Door Peisam Tsang en Lilian van Dijk Zet vijf Gentse muzikanten bij elkaar en laat ze Haagse CD’s horen. Het resultaat is niet mals. Bij elkaar in één van de kleedkamers van Paard van Troje zitten Frederik Sioen, David Bratzlavsky en Jesse Vrielynck van Sioen en Jen Bernon en Lieven Moors van Das Pop van Das Pop. We beginnen met het nummer ‘Smoking the peace pipe' van Tino. Lieven, aarzelend: “Ik vind het niet zo goed. Die intro was wel leuk.” Frederik: “De groove is er wel, maar hij pakt het niet op. Het blijft wat te mak.” We gaan door met Broshim, ‘Seventh of July’. David, als hij het begin hoort: “Da’s net Das Pop, hè?” Lieven kijkt wat ongemakkelijk. “Ik geloof niet dat ik een goede referentie ben. Je weet de achtergrond van zo’n band niet. Gevaarlijk om er een mening over te geven. Die bands willen hun best doen. Maar ik vind het een beetje dertien in een dozijn.” We onthullen dat het om een demo gaat van een band die nog geen CD-album heeft uitgebracht. Frederik, toegeeflijk: “Voor een demo klinkt het wel goed." We proberen ‘Lovesong 2015’ van Sad-O-Sky. Alle hoofden knikken. Jen: “Dat klinkt bekend. Je hoorde het veel in de jaren tachtig. Doet me denken aan een groep als Duran Duran.” Op de vraag “Goed of slecht gejat?” heeft Jesse een kort, maar krachtig antwoord: “Plat gejat.” Tenslotte draaien we ‘Disko’ van Grechko’s Doll. De luistergroep leeft op. Frederik: “Het beste van wat we tot nu toe gehoord hebben. Maar na een goed begin zet het toch niet helemaal door.” Lieven: “En te veel reverb op de stem. Zonde. Het is geen plaat die ik zou kopen, maar hij heeft wel iets.”