Vrijdag 19 september De dag van vertrek. Incense gaat op tour door Duitsland. Na lange voorbereiding tijdens de zomer stappen we de bus in. Sander, onze lichtman, moeten we thuis laten; hij is ziek en dat is balen. Ach ja, zo snel laten we ons niet van het veld slaan. Als hij op tijd beter is zal hij het team in Munster weer compleet maken. Maar goed, we rijden naar Bremen, onze eerste stad van bestemming. Na een uur rond rijden in Bremen komen we bij de Karo aan. De vele routebeschrijvingen die we hebben naar deze locatie hebben dit niet kunnen bespoedigen. Karo is een muziekcafé midden in een woonwijk, dat belooft nog wat. In Nederland met haar milieuwetgevingen zou dit tegenwoordig nooit kunnen plaatsvinden. Vol goede moed storten we ons in het optreden. Er zijn weinig mensen, maar die er zijn weten niet van ophouden. Tussen de nummers door blijven ze klappen en juichen totdat we het volgende nummer in zetten. Heel vreemd om mee te maken, omdat tussen sommige nummers er echt een gitaarwissel plaatsvindt en de pauze iets langer is dan een gemiddeld applaus. We hebben zelfs onze toegift nog even voor de politie kunnen doen. Het bleek toch allemaal wel wat overlast voor de buren te geven. Na de show afbreken en doorreizen naar de slaapplaats. Thomas en Maaike (eigenaar café) hebben hun huis ter beschikking gesteld. Naborrelen, slapen en een overheerlijk ontbijt. Thomas laat ons nog even Bremen zien. We komen bij een LP zaakje en kopen ons arm aan toffe plaatjes. Dit moet niet te vaak gebeuren. Zaterdag 20 september We gaan naar Forum in Bielefeld! Inmiddels hebben we hier al twee keer eerder opgetreden en dat beloofd een gezellig wederzien van bekenden te worden. Aan onze zijde spelen onze muzikale vrienden Moodswing. Ze imponeren zoals ze dat zo goed kunnen… niet alleen iedereen in Bielefeld maar ook ons. Wij laten Bielefeld kennis maken met Henk Jan onze nieuwe toetsenist. Zo hadden ze ons nog niet gehoord. De volgende dag te vroeg wakker, direct herinnerend aan het feestje in Forum… Met een zwaar hoofd gaan we naar het park met drie vriendinnen. Lekker relaxen en genieten van het mooie na zomerse weertje. Rond 15:00 uur wordt het tijd om naar Hengelo te gaan. We kunnen daar 3 dagen verblijven bij een scouting. Deze dagen staan in het teken van muziek maken, eten bij kampvuur, voetballen en voorbereiden op de lange zit door Duitsland. Woensdag 24 september 's Ochtends vertrekken we richting Gleiss22 in Munster. We hebben alle tijd en ook daar komen we weer veel oude bekenden tegen. Hier supporten The Milwaukees uit USA onze show. Aardige lui met Belgische promotor. Het is niet druk, erg jammer, maar desondanks rocken we alsof de tent vol staat. Daarna komt uiteraard het gezellige naborrelen. We besluiten met alle medewerkers naar een niet te onthouden seventies bar te gaan. Goed interieur en dito barvrouw brengen het feest op gang. Na te veel alcohol rollen we naar het hotel. What's new? Donderdag 25 september Sander is beter en wordt door Theo hoogstpersoonlijk naar Munster gebracht! Theo gooit zijn deur dicht… oeps, sleutels nog in de auto. Een milieuvriendelijke electrische auto uit de toekomst stopt en de bestuurder, we weten nog steeds niet van welke planeet hij komt, opent de deur in 10 minuten. Het team is compleet en snel rijden we door naar de Luna bar in Kiel! Dit blijkt een soort hippe lounge club te zijn. Normaal spelen hier jazz bandjes, zoals Jazzanova en andere hip DJ-volk. Enfin, we zien wel… we rocken en iedereen gaat ervoor. Onze inschrijflijst voor de mailinglist is in één klap vol. We hebben dus indruk gemaakt, getuige het artikel in de plaatselijke krant van de dag erna. Daarna wederom de afterparty. We worden nu door de medewerkers naar de Pumpe geleid. Dit is een soort jongerencentrum waar in de kelder seventies soul/funk wordt gedraaid. We bezetten de dansvloer tot in de vroegste uurtjes. Vrijdag 26 september In Kiel is verder niet veel te bezichtigen. We gaan snel door naar het Kuhlhaus in Flensburg. Ook hier hebben we eerder gespeeld en kijken we uit naar een weerzien van bekenden. De soundcheck verloopt moeizaam, want er is iets mis met de Rhodes (elektrische piano). We beginnen de show en het voelt alsof we nooit weg zijn geweest. De vetste show van deze tour tot nu toe! Na afloop wordt het feestje van de medewerkers en ons doorgezet. Met behulp van onze zelf meegenomen lampen en rookmachine verandert de tent in een duister rock 'n roll tent, "Go Sander!" Zaterdag 27 september We hebben een dag vrij. Sander en Remco zijn ergens in een hoekje veel te laat in coma gevallen. De rest besluit om 9 uur 's ochtend al naar Hamburg te vertrekken. Ze willen een voetbalwedstrijd van St. Pauli bijwonen samen met onze gast vrouw Julika, een van de grootste fans van St.Pauli. Na een dag van veel bier en braadworst, wint St. Pauli ook nog eens de thuiswedstrijd. De feeststemming zit er al goed in. Sander en Remco komen op het einde van de dag met de trein richting Hamburg. Peter Pan Speedrock speelt in de Logo vanavond. Wij besluiten ze even op te zoeken. Ze spelen een gedegen set rock 'n roll voor een bijna uitverkochte zaal. Petje af mannen! 