Spanner rockt vrouwen in Speakers

Voormalige popidool Syb van der Ploeg in de voetsporen van Bon Jovi

Frank de Neeve, ,

Terwijl de fine fleur van de Nederlandse popmuziek dit weekend de reis naar het hoge noorden maakte voor Noorderslag, was de Friese band Spanner afgelopen zaterdag naar Delft afgezakt. Rockband Spanner is zeker niet ‘the next best thing’. Vooral in de rustige nummers hoor je een goede band aan het werk.

Voormalige popidool Syb van der Ploeg in de voetsporen van Bon Jovi

Terwijl de fine fleur van de Nederlandse popmuziek dit weekend de reis naar het hoge noorden maakte voor Noorderslag, was de Friese band Spanner afgelopen zaterdag naar Delft afgezakt. Rockband Spanner is zeker niet ‘the next best thing’. Vooral in de rustige nummers hoor je een goede band aan het werk. Zanger Syb van der Ploeg, het voormalige popidool van De Kast, maakt met Spanner tegenwoordig pure rock, toch meestal een mannending. Maar het waren vooral vrouwen die zaterdag naar het nog niet half gevulde Speakers waren gekomen. De band begon met een paar nummers van de nieuwe plaat Solid Ground, die een stuk melodieuzer zijn dan de standaardrock van het debuut Wonderful World. Dit is deels te danken aan de uitbreiding met toetsenist Paul Bergman, die bij één nummer zelfs de accordeon ter hand nam. Wel jammer dat toetsen vaak zo op de achtergrond blijven in een live mix. De band speelde overwegend nummers van de nieuwe plaat, die volgens Van der Ploeg door de media grotendeels is genegeerd. De zanger kan goed overweg met het Engelstalige materiaal, dat ook diepgang heeft. De nanana- (Whatever you say) en shalala- (de huidige single Falling) refreinen zijn hem dan ook vergeven. Spanner heeft de neiging zichzelf een beetje te overschreeuwen. Terwijl de band vast verankerd staat in het rockidioom, lijken ze dat telkens weer te moeten bewijzen, met gelijkvormige rocknummers met zware riffs, waar Van der Ploeg met zijn powerstem nog eens overheen gaat. Juist in de rustiger nummers, zoals Other side of life en Conspiracy of silence, komt de band meer tot zijn recht en hoor je dat er goede muzikanten aan het werk zijn. Vooral de samenzang van Van der Ploeg en bassist Johan Hofman, die ook enkele stukken alleen zingt, is erg goed. Bijzonder was de enige cover in de set, een waardig Dancing with tears in my eyes van eighties-band Ultravox, waarin Van der Ploeg de kracht van zijn stem goed ten toon kon spreiden. Opvallend was het respect waarmee het nummer werd gebracht, zoals het een serieuze band betaamt, en dus niet makkelijk scorend door een oud nummer eens bij de tijd te brengen. Toch doet de band live af en toe denken aan stadionrockers als Bon Jovi en het is dan ook niet verbazingwekkend dat de band het goed doet in Duitsland. Volgende week staat Spanner tijdens Vrienden van Amstel in Ahoy, op de site slechts aangekondigd bij name van frontman Syb van der Ploeg. Voorlopig was het in Delft na het concert nog gewoon zelf afbreken en spullen sjouwen naar de truck, ook voor Van der Ploeg.