Bekende Hagenaars uit de popwereld laten hun licht schijnen op 2005

De uitglijder van het jaar

Einde van het jaar. Het is weer tijd voor lijstjes. Wie was de sportman/vrouw van het jaar, de tv-persoonlijkheid van 2005, de grootste politicus, de beste film, best verkochte boek, de grootste Nederlander? Een crime voor de lijstjeshaters. Die mogen hun gal weer spuwen op diverse forums. Maar gelukkig zijn er ook veel mensen die het leuk vinden om eens terug te kijken op het afgelopen jaar.

De uitglijder van het jaar

2005 Heeft nog 5 dagen te gaan. Het grote terugkijken is begonnen. Je wordt weer doodgegooid met jaaroverzichten in winkels, op televisie en op internet. In deze derde aflevering rondom de bekende Hagenaars vroegen wij wat volgens hen de grootste uitglijder van 2005 was. “Mijn buurman die het hele jaar trompet probeert te spelen.” Het is programmeur, promotor en fenomeen Jan Borchers die gelijk met de deur in huis valt. Sommigen houden zich op de vlakte, zoals Martijn Verlinden (DJ Kipkillah); “Die was er niet.” Ook Lars Kelpin houdt bij zijn afscheid wijselijk zijn mond. “Ben niet zo negatief ingesteld… maar…” Gelukkig is Guy Tavares een stuk kritischer. “Elke gladde, platte act die voor de zoveelste keer door de lokale media gehypt wordt en een jaar later keihard op zijn bek gaat, is er één. Ik noem maar geen namen, het is al gênant genoeg, maar ik hou dan ook niet van pop- en dancemuziek.” "Dat vind ik een stuk moeilijker om te beantwoorden,” zegt Gerard van den IJssel. “Ik was teleurgesteld in het comebackconcert van Billy the Kid in Ahoy. Het niet laten doorgaan van de Haagse Beatnach 2005 was volgens mij onnodig. Ik baal dat veel Haagse bands dit jaar gestopt zijn, terwijl ze nog zoveel kansen hadden. Ik erger mij aan de soms hatelijke sfeer tussen Haagse popinstellingen en popmedia. Ik schrik elke keer weer van de ongekend harde manier waarop mensen in internetforums en gastenboeken elkaar afzeiken. Ik verafschuw roddelaars! Ik hoor soms de gekste verhalen over mezelf. Maar echt één band of artiest noemen die is 'uitgegleden' kan ik niet. Iedereen heeft ongetwijfeld weer heel hard zijn of haar best gedaan. Niemand begint een optreden of maakt een cd zonder de intentie er iets moois van te maken. Als dat niet lukt, is dat voor de persoon in kwestie als erg genoeg. Wie ben ik dan om nog even na te trappen?” Voor bandprogrammeur van het Paard van Troje Majel Blonden is 2daysArt, de grootste uitglijder. “Een fantastisch programma, dat helaas niet goed aan de man is gebracht, gezien de schrikbarend lage bezoekersaantallen.” Hans Hagtkoah daarentegen vindt de grootste uitglijder: “De jurering voor het Locals Only podium. De juryleden kozen consequent voor de meest rare muziek in plaats van een goede mix. Ik zat me op Parkpop eigenlijk dood te ergeren!” “Qua festivals en concerten heb ik niet veel uitglijders gezien eigenlijk,” laat Jeroen Zwaan van het radioprogramma Ramonaaa weten. “Dan ga ik er bij voorbaat al niet heen. Als ik echt een uitglijder moet noemen: De nieuwe cd van Kane. Wat een softe meuk! Ze hebben maar weer eens laten zien dat ze lijden aan het U2-syndroom: zowel Vertigo als Something to Say zijn stevige rocksongs met een fijne groove, maar in beide gevallen schepte de eerste single verkeerde verwachtingen ten aanzien van het album. Maar goed, Kane heeft nu wel eindelijk die nummer 1-hits gescoord en een stuk of wat shows uitverkocht. Er zullen dus genoeg mensen zijn die deze mening niet delen.”