Afgelopen weekend vierde Vlietpop een feestje. Een absolute mijlpaal voor het Leidschendamse festival; de 25e editie. Bij zo’n jubileum hadden we alleen wel een wat spannender programma verwacht. Daarentegen had Vlietpop een van de minst interessante programmeringen in jaren. Een te makkelijk en veilig programma qua lokale acts en met Voicst en Hit Me TV twee acts die we vorig seizoen al op vele festivals hadden gezien.
Behalve dat de programmering dit jaar erg tegen valt, is er ook weinig feestelijks te zien op Vlietpop. Aan de aankleding is weinig tot niets gedaan. Al met al is het een wat zuinig feestje in Leidschendam. En dan heeft de organisatie natuurlijk ook een beetje pech dat dit jaar de festivaltent is opgezet terwijl het zo ontzettend mooi weer is. Dat is vast ook een van de redenen dat de Haagse band Starcatcher moet openen voor aan nagenoeg lege festivaltent.
Na Starcatcher is het de beurt aan de winnaar van de Vlietpopslag, de Groningse formatie Spotrockers. Het is meteen misschien wel de leukste act van de dag. De zeskoppige formatie maakt een mix van hiphop, funk en rock en doet daarbij nog het meest denken aan een Nederlandstalige versie van Relax. De band grooved en de flow van mc’s Jelmer Pronk en Tzanto Koot is lekker swingend. Ook de podiumpresentatie is zeer energiek en als je om half twee ’s middags een bijna lege festivaltent kan laten dansen, meeklappen en zingen ben je gewoon een held! Als ze dan ook nog ‘Raining blood’ van Slayer om weten te buigen tot een groovend hiphop nummer is het feest al helemaal compleet. (RH)
In maart dit jaar stond de band Shoo-Gar voor het eerst op het podium en het optreden vandaag op Vlietpop is pas de zevende. Een goed begin voor deze Haags/Rijswijkse formatie dus, die overigens ook uit een paar bekende koppen bestaat. Zo herkennen we gitarist Xander Kaaij (ex-Sweet Jezebel) en drummer Robin Alderliesten (Natha Lee). Helaas betekent dat geen garantie voor een leuke band, want de jaren ’80 rock van Shoo-Gar is hopeloos achterhaald en komt bovendien wat eentonig over. Muzikaal zit het allemaal wel aardig in elkaar en ook de zang van zangeres Sam is prima, maar echt boeien doet het niet. (RH)
De programmeur van Vlietpop is ongetwijfeld fan van de rockbands uit de jaren ’80 als Van Halen en Whitesnake, want ook de Haagse formatie Rebelstar tapt uit dit vaatje. Benen wijd, gitaarvolume op 10 (of 11 voor de fans van Spinal Tap) en scheuren met die gitaren. Ook bij Rebelstar is originaliteit ver te zoeken. Gelukkig zijn de bandleden stuk voor stuk uitstekende muzikanten en wordt het geheel wel met een flinke bak energie gebracht. Dat dan weer wel. (RH)
Misschien komt het door de hitte of speelt de lege festivaltent een rol, maar de Haagse band The Levi’s komt vandaag niet helemaal lekker uit de verf. Op hun website beloven ze het publiek ijzersterke gitaarriffs, beukende drums, groovende baslijnen en zinderende vocalen, maar tijdens hun optreden op Vlietpop komen ze niet verder dan ontblootte bovenlijven en wat flauwe grappen. De band komt op het podium niet over als een geheel en de energie die normaal gesproken van het podium afspat ontbreekt. Jammer, want de band bewees tijdens eerdere optredens hun beloftes wel degelijk waar te kunnen maken. (MP)
De Osdorp Posse is al twintig jaar de oervader van de Nederhop. Op het Vlietpop podium neemt de band, die bezig is aan haar afscheidstournee, vandaag afscheid van het Leidschendamse publiek. Onder leiding van frontman Def P weet de Posse het publiek nog steeds warm te krijgen met hun scherpe, rauwe en maatschappijkritische teksten. Jong en oud gaan uit hun dak op klassiekers als ‘Tegenstrijd’ en ‘Moordenaar’. Je houdt van de muziek of je haat het, maar zelfs de grootste criticus zal moeten toegeven dat de Nederhopveteranen van de Osdorp Posse het publiek geroutineerd in extase weten te brengen. Ze zorgen daarmee voor een hoogtepunt van deze Vlietpopeditie. (MP)
