Foto's Peisam Tsang Een festival voor vernieuwende kunst in Den Haag; leuk voor de stadspropaganda, maar ook leuk voor de bewoners zelf? Vrijdag leek het nog wat twijfelachtig. Op de binnen- en buitenlocaties kon je de eerste avond gerust een potje skaten. Maar die pret schoot er bij in op zaterdag. Op zaterdag kwam het grote publiek dan toch. En de sfeer was goed. Net als op vrijdag ging het publiek, nu en masse, op standje verbazing. Van buiten was de stad indrukwekkend verfraaid. Hele gebouwen waren op speelse wijze onderdeel geworden van een groot en kleurrijk spektakel. Projecties, dansers op de daken, vuurcirkels, een dorp van banden op het Spuiplein, wazige geluiden uit speakers door het hele centrum. Fantastisch allemaal, daar kon niemand om heen. Mensen gapen verbaasd vanaf hun fiets naar een betoverde stad. Een enkeling laat daarbij daadwerkelijk zijn onderkaak hangen, verschrikte vliegjes wijken ternauwernood uit. Voor het Spuitheater staat een badenflat. Een badenflat? Yo, je weet toch, een badenflat! Alle vijf kuipen worden bebadderd door uitgelaten jonge mannekes die de kans dapper hadden gegrepen. Vlokken badschuim dwarrelen van zes meter hoog in de kring van toeschouwers. Men kijkt verrukt omhoog. Dat is waar ook. Nog maar 3000 generaties geleden badderden we met z’n allen in de rivier, lachen was dat. Eenmaal binnen in het Spuitheater rijden rode miniatuur VW busjes rondjes over langspeelplaten. Op hun dak staat een kleine antenne. Het produceert een geluid dat bestaat uit willekeurige fragmenten ruis, ruis als tussen de kanalen op je radio. De geluiden zweven door de ruimte en twee mannen draaien geconcerteerd aan mengtafels. Wat is hun rol in dit vreemde geluidspallet? Wat drijft hen om zo geconcentreerd aan die knoppen te draaien? Hoe de fuck werkt het eigenlijk? TodaysArt grossiert in het soort creativiteit dat niet direct haar geheimen blootgeeft. Maar let wel: je mag overleggen. TodaysArt is ook verscheidenheid. In het atrium van het stadhuis danst het Nederlands Dans Theater het publiek naar een diepe stilte. In de bus naar het Gem wordt met directe vocale inbreng van alle passagiers een verre van onaardig liedje geproduceerd. In het Theater a/h Spui spint een Big Band van scratchende dj’s de zaal naar funky sferen. Zangeressen met ontblote borsten, zeecontainers met korte filmpjes, illustere muziekpioniers, voordrachten, theater, steeds vollere dansvloeren. TodaysArt wordt georganiseerd door The Generator en de mannen van The Generator hebben een brede interesse. Het aanbod op hun festival mag dan geen massacultuur zijn, het biedt wel degelijk vermaak voor de massa, dat bewees het verwonderde publiek zaterdag. Maar wat nieuw is, heeft tijd nodig. Grote kans dat we over enkele jaren nostalgische balletjes opwerpen over hoe ongedwongen en rustig het deze eerste edities was. Het is jammer dat North Sea Jazz verhuisd is, maar TodaysArt maakt veel goed. Bovendien raakt TodaysArt de stad in haar stadshart. Den Haag bruist? Afgelopen weekend deed zij dat.