Voor het eerst sinds de verbouwing van het Paard van Troje stonden er vier acts uit het hardrockgenre geprogrammeerd. Niet alleen bleek dit op 21 januari voor een bomvolle Kleine Zaal te zorgen, maar ook herinneringen aan en gevoelens uit vervlogen dagen komen bovendrijven. Menig dertiger en veertiger kwam met anekdotes en verhalen uit de tijd dat het jongerencentrum O.L.S. nog bestond en volle zalen trok. Momenteel maakt het genre hardrock een revival door. Zo’n dikke vijftien jaar geleden was dit dé muziekstroming voor elke tiener die flink tegen zijn ouders wilde aanschoppen. De veertigers van nu kunnen hier over mee praten. In Den Haag had je toentertijd één zaal waar vaak metal of (hard)rock band stond geprogrammeerd. Vaak was het een volle bak. Deze locatie heette O.L.S. en was gevestigd aan de Loosduinsekade. Tot dat halverwege de jaren negentig de klad erin kwam en O.L.S. zijn deuren moest sluiten. Sinds enige jaren is deze locatie weer open, onder de naam De Bazart. Als de eerste act, Prophets of the Sun, aantreedt, is het nog niet echt druk. Gaandeweg hun optreden loopt de zaal vol. Muzikaal brengen de Prophets een mengeling van diverse metalstijlen. Niet iedereen loopt warm voor deze band. Prophets of the sun is er duidelijk nog niet. Dit viertal moet echt veel spelen om routine te kweken. Deze stijl vraagt om discipline en moet staan als een huis. Alleen door veel optreden is dit te bereiken. Thin Lizzy covers lijken aanvankelijk te worden verkracht door Fools Gold, maar later lijkt het toch te kloppen. Fools Gold heeft enige tijd nodig om warm te draaien. Jammer, want hierdoor valt de klassieker Don’t believe a word in het niet. Het duurt even voor ze op stoom zijn. Maar dan klinken de dubbele gitaarlijnen zoals het hoort. Hoewel de zang hier en daar te wensen over laat, brengt Fools Gold het er goed vanaf. Maar wat wil je ook met The Rocker, The Boys are back in Town en Jailbreak aan het eind van de set. No Rush mag als derde het podium bestormen. Dit lijkt de band van de avond te worden. De heren en dame geven een startschot waar weinig op aan te merken valt. Pats-Boem-Knal! Hier zijn wij. De band weet wat show maken is en speelt of hun leven er van af hangt. Alleen zangeres Romy trekt het niveau van de band omlaag. Haar stem is niet krachtig genoeg en laat het zo nu en dan afweten. Af en toe forceert ze de boel en begint vals te zingen. Ook de muzikanten weten dan de aandacht niet vast te houden. Het optreden zakt als een pudding in elkaar als de heren een instrumentaaltje ten beste geven. Dit komt ook niet uit de verf. De gitaristen missen net de virtuositeit van de gitaargoden van weleer. Bassist Vladik maakt alles goed. Niet alleen zijn basspel is subliem. Deze man weet wat optreden en show maken is. Zijn jasje in de vorm van de Engelse vlag maakt de boel compleet. Rosie mag de avond afsluiten en haalt hierbij alles uit de kast. Zanger Arjen Thielsch heeft zichzelf uitgedost met bolhoed en lange leren jas. De band staat bij aanvang voor een volle bak te spelen. Er kan geen mens meer bij. Rosie gaat de hoogste versnelling in. Alle publieksfavorieten komen langs en ook de AC/DC covers worden weer niet geschuwd. Tijdens Highway to Hell entertaint Thielsch het publiek met lichtgevende horentjes als hoofddeksel. Arjen Petri gooit zijn Agnus Young pose weer in de verdediging en rent dwars door het publiek. Ondanks dat Rosie met veel plezier op het podium staat laat een groot gedeelte van het publiek de band voor wat het is. Rosie speelt gestaag door maar mist vanavond toch iets. Een maandje geleden was het Paardcafé te klein en bleef het dak er maar met moeite opzitten. Vanavond is de vlam beduidend kleiner. Het Haags hardrockfest is een enorm geslaagde avond. Het lijkt wel een reünie van de O.L.S.. Het langharig tuig van toen is nu ver in de dertig of begin veertig. Vaak heeft het lange haar plaatsgemaakt voor gladgeschoren schedels en hebben de meeste mannen een welvaartsbuikje onder hun borstkast hangen. Maar de blije gezichten verraden dat deze groep zo’n avond lange tijd heeft gemist. Een uitverkocht huis. Wat wil je nog meer. Ieder geval is het de moeite waard om dit festival uit te bouwen tot een megafestival. Om te beginnen volgend jaar, maar dan met zes bands van iets meer kwaliteit.