Door: Cok Jouvenaar [The Slackers / The Hackensaw Boys / Internationals], Sarah Ockhuysen [The Slackers], Pascal van der Geer [Triggerfinger / Von Spar] en Ron van Varik [Relax]. Foto’s: Ron van Varik, Maaike van Grol, Eef te Pas, Lilian van Dijk, Peisam Tsang en Cok Jouvenaar Na de garagerock van de Haage helden Spider Rico maakt Waterpop zich klaar voor de avond. Het avondprogramma staat in het teken van vrolijke deuntjes en vooral van ska. Slechts bij The Slackers en Triggerfinger lijken de vonken over te slaan. Hoewel deze bands heel goed spelen, stijgt het festival ook in avond niet boven het gemiddelde uit. Rond een uurtje of tien lijkt Waterpop een stille dood te sterven. Misschien waren de twee ska-acts toch te veel van het goede. Gelukkig komt Relax, later dan gepland het podium op om deze editie toch één echt hoogtepunt te bezorgen. Zo druk als het bij The Slackers uit New York is, is het vandaag voor een band nog niet geweest. Het lijkt erop of iedereen op deze mannen heeft gewacht. Gekleed in een stijlvolle outfit geeft de band een soort greatest hits-show. Zes doorgewinterde muzikanten, die nog steeds veel plezier beleven in hun mengeling van ska, reggae en rocksteady, met een scheutje soul, funk en rap. Het is vooral het orgeltje en de oude tenorsax van Dave Hillyard die het geluid maken. Aan het eind van de set gooien de heren alle remmen los. Cupid van Sam Cooke wordt verska’d, gevolgd door een medley met onder andere Sarah. Wie dacht dat een basgitaar niet bespeeld kan worden als een contrabas moet The Slackers maar eens gaan zien. Het Belgische trio Tiggerfinger weet hoe er gerockt moet worden. Deze band laat zien en vooral horen, dat je met een strakke ritmesessie heel ver komt. De drummer heeft geen drumsolo nodig om te laten horen dat hij goed is. De bassist rockt en de zanger/gitarist vult het geheel aan. Geen twee nummers lijkt echt op elkaar. Bij het derde, Faders up, bewijzen de bandleden hoe professioneel ze zijn door gewoon door te spelen terwijl de zanger/gitarist zijn doubleneck stemt. Don’t stop me now van Queen the greatest driving song volgens BBC? Dan hebben ze Drivin’ van Triggerfinger nog niet gehoord waarbij je je rijdend in een cabrio op de Scheveningse Boulevard in de zomer waant. Commotion is de spectaculaire afsluiter, inclusief een gitaarsolo. Was het veld aan het begin van het optreden half gevuld, aan het eind staat het vol. Dit is waarschijnlijk het gevolg van de uitstraling en het contact met publiek zonder al te veel te zeggen. Kortom een goede live band, die je minimaal één keer gezien moet hebben als je van live muziek en rock houdt. De eerste indruk die je krijgt van Von Spar is dat dit een skaband is met een schreeuwende nicht als zanger. Zijn geaardheid maakt niet uit natuurlijk, als de muziek maar goed is. Als je goed luistert, kun je af en toe wel ska ontdekken, maar een skaband is het niet. Er zou makkelijk een nummer van de band op de Antilounge cd passen. De drummer heeft een goede oplossing gevonden om RSI te voorkomen: de drums afwisselen met de beatbox. Al snel weet de zanger het publiek erbij te betrekken. Eerst zeurt hij dat de gitaar, de bas en het keyboard niet voldoende op zijn monitor te horen zijn. Hij maakt er een grapje van door te zeggen dat het publiek niet op zijn monitor te horen is. Dit houdt hij vol totdat het publiek eindelijk voldoende kabaal maakt. Naarmate het optreden vordert, is duidelijk dat er niet veel belangstelling voor deze muzieksoort op Waterpop is. Maar het publiek blijft wel staan. De band bestaat echt uit muziekbeesten. De band blijft doorspelen totdat backstage de stekker eruit wordt getrokken. Na etenstijd komen bluegrass, country en hillbilly music aan de beurt. De laatste tijd beleeft dit genre een ware opleving. De aankondiging van de Gebroeders De Gier is hier dan ook helemaal op aangepast. Het tweetal laat een staaltje van line-dancing zien. Waarneer ze zich omdraaien wordt duidelijk waarom. Vier hagelwitte blote billen kijken ons aan. Dit belooft wat bij The Hackensaw Boys, denkt iedereen. Maar niets van dit alles. Bij de muzikanten kan er geen lachje vanaf en nemen het musiceren heel serieus. Ze lijken het publiek niet te boeien. Er volgt een regen van biertraytjes in de lucht. Het publiek gooit niet alleen naar elkaar, maar raakt diverse malen één van de bandleden. “Hopelijk worden we niet geraakt. Het is geen leuke dag als je een oog verliest door zo’n vliegend dingetje,” zegt een van de zangers. Het is de eerste show ter promotie van hun tweede cd in Holland. The Hackensaw Boys zullen dit optreden niet snel vergeten. Beter was geweest deze act eerder op de dag neer te zetten. Wederom staat er ska op het programma. Dit keer in de gedaante van de Vlaamse Internationals. Muzikaal pakt deze band het completer aan dan The Slackers. De arrangementen zijn prachtig, dankzij de toevoeging van een congaspeler en een blazersessie. Ska en reggae spelen de hoofdrol, maar ook latin, salsa, brazil en dergelijke komen langs. Dit mini-orkest is enthousiast, maar ook deze mannen treffen een mat publiek. De regen begint langzaam erger te worden en de frontman springt hierop in, “Is dit Waterpop? We zien regen.” Vervolgens zet de band Wonders of the world – sunshine in. Helaas, ondanks de prachtige lichtshow en het donkere weer, gaat ook tijdens de vrolijke tune Goe bezig het publiek niet los. Als laatste is de beurt aan de Haarlemse band Relax. Het is even spannend of de band Waterpop op tijd zal halen. De muzikanten moeten vanaf het Almerestrand komen, waar ze het voorprogramma voor Kane hebben verzorgd. Met enige vertraging begint het optreden. Dat het goed gaat met de band, stralen ze ook uit. Een retestrakke, geoliede show met veel communicatie over en weer, door rapper Llewy is Sel, met het publiek dat volop geniet, eindelijk echt loskomt en de regenbuien trotseert. Opvallend zijn de muzikale, capaciteiten van trompettist CJ (San Pedro) die een eindeloos lange adem lijkt te hebben.Waterpop sluit traditioneel af met een stevige act. Het programmeren van een live hiphop band is een waardige afsluiter van een relaxt festival, dat in 2005 helaas het knallende vuurwerk na afloop mist.