Wat hebben we hier lang op moeten wachten en hoe vaak is er niet door de band tegen ons gezegd dat de CD er aan zat te komen. Maar nu is ie er, de nieuwe van Burma Shave met als titel 'Smile City'. Hun laatste wapenfeit op een geluidsdrager stamt uit 1995. Ten tijde van dat album 'Zeal' was Burma Shave één van de allerhotste band in Den Haag en omstreken. Wie denkt aan het begin van de jaren negentig in muzikaal Den Haag komt snel aan het rijtje Hallo Venray, Burma Shave, Easy Meat en Tuesday Child en pas veel later Anouk en Kane. De nieuwe Tuesday Child is er al, Hallo Venray komt ergens begin volgend jaar met een nieuw werkje. Easy Meat schijnt ook weer te zijn begonnen en dan nu de CD van Burma Shave. Dat de band na 1996 zichzelf weer heeft moeten bewijzen mag bekend zijn. Hun oude zanger hanteert nu de basgitaar en sinds kort heeft Grof Geschut drummer Thijn Teeuwissen het viertal aangevuld en doet gezellig mee aan de samples. De grote hamvraag is nu natuurlijk of het lange wachten de moeite waard is geweest? Nou eerlijk gezegd nee. Niet dat het een slecht album is. Welnee het album is gewoon een prettige, vette en vooral vrolijke CD. Die je tijdens de afwas steunt in het hete water of het stofzuigen een stuk aangenamer maakt. Maar er mist is. Een band die zo vaak en zo lang op zich heeft laten wachten met een CD, wekt zeer hoge verwachtingen. Met deze verwachtingen stop je de CD dan ook in je CD-speler. En dan komt het… je bent een beetje teleurgesteld. Je hoort gewoon Burma Shave, niets meer en niets minder. Als liefhebber ben ik vaak bij de optredens gaan kijken en zie elke keer weer een band waarbij het spelplezier het podium afspat. Een fantastische live act dus. Menig nummer op de CD blijkt bekend te zijn en vaak te zijn gespeeld tijdens optredens. Misschien waren de verwachtingen wel veel te hoog na zo’n lange tijd van wachten. Misschien smaakt elke plaat dan wel een beetje als mosterd na de maaltijd. Wellicht had Burma Shave gewoon de traditie in stand moeten houden en het album maar moeten uitstellen totdat niemand het meer geloofde. Of er door deze CD nieuwe fans bijkomen? Dat durf ik niet te zeggen, met de CD alleen denk ik niet. Maar in combinatie met een optreden wel. Nieuwe fans zullen een dag na een optreden naar de winkel rennen en ‘Smile City’ aanschaffen. In combinatie met de herinnering is het dan wel genieten van de CD. Degene die nu een dikke dertiger is en de band uit de tijd van ‘Hippies’ en ‘Movin’ up the cattle’ kent, hoort een oude bekende die niks nieuws te melden heeft, maar je wel terugbrengt naar de tijd van de vroegere KoninginneNachten of uitgaansgelegenheden als Naastasta of Iets Vrijers. Zaken uit de tijd dat Den Haag nog een vette bloei moest doormaken en Asta nog een bioscoop was. Al laat ik maar afsluiten met de bekende woorden van Harrie Jekkers. ‘Ach wat leg ik toch te dromen, Den Haag is door de jaaaaren zoooo veranderd’. En dat is maar goed ook. Wat dat betreft niet zeuren en draaien die plaat. Burma Shave is nog steeds één van de topbands in Den Haag….. Gelukkig.