Zaterdagavond 27 oktober stond enkele maanden geleden al gepland als dubbele cd-presentatie, voor zowel Appie Kim als Hallo Venray. Het geval wilde dat het album van laatstgenoemde band werd uitgesteld naar januari volgend jaar, maar desondanks wilde Hallo Venray hun nieuwe nummers wel alvast aan het publiek laten horen. Stipt half negen start Appie Kim haar set. Zangeres-gitariste Natasha en drummer Marcel Duin hebben nog maar een handjevol nieuwsgierigen naar de kleine zaal van het Paard weten te lokken, maar gelukkig komt daar gedurende hun optreden verandering in. Appie Kim is een bloedserieuze band, zo blijkt ook vanavond weer, want zowel Natasha als Marcel spelen supergeconcentreerd en laten niets aan het toeval over. Sterk punt van de band is dat ze zo’n vol geluid weten neer te zetten, terwijl ze slechts met zijn tweeën spelen. Het concept heeft iets weg van The White Stripes, terwijl er ook raakvlakken met The Pixies zijn te vinden. Het geluid van Appie Kim wordt uitgemixt door Henk Koorn, die als geen ander weet hoe de band hoort te klinken. Hij heeft immers een groot deel van de productie van hun album =AOK op zijn naam staan. Uitschieters van het optreden zijn Hello? Hello?, wat Natasha in haar eentje speelt, en Sail. Als intermezzo draagt Marcel uit zijn hoofd een gedicht voor, wat het arti-aspect van Appie Kim nog eens benadrukt. Het tweede gedeelte van de avond wordt gevuld door Hallo Venray. Henk Koorn vertelt dat hun nieuwe album Leather On My Soul een dubbelaar zal zijn en nog drie maanden op zich laat wachten. Vanavond zullen ze voornamelijk nummers van de elektrische cd spelen, want - zo legt hij uit - de nummers zijn in twee uitvoeringen opgenomen, elektrisch en akoestisch. Ook kondigt hij aan dat er gedurende de show een verrassing prijsgegeven zal worden. Iedereen is benieuwd. De set wordt begonnen met het nummer Some boys, dat gepaard gaat met een hoop energie. Vooral drummer Henk Jonkers hakt er stevig op los en dat is aangenaam om te aanschouwen. Henk Koorn staat de meeste nummers met gesloten ogen te spelen. Het geeft aan dat hij helemaal in de muziek opgaat. Tussendoor verontschuldigt hij zich dat de songs erg kort zijn, maar ja, is dat erg? Het is misschien zelfs juist een pré, want het houdt wel de vaart in de set. Halverwege het optreden komt de verrassing tevoorschijn. Een plastic tas met daarin honderd cd’s met ‘outtakes’ gaat het publiek in. Leuk voor de fans, die dan thuis alvast kunnen luisteren naar exclusief materiaal. Ook leuk voor ze is dat Hallo Venray als twaalfde nummer een klassieker speelt. Het betreft hier het nummer Tuck dat bij de eerste tonen met luid gejuich ontvangen wordt. Vijftien jaar na dato staat deze song nog altijd als een huis. Als toegift speelt Hallo Venray een aantal akoestische nummers. Het klinkt nog een beetje onwennig allemaal, na al die energie van daarnet. Drummer Henk Jonkers roept tussendoor dat de gitaar vals is, dus wordt er even gestemd. De songs klinken overigens erg laidback en neigen een beetje naar country. Omstreeks half elf is het concert ten einde gekomen en kunnen de fans uitkijken naar de release van Leather On My Soul in januari.