Wie in de avond van 24 januari de winterkou niet durfde te trotseren en liever in zijn warme huisje voor de tv zat, heeft wel wat gemist. Toen vond namelijk het Haags Pop Podium plaats in de Paap, gelegen aan de Papestraat, met de bands Furies en Syzygy. Deze twee rocktrio’s bleken behoorlijk wat in hun mars te hebben. Als de Furies de avond openen, staat er nog maar een handje vol mensen voor het podium. Verder zitten er nog wat lui aan de bar of een tafeltje gezellig koffie te drinken. Hoewel ze waarschijnlijk niet voor de muziek zijn gekomen, is de aandacht toch al snel gewekt. Zangeres/gitarist Jolien Grunberg heeft dan ook een stemgeluid waar je niet omheen kan. Haar stem gaat moeiteloos alle kanten op. Als ze het publiek toespreekt klinkt hij laag, maar als ze zingt kan ze ontzagwekkend hoge tonen produceren. Haar zangtechniek doet een beetje denken aan die van PJ Harvey en Nina Hagen. Behalve geweldig zingen kan ze ook nog lekker ruig schreeuwen. Bassist Wouter en drummer Léon doen ook ontzettend hun best om er een goed optreden van te maken. Als Léon aan het eind van een nummer een aparte, hoge toon produceert door op een omgekeerd bekken te slaan, kijken mensen in het publiek elkaar verrast aan. Alle bandleden zijn duidelijk uitstekend op elkaar ingespeeld, waardoor de nummers lekker strak klinken. De alternatieve rockcomposities klinken niet alleen origineel door de typerende manier van zingen van Jolien, maar ook door haar aparte gitaarspel en gebruik van akkoorden. Aan het eind van hun optreden krijgen de leden van Furies een hartelijk applaus. Niet lang daarna staan hun collega’s van Syzygy op het podium. Oordoppen zijn bij dit optreden geen overbodige luxe – het geluid is nogal hard en schel. Dat past wel bij de keiharde, pure rockstijl van de band. Syzygy wisselt eigen werk af met covers. De bandleden nemen allemaal minstens één keer de leadzang voor hun rekening en er wordt ook driestemmig gezongen. Helaas is geen van hen een echt goede zanger(es), maar ze weten wel allemaal hun instrument uitstekend te gebruiken. Gitarist Reinder Oldenburger geeft een sterk staaltje gitaarwerk weg, met mooie, Led Zeppelinachtige solo’s. Bassiste Jamie van Hek, ook wel bekend van New Groove Habits, en drummer Victor Dirks, die tevens bij S.C.A.R. speelt, vormen samen een groovende ritmesectie. Het geheel klinkt erg lekker en het publiek reageert enthousiast. Syzygy’s snelle, opzwepende versie van Taxman, oorspronkelijk van de Beatles, slaat in als een bom. “George Harrison is not dead – he just sounds funny,” roept een enthousiaste toeschouwer. Het optreden wordt afgesloten met het nummer Search and destroy van Iggy Pop. Syzygy heeft zeker indruk gemaakt op de aanwezigen. Dat deze band wat kan bereiken is duidelijk – nu nog wat werken aan de zang en dan kan het niet meer stuk. Jammer van de schamele opkomst. Het was een boeiende avond en zeker een fietstochtje door de kou waard. Een tip voor de thuisblijvers: volgende keer maar gewoon een dikke trui en handschoenen aantrekken en gaan!