Vrijdagavond 17 juli sloot de Amerikaanse zangeres Joan Wasser, beter bekend als Joan as Policewoman, haar Europese tour af met een concert in het Openluchttheater in het Haagse Zuiderpark. Daar waar haar muziek een wat zwaarmoedige persoon doet vermoeden, maakt Joan haar entree in een broekpak met een hysterisch paars panterprintje en slingert ze het ene lolletje na het andere het publiek in. De vogels die de rust in het park verstoren krijgen uitgebreid aandacht van de zangeres, zo ongeveer ieder nummer wordt wel aan een crewlid opgedragen en ook een uitgebreide verhandeling over aangespoelde inktvissen mag niet ontbreken. Joan heeft er zin in vanavond.
Gesteund door drummer Timo Ellis en toetsenist/bassist Tyler Wood doet Joan vanavond waar ze het best in is: mooie liedjes op een ontzettend intense manier overbrengen. In een interview vertelde ze eens dat haar een muziek een soort muzikaal dagboek is en dat ze zich door de inhoud van sommige nummers soms heftiger is dan naakt zijn. En dat ze zich bloot geeft is zeker. Met een af en toe bijna gepijnigde gezichtsuitdrukking laat ze het publiek meeluisteren naar haar meest intieme gevoelens in nummers als ‘I defy’, ‘To be loved’, ‘Flash’ en ‘Save me’. Je voelt je als toeschouwer op dat soort momenten bijna een soort van voyeur.
Het concert, onderdeel van de reeks concerten die het Paard van Troje deze zomer in het Openluchttheater organiseert, heeft veel mensen naar het Zuiderpark gelokt. Stuk voor stuk lijken de bezoekers in de ban van de frêle zangeres. Ieder grapje wordt begroet met een bulderende lach en ieder liedje wordt afgesloten met een dankbaar applaus. Met maar liefst drie staande ovaties weet het publiek keer op keer nog een nummer aan de zangeres te ontlokken. Joan trakteert haar fans onder andere op een zeer geslaagde cover van Public Enemy’s ‘She watch Channel Zero?!’ en een erg fijne eigen versie van ‘Sacred trickster’ van Sonic Youth.
En toch is dit geen vlekkeloos optreden. Sommige nummers worden ondersteund door tenenkrommende backing vocals en de techniek laat de zangeres en haar muzikanten vaak in de steek. Steeds weer moet er gefriemeld worden aan knopjes en pedalen, wat de vaart uit het optreden haalt. Maar de vele mooie liedjes en de perfecte setting maken veel goed. Dat Joan na haar concert nog uitgebreid de tijd neemt om cd’s te signeren en met fans op de foto te gaan is voor veel bezoekers de kers op de taart. Het blijft nog lang onrustig in het Zuiderpark.