferen.”