"Ik ben al heel lang geïnteresseerd in 'foute muziek' uit de jaren zestig. Easy tune exotica platen, zoals die gemaakt werden door James Last, Les Baxter en Herb Alpert and his Tijuana Brass. Die verzamel ik op vinyl. Daarnaast heb ik een aantal demo's gemaakt onder de naam Jacques de la Disque, die in die sfeer zitten." Allemaal solo-projecten: "Ik heb veel oude instrumenten zoals Hammond orgels en synthesizers verzameld. Die vind je tweedehands op marktplaat en op rommelmarkten of ook wel via via." Na twee demo's kreeg Sander de uitnodiging een keer te draaien op een avond van Club Geluk, een organisatie die op verschillende locaties feesten geeft, bijvoorbeeld in het Filmhuis en het Lucent Dans Theater in Den Haag en de Euromast in Rotterdam. "Sindsdien word ik regelmatig op feesten gevraagd." Een nieuw project van Sander is 'Indie Only'. "Dat is een feest dat ik zelf organiseer in de bovenzaal van Paard van Troje. De try-out is op 20 november. Onder de naam René Noir draai ik indiepop, noise en low-fi. Ik hou onwijs van alter ego's. Hoe meer, hoe beter." Verder is Sander bezig een boekingsorganisatie en een platenlabel op te zetten, dat waarschijnlijk Club Neon gaat heten. "Volgend jaar komt op dat label een compilatie-album uit met onder andere Sad-O-Sky." En hij is een tour aan het regelen voor Los Fancy Free, een elektropunk artiest uit Mexico. "Ik heb hem ontmoet in Madrid. Zoiets heb je nog nooit gehoord. Als hij hier komt, gaan we samen iets op de plaat zetten." Met Sad-O-Sky heeft Sander inmiddels vier optredens van de Popronde achter de rug. "We doen er nog één in Leeuwarden op 14 november. Dat wil zeggen, de Popronde is daar gecanceld, maar het kan zijn dat we er wel een show doen. We spelen in elk geval daarna nog op de Ultieme Afterparty in Breda in de Mezz op 21 november. Dat wordt een echte Sad-O-Sky-avond. Waarschijnlijk met als special guest Los Fancy Free." Dat Sander bij de distributiemaatschappij Fount Music werkt, kwam goed van pas toen de single 'Lovesong 2015' af was. "Het was voor mij dus makkelijk hem in elke platenwinkel te krijgen. Maar over het algemeen vind ik dat het met Sad-O-Sky vanzelf moet gaan, niet via vriendjespolitiek." Een band moet een eigen gezicht hebben, vindt Idema: "Dat ontbreekt in Nederland maar al te vaak. De jaren negentig was de tijd van de 'shoegazers' van het post-grunge type. Men wilde zo pretentieloos mogelijk op het podium verschijnen. In tijden waarin het slecht gaat met de economie, moet je mensen die naar jou komen kijken iets extra's geven. Met een heel enthousiaste band heb je al driekwart van het publiek mee, met een goede show erbij klopt het allemaal." Sad-o-Sky is zo'n band met een eigen uitstraling, meent Sander. "We hebben ook een eigen Sad-o-Sky-geluid." Een gitaarband vervalt snel in clichés, stelt hij. "Wij gebruiken ook wel clichés, maar we leggen het er dubbeldik bovenop."