Met bijdragen van Cok Jouvenaar, Pascal van der Geer, Leonie Willemstein, Sarah Ockhuysen, Gemma Barendse en Rob Vondracek. Fotografie: Ron van Varik, Maaike van Grol, Gemma Barendse en Cok Jouvenaar Plein Open op zaterdag 30 juli bood bezoekers meer dan genoeg variatie. Zowel op het buitenpodium als later op de avond op de binnenpodia vonden hier en daar gedenkwaardige optredens plaats. Om één uur geeft het hiphopcollectief Abstract Dialect het startschot op de Grote Markt. Dit zestal gaat erg voorzichtig te werk en maakt een gemoedelijke indruk. Een aantal mensen zit stil te genieten van deze lome funky hiphop. Dit publiek komt maar weinig tot leven deze dag. Over het algemeen reageert het publiek wat lauwtjes op de bands die verder zullen spelen vandaag. Bij Immens komen festivalbezoekers voor het eerst in actie. In diverse forums op het internet was heel wat te doen over deze Nederlandstalige band. De koffiedikkijkers in de popmuziek verwachten dat deze vier heren voor de nieuwe Nederlandstalige hype in onze regio gaan zorgen. De podiumpresentatie van Immens werkt enorm aanstekelijk. De bandleden, gestoken in het wit met rode stropdassen en bretels, hebben het enorm naar de zin. Als extraatje wordt er uitgepakt met gastmuzikant Tijmen van Wageningen van Tweak. Tijdens het laatste nummer, Red me, zingt de Grote Markt letterlijk mee. Daarna is het de beurt aan The Icons. Deze drie jonge meiden zijn de winnaars van het Talent Event. Hun ongedwongen poppy punk gaat erin als zoete koek. Als deze dames zo doorgaan ligt hun nog een gouden toekomst in het verschiet. Iets na drie uur bestormen de Super Fertile Sisters het podium. Al rammelt het muzikaal wel en is de invulling niet helemaal compleet, de band is een lust om naar te kijken. De vrolijke punk/rock/ska van de Super Fertile Sisters, zou niet misstaan in een feestelijke Ierse pub. Maar kunnen niets doen aan het lauwe publiek. Vreemd, want de capriolen van de zanger, Basket Cees, zijn aanstekelijk. Het zal wel aan het warme weer liggen want aan de muziek en het enthousiasme van de band ligt het niet. No Comment is één van de weinige bands op het buitenpodium die het lukt om de stugge menigte in beweging te krijgen met hun prima in het gehoor liggende pop/rock songs. Daar horen natuurlijk ook ballads bij. Springen, lol en muziek maken is hun motto. De band heeft duidelijk de kunst afgekeken van Di-rect. Alleen waar Di-rect ermee weg komt, komt No Comment iets te kort. Iets meer een eigen smoel zou goed kunnen uitpakken The Saturnine moet het doen met invalzanger Eddy Borremans. A hell of a job, want het repertoire van deze band is niet simpel. Toch slagen zanger en band erin een goed optreden neer te zetten. De zang van Eddy past perfect in de stuwende sound van The Saturnine. Vaste bassist Jim Vodegel was op vakantie. Daarom moest Vertigo het ook al doen met een invaller. Bobby doet niets onder voor Jim. Vertigo zet samen met hem een gedegen set neer. Het publiek is in groten getale komen kijken naar de band die in bijna ieder voorprogramma te vinden is geweest. Zo druk is het de hele dag niet meer geweest op de Grote Markt. Hallo Venray heeft de eer het buitenprogramma af te sluiten en doet dit met verve. Hier en daar maken Henk, Henk en Peter wat schoonheidfoutjes, maar het optreden is weer van wereldklasse. Ook deze band wist het tamme publiek niet helemaal los te schudden. Het is jammer dat Plein Open één van de weinige festivals deze zomer dat Hallo Venray heeft geboekt. Een band van