God Forbid, DevilDriver en Anthrax in het Paard. Menig Metalliefhebber zal zich een aantal keer achter de oren hebben gekrabt, de ogen laten knipperen en zichzelf even een flinke dreun hebben verkocht om zeker te weten of dit wel realiteit is. Het is echter heus waar, metal in het Paard. En niet de minsten! Nog niet zozeer als God Forbid het podium betreedt, maar gedurende de avond wordt alles intenser, heftiger en maakt Anthrax de naam waar.
Zanger Byron Davis van God Forbid doet zijn best en probeert zijn enthousiasme op het publiek over te brengen, maar de vibe blijft een beetje ontbreken. Het is nog niet heel erg druk, dus het is voor Davis mogelijk om bijna ieder persoon te bekijken en wie lekker uit z’n dak gaat krijgt een thumbs up of Davis vertelt de rest van het publiek hoe het moet. "What the fuck is wrong with you people?!", briest hij ook nog tussendoor naar een groepje wat meer interesse in het nuttigen van een biertje heeft dan in de band zelf. Toch wel onterecht, want God Forbid, een van de grotere acts en pioniers in de New Wave of American Heavy Metal. God Forbid laat een prima combinatie horen van oudere tracks (Determination) en een aantal nummers van de nieuwste cd 'Earthsblood'.
"DevilDriver!", "DevilDriver!" klinkt het van de voorste rijen wanneer Dez Fafara en zijn kornuiten het podium betreden. De zaal stroomt langzaam vol en ook op het eerste balkon is de ruimte schaars. Het duurt niet lang voordat het publiek ge-enthousiasmeerd wordt door de artiesten uit Zuid-Californie en bij tracks als I Could Care Less en Die ontwikkelen zich de eerste echte pits en wordt er zoals het een goed metal optreden betaamt gecrowdsurft. Dit tot vol plezier van Fafara, die tussen de bedrijven door “Keep him up!” en “We want to see more of this” roept. Ook Fafara is begaan met het publiek en ziet een Nederlandse vlag met de naam Devil Driver vooraan. Even pakken en showen die hap! Binnenkort verschijnt overigens de nieuwe CD Pray for Villains, waar wij al het een en ander van te horen krijgen. Zoals de rest en het concert. Bruut en vooral ook tempowisseling na tempowisseling.
Dan is het uiteindelijk tijd voor Anthrax! Ongeveer 800 man heeft hier op gewacht. Absolute metallegendes in het Paard; laat dit een voorloper zijn van veel vervolg concerten. Inmiddels niet meer met de oude vertouwde John Bush of Joey Belladonna, maar met frontman Dan Nelson, die vijf was toen Anthrax begon. Eigenlijk staat deze nog jonge zanger ook wel voor de revival van de toch ietwat afgeschreven band. Wat de consensus daarvan is doet er niet toe, want het optreden was een magistraal feestje. Anthrax zet in met 'Indians' en zodra het geluid goed staat afgesteld – de bassdrum voelde je door je hele donder – volgen 'Got The Time' (van Joe Jackson), Madhouse en natuurlijk de hymne 'Anti-Social'. Anthrax heerste. Een smetje was toch even een technisch probleem met de gitaar en op het einde een bierglas richting gitarist. Of de “maggot” van een biergooier zich even op het podium wilde melden. Ach, laat dat de pret niet drukken, dit was een avondje metal waar je U tegen zegt. Of wel: Too much metal for one hand!