's Nachts rond vijven komen we ze tegen in de rosse buurt. Wij gaan slapen, zij beginnen pas. Zondag 28 september Nu is het onze beurt in de Logo. We spelen er samen met Bizibox. Oké het is er niet zo druk als bij Peter Pan Speedrock de avond ervoor, maar we rocken en het publiek is enthousiast. Deze avond wordt er niet echt gefeest, alleen Sander en Remco gaan nog even wat drinken in het Rock Hotel. Een gekke goochelaar waggelt de bar binnen en houdt ons voor de gek met vreemde goocheltrucs. Als kleine jongetjes kijken we vol verbazing (hij was echt goed!). Maandag 29 september Nu weer optreden met Bizibox, maar dan in Bonn. Een gezellig muziekcafé met twee rock 'n roll barvrouwen. Dit is de thuishaven van Bizibox en café Bla is nagenoeg vol. Ook hier rocken we, alleen blijft het verder maandagavond. 's Nachts vernemen we dat ook Feverdream en Reiziger hier gespeelt hebben en op hetzelfde adres zijn blijven slapen. Lachen! Dinsdag 30 september Vandaag hebben we een lange rit voor de boeg. We moeten helemaal naar Projekt Turm in Ansbach. Eenmaal aangekomen belooft het weinig goeds: een veredelde zanginstallatie van voor de oorlog, geen monitors, geen microfoons (wat is het nut van de zanginstallatie?), geen avondeten, etc… We treden op maar het gaat niet van harte. De mensen zijn wel erg aardig en we houden een kort feestje. Deze zaal is altijd op dinsdag gesloten en hadden speciaal voor ons de tent open gegooid, erg oké dus! Woensdag 1 oktober Door naar de Ex Haus in Trier. We komen aan en geen PA, geen eten, niks… Nu begint de moed in onze schoenen te zakken. Dit zou een showcase worden en dus voor niks optreden. Volgens tijdschema zouden wij om 23.30 uur optreden. Om middernacht is de band voor ons nog niet begonnen en de meeste mensen zijn alweer naar huis. We cancellen de show. Tot op heden is dit nog nooit voorgekomen. Zelfs ziekte heeft ons nog nooit weerhouden op te treden. We voelen ons knap klote en besluiten de volgende dag alles snel te vergeten. Donderdag 2 oktober Optreden in de Hellmut in Saarbrucken. Dit is ook een soort muziekcafé. We zetten een gedegen show neer, maar moeten snel alles opruimen en plaatsmaken voor de disco. We blijven hangen tot onze drankrekening op is. Dit duurt niet lang vanwege de overheerlijke cocktails die de barvrouw voor ons maakt. Vrijdag 3 oktober Onze één na laatste show alweer. Deze is in Café Bizarr in Trebur. We komen aan bij een jongerencentrum. De eigenaar heet ons welkom en vertelt dat hij groot fan is. We worden in de watten gelegd. Alles is prima verzorgd op de promotie na. Nergens een poster te vinden. De opkomst is dan ook erg laag. Er komen tien mensen en we verkopen dan ook tien items van onze merchandising. Goede score, niet? Na afloop besluiten we nog een beetje door te jammen met Bart op keys, Selwyn op bas, Misja (geluidsman) op gitaar en Remco op drums. Zaterdag 4 oktober De laatste dag van de tour alweer. Nu is de bestemming Juz Depot, een jongerencentrum in touristisch dorpje Idar-Oberstein. We zijn veel te vroeg en besluiten zelf de toerist uit te hangen. Na een paar uurtjes rondwandelen bouwen we onze spullen op en is het snel tijd voor onze show. Geroutineerd werken we deze af en bouwen we het eindfeestje. Een rare sfeer hangt er wel. Ze weten ons daar te vertellen dat er veel jongeren aan de heroïne verslaafd zijn in dit dorp. Het vermoeden van onze lichtman dat er op de toiletten heroïne wordt gebased wordt bevestigd. De avond wordt besloten met een ruzie tussen de barvrouw en een hopeloos verliefde en ook bijzonder dronken jongen. Sander en ik blijven bij de apparatuur in de zaal slapen. Een raar einde van een erg geslaagde tour vol rock 'n roll en veel leuke mensen. Tja, en dieptepunten horen daar uiteraard ook bij. Leerzaam, dat was het op zeker. Door naar het volgende avontuur: eind november Spanje!