Ze hebben er wel zin in, The Shavers. Een luistersessie voor 3 voor 12/denhaag met Zwardsick Jam, Grid, Cooper, Überdiva’s en The Peptones. Opvallend is de brede kennis van de gebroeders Cock (gitaar) en Theo (drums) de Jong. Zanger Johannes toont zich een enthousiast luisteraar, die rake uitspraken doet. We beginnen met Black cat van Zwardstick Jam, een experimentele band uit Katwijk. Johannes zwaait heen en weer op de maat. “Ik wist niet dan Don van Vliet (Captain Beefheart) weer een band was begonnen,” lacht hij. Cock: “Ik vind het wel goed klinken.” Drumroadie René herkent ook iets. “Primus en Mystery Slang.” Theo sluit zich aan bij zijn broer. “Op zich is het heel cool. Er zit een enorme drive in de groove. Het haakt een beetje af bij de solo. Maar dit klinkt wel heel erg goed.” Johannes neemt het laatste woord: ‘Lekkere blues, heel rootsy.” Dan zetten we Coming home van Grid op, door sommigen bejubeld als de nieuwe Haagse sensatie. Johannes steekt van wal. “Dit vind ik wel lekker. Maar begint de zang, dan is het knak.” Theo: “In dertig seconden terug naar 1982. Dit klinkt gedateerd. Met name het gitaargeluid.” Johannes neemt het over: “Het is van die hedendaagse muziek, het lijkt allemaal te veel op elkaar. Dit kan me niet echt verrassen.” Cock luistert gespannen. “Die lick is wel okee, maar het refrein gaat er niet overheen. Het gaat omlaag.” De Überdiva’s hebben wat opnamen uit de oefenruimte op een cd’tje gezet. Theo: “Die gitaar doet me denken aan de vroege punkperiode, eind jaren zeventig. Dat gitaartje komt uit The Buzzcocks.” “1978,” vult Cock aan. Johannes is enthousiast. “Ik wil ze onmiddellijk live zien. Ik ben heel nieuwsgierig. Als ze dit waarmaken…. Lijkt me ontzettend spannend.” Hij vervolgt: “Ik vind het ook Haags klinken. Echt die Haagse scene. Dat vind ik leuk.” “Heel erg punky,”oordeelt Cock. “Punk van de eerste punkgolf. Het heeft echt die feel. Het lijkt wel een beetje op Ivy Green uit Hazerswoude, dat ligt hier toch in de buurt?” The key van Cooper, van de nieuwe cd die nog niet eens uit is, gaat nu in de cd-speler. Theo reageert direct: “The Keys. Belachelijk toevallig dat dat nummer The key heet.” Cock: “Dit klinkt als een poppunkband uit 1980. Vooral de zang.” Theo: “Prachtig, die hoes. Past helemaal bij deze muziek.” “Ik vind het lekker klinken. Ik word er helemaal blij van als ik dit hoor,” roept Johannes. Hij wordt nog enthousiaster als hij hoort dat drie ver-Haagste Friezen in deze band zitten. Ook hij is Fries, maar woont nu in Noord-Holland. We gaan door met The Peptones – she’s a heartache. Johannes grinnikt, de rest zwijgt. Dan komt het oordeel van Cock:”Niet slecht.” Theo vindt: “Beetje zonde van de zang. De opname even daargelaten. Ze zitten nog in een groeifase. Ze hebben iets primitiefs in zich, maar ze moeten het nog meer gaan belichten.” Cock: “Bijna jaren zestig Rolling Stones. Er zitten aardige dingen in. Ik denk dat deze band nog maar kort bestaat.” Johannes heeft een mooie kreet voor deze band: “De schoonheid van de imperfectie. Juist dat niet volmaakte. Ik hoor er iets in terug van Q65.” Zijn ogen staan ineens glazig. “Lekker op vrijdagavond naar de kroeg, doordrinken, en dan deze muziek erbij.” De mondharmonicapartij oogst veel lof. Die is ingespeeld door Rob Louwers van Rough’n’Tumble, lezen we op de hoes. We vragen de band de platen op volgorde van waardering te leggen. Cock en Theo hebben hetzelfde lijstje: 1. Cooper 2. Peptones 3. Zwardsick Jam 4. Überdiva’s 5. Grid. Johannes wijkt een beetje af: Mijn voorkeur is 1. Zwardsick Jam 2. Peptones 3. Cooper, maar dat gaat het wel het verste schoppen. 4. Überdiva’s 5. Grid. “Er is hier een levendige scene, dat hoor ik wel,” besluit hij.