zo’n niveau en met zo’n staat van dienst hoort toch gewoon thuis op Parkpop. Na het dagprogramma begon om 20.30 uur het avondprogramma in de Zwarte Ruiter, Zeta en Paard Podiumcafé. In de cafés op de Grote Markt komt het programma langzaam op gang. Het door DJ Kipkillah samengesteld programma brengt acts uit de alternatieve hoek. In café Zeta verzorgt Marcelle wonderlijke sets met electro, vreemde grooves en obscuur werk, vergelijkbaar met de wijlen meester John Peel himself. Yobkiss&Pennies (wie is wie?) moet het alleen doen met Ex Soft Posher Stephan en laat via zijn laptop een echte Schymatic-achtige piepknoract horen. Aanvankelijk klinkt het saai; later komt het beter op dreef. Labasheeda heeft te kampen met een te dunne geluidsafstemming. Pas als de basgitaar later in de set steviger door komt, komt de lo-fi alternatieve gitaarpop beter tot zijn recht. The Suicidal Birds komen en overwinnen. Deze Friese band weet een indrukwekkend hard maar superstrak en gedreven set te brengen, die geen moment verveelt. Heerlijk die ranzige gitaren, beukende strakke drums en die vervormde zang. Zo nu en dan is het net of we de Amerikaanse band Hole op het podium zien staan. In de Zwarte Ruiter gaat het allemaal elektronisch toe. Tech-Matix doet wat hij goed doet, het draaien van super vette electro. Magnetronix experimenteert er lustig op los met een oude elektronische synthbak, elektrische cello, Nederlandstalige tekstflarden en een poppenkast. Subliminal Criminal blijft de meester van de industrial funk, vet, groovy en hard! Rond middernacht is het in de Ruiter en Zeta goed druk en is het binnenprogramma op de Grote Markt een geslaagde zet te noemen. In het Paard Podiumcafé begint de avond goed met een geïnspireerd optreden van Venus Flytrap. De band brengt vele nieuwe nummers ten gehore die bij het publiek vele blije gezichten los maakt. Als Blo.Torch begint, is het stampvol . Het is er in tijden niet meer zo druk geweest. Mensen staan met open mond te kijken wat Blo.Torch doet, tot in de gang toe. Het enthousiasme bereikt het kookpunt als Blo.Torch de toegift inzet. Iemand gaat spontaan crowdsurfen en er wordt lustig op los gepogood. Bleef een echt hoogtepunt in het middagprogramma achterwege, Blo.Torch maakt alles goed. Deze metalorkaan schrijft vanavond een stukje onvervalste Haagse rockgeschiedenis. Zangeres Nanda van Gemstone opent met de woorden “We hebben vaak hier gespeeld, maar nog nooit is het zo druk geweest!” Gemstone zet met allure het feestje voort en geeft een puik optreden. Het totaal afgeladen Paardcafe was duidelijk enthousiast. Of de band een Greatest Hits set speelt, bijna elk nummer wordt meegezongen. Na de bewerking van Michael Jacksons klassieker Ben wordt het slotnummer Black November ook letterlijk meegezongen. Het publiek vraagt om meer, maar Doll House Drama staat al te popelen om het toetje van de avond op te dienen. Doll House Drama pakt uit met een set vol oud en nieuw werk. Ze hadden er duidelijk zin in en ook bij deze band binnen deed het publiek enthousiast mee. Door de toevoeging van de Korg doet het nieuwe repertoire van dit viertal Belgisch aan. Zeker het nummer Disco had afkomstig kunnen zijn van Das Pop of Soulwax. Het wachten is op een nieuwe cd, want met dit nieuwe werk heeft het viertal een andere weg ingeslagen. Plein open was binnen stukken warmer, maar ook een stuk enthousiaster dan buiten. Buiten was het publiek wat passief. Binnen ging het spreekwoordelijke dak er wal af. Misschien volgend jaar Plein indoor?