In een zo goed als uitverkocht Ahoy mag de Haagse band The POLAR Eploration Ship de aftrap verrichtten. Als je ruim een jaar na oprichting al in de Ahoy staat te spelen, kan je wel zeggen dat het goed met je band gaat. Het is meteen een goede opwarmer voor het optreden dat ze gaan verzorgen op de Haagse KoninginneNach. Dat doen ze dan ook goed. Verrassend pakkende liedjes weten de aandacht er stiekem toch wel bij te houden. Zanger Selwyn Slop is duidelijk goed bij stem en klinkt mooi in de grote zaal. Het is alleen jammer of verbazingwekkend dat er de band niet echt enthousiast lijkt. Je staat in een vol Ahoy in het voorprogramma van the Golden Earring! Laat zien dat je dat helemaal te gek vindt! Wellicht zou dit te maken kunnen hebben met zenuwen. Tussen de nummers door dreigt het optreden in te zakken. Het ontbreekt dan echt aan interactie met het publiek, waardoor alles tamelijk stil valt. Ook duren die pauzes nogal lang. Soms wil er één van de bandleden wat zeggen, maar meer zinnigs als "Wij zijn The POLAR Exploration ship!" komt er niet uit. Ongeveer een half uur na het optreden van The Polar Exploration Ship komen de vier heren van de Golden Earring het podium oplopen. Meteen wordt het eerste nummer, Evil love chain, erin geknald. Hoppa! Dat staat gelijk als een huis. Ouwe lullen rocken nog steeds compleet de pan uit. Dat laten Barry, George, Cesar en Rinus wel even zien. In een bijna twee uur durende set ziet het enthousiaste publiek vier mannen het ernstig naar hun zin hebben op het podium. De nummers volgen elkaar in een snel tempo op. Skyscraper hell of a town, Another 45 miles, Johnny make believe, Kill me (ce soir), Save your skin,Going to the run en Bombay zijn slechts een kleine greep uit het repertoire. De vaart zit er lekker in. Opvallend is dat de Earring veel oud werk en vergeten juweeltjes op hun setlist hebben staan. Zo nu en dan wordt dit viertal bijgestaan door gastmusici. Amerikaan Frank Carillo, Saxofonist Bertus Borgers en gitaartech Sidney Katz vullen enkele nummers aan. Muzikaal is het allemaal dik in orde. Maar ook visueel gebeurt er veel. Op het grote podium, dat is blijven staan van de concertserie Vrienden van Amstel Live, is het een waar spektakel. Een lichtshow waar je u tegen zegt, compleet met videoscherm, waarop de handelingen van deze grijze(nde) rockers te zien zijn. Bij de klassiekers Twilight zone en When the lady smiles worden de overbekende videoclips van Dick Maas getoond. In het midden van het optreden gooien de mannen het over de Naked Truthboeg. "Omdat wij de helft van de tijd in de theaters vertoeven, doen we nu een setje unplugged," aldus Barry Hay. Dit kort intermezzo start met Smoking cigarettes. Het origineel van deze vergeten klassieker is te vinden op de LP Winter Harvest uit 1966. Tijdens dit akoestische mini-avontuurtje blijven de mannen in het verleden hangen en plakken Just a little bit of peace in my heart uit 1969 er achteraan. De rest van de set rockt de Earring Ahoy verder plat. Na de basimprovisatie van Rinus Gerritsen is Radar love aan de beurt. Tijdens het uitgesponnen stuk maakt Barry Hay een rondje langs het publiek op de eerste ring over de catwalk. Uiteraard zitten in het midden van het nummer de overbekende drumsolo en capriolen van Cesar Zuiderwijk. Na Long blond animal lijkt de koek die Earring in Ahoy heet op. Maar een concert in Ahoy zonder de gebruikelijke toegift is geen concert in Ahoy. In deze toegift put de band uit het repertoire van begin jaren zeventig. She flies on strange wings gevolgd door Holy holy life wordt de apotheose van dit Earringconcert. Na vanavond is er weer een stukje Haagse en vooral Earring geschiedenis geschreven. Hopelijk moeten we niet nog eens 23 jaar wachten voordat de band weer in Ahoy staat. Dan zal de gemiddelde leeftijd van de Earring 75 zijn. Of zijn de laatste woorden van Barry Hay echt waar? Doet de Earring alleen nog maar kleine clubs aan? De DVD van dit Golden Earring concert verschijnt eind dit jaar.