Als Nederland zich met 6-0 kwalificeert voor het Europees Kampioenschap voetbal 2004 in Portugal, kan je spreken van een gewonnen avond. Alles wat hierna gebeurd is slechts slagroom op het toetje. Zo geschiedde het dat woensdagavond 19 november, in het café van het Paard van Troje aan de Prinsegracht de bands later spelen dan normaal. Men verwacht namelijk een hele grote opkomst en stelt het tijdsduur van het begin even uit tot na de wedstrijd Nederland-Schotland. Waarom zou het wel eens druk kunnen worden? Lianan Shee speelt thuis en het is hun laatste wedstrijd in de regio. Tot eind december geeft de groep nog een paar concerten en daarna is het over. Gitarist Wouter Nohlmans en zangeres Marloes van Elswijk houden het hierna voor gezien. De overige drie leden zullen wel verder gaan onder de naam Lianan Shee. Dat moet nog maar blijken. Het verleden heeft geleerd dat in dit soort gevallen de band beter kan stoppen. Zeker als het gezicht van de formatie weggaat, kan het flink lastig worden. Grote bands als Van Halen en Marillion zijn slechts de uitzondering op de regel. Jammer dat een band als Lianan Shee stopt. Net op het moment dat het muzikaal begint te kloppen. Wie in het verleden de groep zag spelen, zag een talentvol en enthousiast kwintet waar hier en daar nogal wat aan ontbrak. De band won dan ook vele wedstrijden, zoals Internach en de Haagse Popprijs en kon zich tot één van de allerhotste bandjes van Den Haag rekenen. Regelmatig werd er gespeculeerd of dit niet de volgende grote band was die in de voetsporen van Anouk, Kane en Di-rect kon treden. Een andere speculatie was dat er rond de zangeres Marloes een nieuwe band geformeerd zal worden en daarna zich naar de top zal zingen. Het gezicht van deze band was altijd de brutale en heupwiegende zangeres, wiens menig jongenshart sneller deed kloppen. Dat de band het laatste jaar zich ontwikkeld heeft tot een goedgeoliede rockmachine zal zeker meetellen. Dit laatste was goed terug te zien tijdens het optreden in het Paard van Troje. In vergelijking met de eerste band die optrad (Turbid View) stond hier een ervaren band op het podium. Turbid View fungeerde min of meer als voorprogramma en oogt nog onervaren. De band is duidelijk opgegroeid met de grunge hype aan het begin van de jaren negentig. Invloeden als Pearl Jam en Soundgarden zijn duidelijk aanwezig. De zanger zou zijn stem geleend kunnen hebben van oppergod Eddie Vedder. De groep lijkt er zin in te hebben en laat zien zich als een vis in het water te voelen op het podium. Als de band net begonnen is knalt er buiten voetbalvuurwerk. Turbid View doet net of dit onderdeel van de show is. Als tijdens een instrumentale break weer knallen langskomen, schreeuwt de frontman spontaan 'yeah vuurwerk'. Het repertoire is allemaal niet origineel maar doet spontaan en leuk aan. Met hier en daar een cover van onder andere Audioslave is het niet bijster strak. Maar de band wil zich graag profileren boven de rest. De frontman heeft zijn gebaartjes dan ook goed afgekeken van zijn voorbeelden. Iets wat bij Lianan Shee min of meer vanzelf schijnt te gaan. Die band namelijk wel heeft erg veel opgetreden en zat tegen het randje van professioneel aan. Tenminste zo oogde het in het Paard. Zangeres Marloes wist zoals gebruikelijk de gemoederen op te zwepen. De gitaarsessie lijkt klaar om zo het podium van Ahoy te bestormen. Om de spanningsboog hoog te houden, wordt rapper Andy Ninvalle van Bagga Bownz het podium opgevraagd om een nummer mee te rappen. De band is trots om met zo’n 'gewone grootheid' het podium te delen. Het vijftal neemt zelden gas terug. Op de rocktour is ze toch op haar best. Helaas wordt dit in het laatste nummer ietwat overdreven, wanneer drummer Raymond Drenth het punkgevoel verbeeldt. Leuk voor zijn andere band Drunk Tank maar niet bij deze band. Of maakt het vanavond allemaal niet meer uit? Het is toch de laatste thuiswedstrijd. Lianan Shee gaat uit elkaar, maar de muzikanten blijven doorspelen. De meeste bandleden zitten naast Lianan Shee nog in vele andere bandjes. Wat dat betreft blijft het voor muzikanten moeilijk om echt voor een band te gaan. Hebben Haagse bands geen lange adem? Misschien is het wel gebrek aan ballen bij al die muzikanten en bands. Als de groepen echt ruggengraat zouden hebben, zouden ze doorzetten als het qua populariteit wat minder gaat. Er zijn maar weinig doorzetters die een dikke twintig jaar meegaan en zich niet uit het veld laten slaan. Lianan Shee doet dat dus wel. De band heeft in de regio aan de top gestaan en vindt het blijkbaar te lastig om zich te concentreren op de dingen waar het echt om gaat, gewoon gezellig muziek maken.