Het is herfstvakantie en de Haagse Popweek is in volle gang. Aangekomen bij dinsdag 14 oktober zitten we gelijk op het zwaartepunt. In De Paap staan The Ox en Black Heart Betty op het podium. In Cremers gaat het los met Spider Rico en Orange Sunshine. Terwijl in de Oude Mol de meest spelende band van de week geprogrammeerd staat: Can-Of-Be. De avond is hier heel rustig van start gegaan met Cecile Morel en haar muzikanten. Haar bandleden hebben andere verplichtingen of zijn op vakantie. Ze wordt hier slechts gesteund door haar drummer die vanavond fungeert als percussionist en één gitarist. Morel weet wat ze wil en dat straalt ze uit. Alleen de juiste muzikanten vinden blijft lastig voor haar. Misschien is het allemaal te zoet of in ieder geval zo bedoeld. Morel zou haar repertoire eens over een andere boeg moeten gooien (folky of echt rockend) om een nieuwe en juiste invalshoek te vinden. De band van de avond is die van Julie Scott en Roeland Drost. Sinds een maand wordt dit tweetal bijgestaan door bassist Matto Kranenburg (in een vorig leven lid van Kane en Handsome 3some), gitarist Mark van Dijk en drummer Lesley Strik. Deze laatste twee staan zelf drie keer op een podium deze week. Hun eigen band Grechko’s Doll opent de finale in het Paard van Troje. Met Can-Of-Be heeft de Popweek een waar juweeltje in huis. De band opende de week al. Toen de receptie voor deze website in volle gang was en wethouder Louise Engering de knop indrukte en de boel de lucht inging, leukte de band deze middag op. Al snel weet het publiek in het paard hoe veelzijdig deze band is. Of het met slechts een gitaar of een enkele piano op het podium staat of met een hele band. De muziek staat als een huis. Grote kracht zijn de vocale kwaliteiten van Julie Scott. Ze stond met haar vorige band Mizpah niet voor niets op de grote festivals als Noorderslag, Lowlands en Waterpop. "Dit is meer mijn eigen ding", weet ze ons te melden. Gesteund door Roeland Drost maakt Can-Of-Be composities die er niet om liegen. Het is dromerig en bombastisch tegelijkertijd. Een nummer als 'Lullaby' zou je zo je pasgeboren kind willen toezingen voor het slapen gaan. Terwijl de nummers 'Today' en 'Again' je metershoge kippenvel bezorgen. Een betere start kan de Popweek niet wensen. Het Paard-publiek luistert stil naar elke snik die Julie Scott slaakt door de microfoon. Bij het tweede optreden in De Oude Mol lukt het niet meer het publiek stil te krijgen. Men is beschonken en laat zich wat meer gaan. De dame achter de bar vraagt dan ook of het wat rustiger kan. Het is al laat en er zijn hotels in de straat die hebben geklaagd. In het café is het erg druk. Het is één van de kleinste cafés in de stad, maar de mensen staan op de trap, op de tafels en stoelen om de band te bewonderen. Buiten in de Oude Molstraat is er zelfs sprake van een opstopping. Als we het publiek en de kenners mogen geloven wordt Can-Of-Be de grote hit. Als het vaste slotnummer ‘Na Zdrovje’ klinkt, lijkt De Oude Mol op z’n kop te staan en kunnen we het alleen maar beamen. Dit kan groot worden.