Roeland Drost, toetsenist bij Can-of-Be, schuift een gordijn opzij. Een spiegel wordt zichtbaar. “Hier werk ik dus niet mee”, zegt hij. ”Mensen bevriezen hier alleen maar door”. Hij leerde zelf op zijn houding te letten door Edith Taal, zijn stemdocente destijds aan de Toneelschool. “Ze zei: Jullie hebben geen benen. Ga eerst maar twee maanden aan conditietraining doen en kom dan maar terug. We dachten dat ze gek geworden was maar ze bleek toch gelijk te hebben”. Plaats van handeling is de Barthkapel, de uitbouw van de Emmausgangers in hartje binnenstad. Hier worden sinds kort cursussen Stemtraining gegeven. Dat het er pittig aan toe gaat bewijst Julie Scott, zangeres bij datzelfde Can_of_Be als zij uitleg geeft over de lesmethode: “We nemen zelf het voortouw door bijvoorbeeld een brulaap na te doen. Leren overdrijven, weten waar je het vandaan haalt. Naakt, lelijk, mooi, onzeker, alles komt aan bod” somt Julie op. “Roeland en ik werken nauw samen. We durven steeds meer, zoeken de extremen op. We werken vanuit de popmuziek, niet de klassieke muziek. We zoeken de reden uit waarom mensen vast zitten, prikken door imitaties heen. We gaan op zoek naar de eigen klank”. De leeftijd van de deelnemers varieert tussen de 15 en de 50. Ze zijn van divers pluimage: managers, politici, studenten, acteurs en muzikanten. Julie en Roeland benaderden hun doelgroep door flyers neer te leggen in het Koorenhuis, theaters en kroegen. Ook schreven zij websites aan zoals Vocalisten.nl en Muzzy. Er is met nadruk gekozen voor groepslessen. Julie: “Een groep werkt veel sneller dan privé-les. Je herkent dingen van anderen: Oh, dat doe ik ook! Verder moet je je sneller over barrières heen zetten omdat je tegelijk bezig bent jezelf te presenteren. Echt, het is het ei van Columbus”. Twee maanden (= acht lessen) kost 160 euro. “Ex BTW”, roepen ze beiden in koor. “We zijn zelf bezig met cursussen om het financiële plaatje rond te krijgen”, verduidelijkt Roeland, “dat was wel nodig”. Allebei blijken ze aan die typische muzikantenkwaal te leiden die zakelijk inzicht bemoeilijkt. Julie: “Aan het eind van de cursus schrijven we een persoonlijke evaluatie over iedereen”. Roeland vult aan: “We hadden een jongen op les die halverwege een auditie had. Die hebben we extra les gegeven”. Het tweetal is nu met de tweede cursusreeks bezig: twee beginnersklassen op woensdag en donderdag. En er komt een vervolg! “De reacties waren verrassend. Mensen ontdekten dingen bij zichzelf. Het is hier veilig omdat Roeland en ik samen zoveel lol hebben. Ze worden door ons enthousiasme overgehaald. Het trekt mensen over de streep. We doen ook een oefening die gebaseerd is op lachtherapie. Het is losgaan! Juist als je een rare periode achter de rug hebt leer je qua emotie toch hoe je daar mee om kunt gaan. Het kan juist je kracht zijn. Je kunt al je shit erin stoppen. Wat dat betreft is het grenzeloos”. Maar “We zijn geen therapeutisch groepje” stelt ze met klem. “Sommige mensen misbruiken zang daarvoor. Willen over elke oefening praten wat het met hen doet enzo. We vinden onszelf op dat gebied niet bevoegd. Het is stemvorming geen persoonsvorming. Daar houden we elkaar scherp in.”. De derde cursus begint 11 en 12 mei 2005. Julie: “Dat zijn ook twee klassen. Er staan er nu zes mensen op de wachtlijst. Maar je kunt je tot een week van tevoren nog steeds opgeven”.