Het op zaterdag 11 juli gehouden Your Stage Festival in de Bink36 diende als hoogtepunt na een zware week van masterclasses met als doel de ongeveer vijftig deelnemers te laten ervaren hoe het er in de praktijk aan toe gaat op een MBO Kunstopleiding. Na auditierondes in april en juni werden de vijftig deelnemers geselecteerd die tijdens de masterclasses in groepen werkten aan een showcase die op het Your Stage Festival werden gepresenteerd.
Het is nog erg stil op op het terrein. De mensen die er zijn, zitten lekker in het zonnetje te genieten van Urban Roots vs. Kern Koppen. Het is jazz meets hiphop. De heren van Kern Koppen geven een freestyle rapshow weg op de jazzy tunes van Urban Roots. Een verrassend goede combinatie. Kern Koppen spoort de mensen aan om hen onderwerpen toe te werpen zodat ze daarover kunnen rappen. De reacties hierop zijn oorverdovend stil. Niet dat de Kern Koppen om onderwerpen verlegen zitten, want omdat Ki in het zonnetje staat komt er vanuit het niets een rap over de zon.
Na een korte pauze stroomt het terrein van Bink36 toch ineens een beetje vol met mensen. Een van de eerste acts die is voortgekomen uit de masterclasses van afgelopen week bestijgt het podium. De act, R*E*A*L genaamd, bestaat uit jongedames met paraplu’s en inmiddels is duidelijk dat het toegestroomde publiek bestaat uit familieleden en vrienden. De act begint met een gedicht waarna er heen en weer gemarcheerd wordt over het podium. Het komt vrij chaotisch over en de indruk wordt gewekt dat het podium misschien wel een beetje te klein is voor de act; de dames moeten uitkijken dat ze elkaar niet in de weg lopen. De boodschap ontgaat een beetje, maar ja, kunst hoeft dan ook niet door iedereen begrepen te worden. Leuk gedaan zijn de dansjes in slow motion. Jammer is dat het muziek van de achtergrond band bijna niet te horen is.
Direct na het optreden van R*E*A*L komt Jam-Soundz op. Zijn een paar van die gezichten al niet eerder op het podium te zien geweest? Het blijkt dat een aantal van de leden van Jam-Soundz ook in de act R*E*A*L te zien was. De artiesten staan een beetje onwennig op het grote podium, maar het is ook niet niks om ineens voor een publiek te moeten optreden. Het optreden gaat ze verrassend goed af. Er wordt een show met rap elementen neergezet met heel veel energie. Het publiek is enthousiast en klapt mee. Bij het nummer ‘Love is wicked’ gaat het publiek helemaal uit hun dak.
Als RR (Revolutionary Rebels) begint valt meteen Valerie van The Socks op, die meedoet met deze nieuwbakken groep. Die heeft toch geen masterclass meer nodig? De act voert een show op met een combinatie van rap, dans, beatbox en zelfs ballet. Het publiek slikt het als zoete koek. En bij de danspasjes doet iedereen ook leuk mee. Als er een rap-battle begint is het enthousiasme van iedereen ook erg voelbaar. De boodschap van de battle is duidelijk: jongens willen alleen maar rappen, en meisjes interesseren zich weinig voor rap en willen alleen maar zingen. Jammer alleen dat er hier en daar niks van te verstaan is en dat er ook nog iemand de tekst vergeet. Ze doen ook een tribute aan Michael Jackson. Het laatste nummer gaat over de zomer, wat zo uitgebracht zou kunnen worden als zomerhit. Achteraf geeft Valerie aan dat ze aan het Your Stage project heeft meegedaan om zichzelf verder te ontwikkelen als artiest zijnde. Verder wilt ze kwijt dat ze het grappig vindt hoeveel rap en hiphop invloeden in de diverse acts terug te zien is, hoewel dit tijdens de diverse workshops in de afgelopen week eigenlijk niet behandeld is. Blijkbaar is rap en hiphop toch iets wat sterk onder de meerderheid van de jeugd speelt.
