Tekst: Jeroen Thijssen en Lilian van Dijk Foto’s: Ron van Varik en Lilian van Dijk Waterpop bofte dit jaar: prachtig weer, zelfs een beetje aan de warme kant. De programmering was prima: veel variatie en met sterke acts als El Pino and The Volunteers en Green Hornet en publiekstrekkers Moke en Opgezwolle absoluut een geheide succesformule. De grootste verrassing op zaterdag 11 augustus was de Amsterdamse band Matik, die met zijn ijzersterke electrorock veel publiek aan het dansen kreeg. Het Groningse Green Hornet brengt ondertussen alweer vijftien jaar poprock van eigen bodem. Ze hebben ook in het voorprogramma van de Jon Spencer Blues Explosion en Dead Moon gestaan. Bijna geen festival dat de heren nog niet geboekt heeft en nu is dan ook Waterpop aan de beurt. Positief is dat de heren, na talloze optredens, ook in het Hofpark met enthousiasme en met verve spelen. Minder is dat het publiek het niet helemaal oppakt en het halverwege de set toch wel een beetje over is. So Much To Give is hun nieuwste cd en qua intensiteit en beleving is er weinig mis met het trio. Het Amsterdamse Moke wordt stevig gehypet. Daar kan niemand omheen. Een Essent Award voor het debuutalbum Shorland, met teksten over zanger Felix Maginns Ierse roots, is daar het overtuigende bewijs van. Britser dan britpop klinkt Moke. Tikje theatraal, met mooie toetspartijen en aparte samples van Eddy Steeneken en meeslepende gitaarsolo’s van Phil Tilly, die al spelend met het grootste gemak zijn soepele huppeltje: naar voren - naar achteren uitvoert. Felix is een uitmuntend zanger, met een mooie, volle stem. Opvallend is dat drummer Rob Klerkx een vrij prominente rol speelt als tweede-stem zanger. De show steekt knap in elkaar. Sommige nummers zijn wat zwaarder en gedragener dan je van de gemiddelde britpop gewend bent. Het handelsmerk van Moke, de zwarte kleding, past daar helemaal bij. Wat is er allemaal goed aan deze band? “Alles,” vindt een fan vooraan. “De muziek, de teksten.” Hier staan vijf doorgewinterde muzikanten die het klappen van de zweep kennen. Soms duurt het lang voordat ze elkaar gevonden hebben in de ideale formatie. Phil Tilly, die na de Tröckener Kecks lang op zoek is geweest, verwoordt dat treffend: “Eindelijk zit ik weer in een goede band.” De grote ontdekking van Waterpop is de tweede Amsterdamse band, Matik. Electropop, of eigenlijk electrorock, want het is behoorlijk stevige kost die de vijf mannen publiek serveren. De danskoorts breekt uit in de voorste gelederen en duurt het hele optreden lang. Zanger Peter – die met afstand het mooiste T-shirt van alle Waterpopmuzikanten aan heeft - kan zijn lol niet op. Hij straalt helemaal. Het gaat zó goed. Misschien komt dat ook doordat Matik net René SG-drummer Robert Jan heeft aangetrokken. Hij past zo goed in de bandformule, dat iedereen deze middag lekker in zijn vel zit. Als Matik deze show als voorprogramma zou doen voor Vive la Fête, zouden ze die band wel eens flink de loef af kunnen steken. Een belangrijke rol is weggelegd voor Niels met zijn beukende beats en synthklanken. Bassist Sajochka pikt af en toe ook een toestenbordje mee. Gitarist Maarten heeft meer in de melk te brokkelen dan de gemiddelde electrogitarist, en terecht, want hij is erg goed. Geen wonder dat ze al het voorprogramma mochten doen voor The Infadels en vorig jaar de Amsterdamse popprijs wonnen voor de meest verrassende nieuwe act. Als er dit seizoen nog festivals zijn waar een band uitvalt: neem Matik! Aan diversiteit ontbreekt het dit jaar op Waterpop in ieder geval niet, maar toch zal de dertigste editie niet de muziekhistorie in gaan als muzikaal de meest interessante. Opgezwolle zal daar ook niet bijstaan, maar is wel een van de populairste en toch een van de betere rapacts van dit land. Het publiek moet even wennen na een dosis rock, maar hier en daar zijn al wat rapliefhebbers toegestroomd om zich te laten vervoeren door het Zwolse trio. Met de uitstekende beats van dj Dippy Delic en de goede en strakke flows van Sticky Steez en Phreako Rico moet het merendeel van het publiek toegeven en mee bouncen met de tracks Gerrit, Strik je veter, Zwarte koffie en de nieuwe single Fakkelteit. Na het eerbetoon aan Ton Veerman van komiek Frank Los is het tijd voor de afsluiter in het Hofpark. The Antwerp Gipsy Ska Orchestra is de slotact en tevens de introductie voor wellicht nog een gezellige nacht elders, zoals de afterparty in de Nederland Drie. Het genre balkansound is op dit moment een flinke hype, na de successen van onder meer Gogol Bordello, en Waterpop springt daar handig op in. Wel is het gedurfd om deze act als slotact op te stellen, maar na een paar nummers gaat het publiek overstag. Het Belgische septet blijft goed overeind en doet het goed met songs als Turks fruit, Tutti frutti, Suki’s theme en Usjinevo oro. Waterpop blijft een van de leukste festivals van de regio. Dankzij een brede programmering met interessante bands, maar ook vanwege de grappige veldacts – dit jaar waren het prachtig verklede dames met glitterwimpers, stoere mannen met horens, de sneltekenaar-goochelaar-dichter en felgroene sprinkhanen. In het kindergedeelte struikelde je over de kleintjes die allemaal een circusact wilden leren. Op naar het 31ste Waterpop. We verwachten er weer veel van.