Als Hit Me TV even na zessen staat gepland om te spelen, is het nog akelig leeg op het podium. Er blijken wat technische mankementen te spelen. Als ze even later het podium bestijgen, lijkt er niet veel aan de hand. De show gaat van goed van start. Maar het publiek staat er wel wat statisch bij. “Wat staan jullie er suf bij” , aldus zanger Jaap. “Ja daar ben ik heel eerlijk in hoor!” Alsof het publiek het zich aantrekt, wordt er tijdens de rest van de show aanzienlijk meer gedanst. Jaap vertelt ook meteen wat er niet klopt aan de show, voor de mensen die de band vaker live heeft gezien. “Jullie missen misschien mijn rode kenmerk”, duidend op de synthesizer die meestal om zijn nek hangt. Maar echt gemist wordt hij niet, Jaap is nu nog beweeglijker op het podium. Hij balanceert op het drumstel en rent over het hele podium. En gaat zelfs even het podium af om bij het publiek te staan. Met ‘Not a real talent’ sluiten ze de dynamische show af. (SK)
Als volgende act staat een bijzondere samenwerking op het programma, De Bazzookas. De ska-sounds van The Palookas gecombineerd met de teksten van VanKatoen. Zanger in deze band is dan ook Bazz VanKatoen. Het zorgt voor een bizarre en energieke show. Met zeven bandleden is het een drukte op het podium. Headbangend en springend staat de band de show weg te geven. Het publiek reageert er goed op en springt lekker mee. Bazz weet het publiek goed mee te krijgen door ze er steeds bij te betrekken. Soms wel heel letterlijk. Met vragen als “Wie van jullie stinkt er het meest?” of “Wie wil er een massage?” bevordert hij de sfeer die er hangt. Dat is uiteindelijk ook wel nodig, want de muziek klinkt soms wel erg eentonig en begint het iets te veel op elkaar te lijken. De show eindigt net zo energiek als hij begon, met een crowdsurf van Bazz. (SK)
Het is even wennen, vijf jonge Nederlandse mannen in nette Beatle-esque pakjes die elkaar en het publiek in het bekakt Engels aanspreken. The Fabulous Wannabeatles zijn gearriveerd! Al gauw wordt het gekke accent vergeten en wordt er vooral hard meegezongen met de geweldige liedjes die voorbij komen. ‘Love me do’, ‘Hard days night’ en Helter skelter’. Ze worden erg goed vertolkt en het publiek kan het zeer waarderen. De oudere mensen halen herinneringen op en de jonge lui kennen deels de tekst en zingen mee wat ze kennen. Tijdens het tweede deel van de show, na een korte omkleedpauze, verschijnen de bandleden in mooie Sergeant Pepper outfits, met de bekende felle kleuren. Het is mooi om te zien dat er zoveel aandacht aan de details wordt besteed. Het maakt de show net even aantrekkelijker. ‘Hey Jude’ vormt het podium voor een groot meezingfestijn en vormt de perfecte afsluiter voor een erg leuke en zeer onderhoudende show. (SK)
Wat valt er nou nog te zeggen over de Amsterdamse band Voicst? Als sinds het verschijnen van hun laatste album ‘A Tale Of Two Devils’ zijn ze de lieveling van iedere festivalprogrammeur. Ook op Vlietpop mogen ze daarom niet ontbreken. Tjeerd, Joppe en Sven hebben begin dit jaar Jaimie van Hek (bekend van de Haagse band S.C.A.R.) officieel aan hun line-up toegevoegd. Deze dame doet tijdens het optreden op Vlietpop de overige Voicstleden verbleken. Als een waanzinnige neemt ze de toetsen en live-samples voor haar rekening en trekt daarmee onbewust alle aandacht naar zich toe. De band heeft duidelijk plezier op het podium en het publiek reageert daar uitermate enthousiast op. Al veel te snel komt het optreden, en daarmee ook deze vijfentwintigste editie van Vlietpop, ten einde. Mocht je Voicst in Leidschendam hebben gemist, treur dan niet. Je komt ze deze zomer ongetwijfeld nog op een ander festival tegen. (MP)