Als Dio opkomt is het weer wat drukker voor het podium. Sterker nog, later blijkt dat dit het drukst bezochte optreden van de dag is. Iedereen zingt luidkeels mee met alle nummers die voorbij komen. Een persoon uit het publiek probeert een beetje de aandacht naar zich toe te trekken en roept steeds luidkeels “schijthuis”. Dio snoert hem de mond door hem even aandacht te geven en het publiek voor hem te laten klappen ("want hij heeft het blijkbaar nodig"). Dio is wel even uit zijn flow gebracht door deze onderbreking en heeft de dj nodig om hem weer op het juiste spoor te krijgen. Na een paar nummers roepen veel meisjes in het publiek om het nummer ‘Tijdmachine’, waar Dio dan ook gehoor aan geeft. Dat betekent weer meezingen.
Nadat Dio het podium heeft verlaten valt het festival eigenlijk in een dal. De meerderheid van het toch al niet in grote getale aanwezige publiek verlaat het festival. Dan is ineens pijnlijk duidelijk dat er tussen de acts door eigenlijk een stilte is, waarin het nog aanwezige publiek niet goed weet wat het moet doen. Het zou misschien beter geweest zijn als er wat muziek zou worden gedraaid. Ook de host Umit-C is dit opgevallen en probeert wat leven in de brouwerij te brengen door mensen uit het publiek op te roepen een liedje te zingen of te rappen. Als er een 5-jarig jongentje op een van de boxen gaat staan en een rap doet, gaan de mensen helemaal uit hun dak. Een wat oudere mevrouw zingt ‘Poessie mauw’, wat de ouderen op het terrein nog wel herkennen, en er wordt hartelijk om gelachen.
Style Confidential is de naam van een breakdance groep uit Den Haag die al sinds 2001 bestaat. Ze hebben al heel wat battles op hun naam staan en de show laat zien dat ze niet alleen ervaring maar ook flink veel lol hebben in wat ze doen. Het publiek klapt en joelt dan ook goed mee. De volgende act die optreedt is de Amsterdamse rockband Jimmy Spitfire. Jongens die van knallen houden. Vooral de bassist maakt indruk. Helaas maken ze niet veel contact met de toeschouwers en staan ze vaak met de rug naar het publiek. Misschien dat de jongens met meer publiek wat meer los komen.
Als Stereo op het podium verschijnt is het nog steeds erg rustig op het veld, maar dat kan de pret niet drukken. Met nummers als ‘Unexpected’ en ‘Last forever’ zetten ze een goed optreden neer. Onbegrijpelijk is de indeling van het podium. De monitors zijn erg naar achter geschoven, wat resulteert een lege ruimte vooraan op het podium, en zorgt ervoor dat de bandleden ver naar achteren staan op het podium. De band probeert te springen en te stuiteren, maar heeft daar simpelweg de ruimte niet voor. Jammer, want het optreden komt hierdoor toch wat tam over. Gelukkig maakt zangeres Astrid een hoop goed met haar stemgeluid. Verder wordt ook duidelijk dat de geluidstechnici van dit festival veel steken laten vallen. De gitaar van gitarist Daan is bijna niet te horen en ook de backing vocals van Noah en Thijs zijn niet te horen.
Onder de naam Your Stage Allstars treden alle deelnemers van de Your Stage masterclasses op. Ondanks dat het nu begint te regenen gaan ze er helemaal voor. Met zijn allen brengen ze een ode aan Michael Jackson door ‘They don't really care about us’ ten gehore te brengen. Wanneer het tijd is voor Giovanca regent het wat harder en staan er maar een handje vol mensen te wachten op haar. Giovanca zet een bewonderenswaardige show neer voor pak hem beet twintig man, en ze verdient toch wel beter. De jazz/soul zangeres brengt je mee naar het warme Curaçao en zorgt ervoor dat iedereen gedurende het anderhalf uur durende optreden niet stil kan blijven staan.
Bink36 is op zich een prachtlocatie voor evenementen. Je bent er niemand tot last en je hebt er de ruimte. Wel is het aanwezige publiek van mening dat de locatie wat moeilijk te vinden is. Misschien dat hier voor toekomstige evenementen wat meer aandacht aan gegeven moet worden. Daarnaast moet het geluid echt wel beter geregeld worden en moet er tussen de acts door ook iets te doen zijn. Al met al een geslaagde eerste editie van het Your Stage Festival, en de nabije toekomst zal uitwijzen wat er van de talenten die zich vandaag hebben gepresenteerd terecht zal komen.