Antwerpenaar Porcelain ID opent de zondag in de Kleine Zaal. Een jonge singer-songwriter, met enkel gitaar, die al direct de zaal mee heeft. Diens overtuigende uitstraling, sterke stem en zang dwingen direct respect af, om dat de hele set vast te houden. Stil luisteren de mensen naar wat Hubert Tuyishime, oftewel Porcelain ID, te bieden heeft. En dat zijn fraaie nummers, in het Engels en Nederlands, waar het talent vanaf spat. Dan weer kwetsbaar, dan weer rauw maar altijd oprecht. In de bindteksten verhaalt hen over de nummers en bezweert tegen het einde dat we aan het eind allemaal zullen meezingen. En dat doen we, aan het slot van het mooie lied ‘Vlaanderen’, hen hoeft er niet eens moeite voor te doen. Want iedereen schiet weleens tekort, behalve nu. (DH)
De afsluitende zondag van Belgisch showcasefestival Ik Zie U Graag in MEZZ zag er opnieuw veelbelovend uit met vooral veel onbekendere acts en afsluiter Ruben Block, die een soloalbum uitbracht naast zijn werk bij Triggerfinger. Helaas moest de andere headliner dirk. afhaken wegens een ziek bandlid.
Porcelain ID
De band Oproer geeft veel energie op het grote podium. Het is gezellig druk en het is te merken dat dit een vrij nieuwe band is in Breda, zoals hoort bij een showcase festival. In de zaal zijn na elk nummer kreten te horen over hoe goed de nummers van Oproer bevallen. De band brengt een goede balans tussen een dansbare track met een zwaardere en duistere kant. Wanneer de bandleden van het podium lopen en alleen de toetsenist en zanger van Oproer overblijven, is het even stil in de grote zaal. De energievolle, experimentele en groovy nummers maken plaats voor zwaardere en dramatischere. Oproer blijft gedurende het hele optreden verbazen. (FC)
Oproer
Doodseskader is nog even straf als op Breda Barst. We gaan de gevestigde CV’s van bassist Tim de Gieter en drummer Sigfried Burroughs ook niet meer opsommen. Wat is er anders, vandaag op Ik Zie U Graag? Het tweede album ‘Year One’ is uit en waar het 45-duo in de Spaanse Kraag wellicht nog met tracks aan het experimenteren was, zijn nummers als ‘It's Not an Addiction If You Don't Feel Like Quitting’ en ‘Bloemen Noch Kransen’ in definitieve, pakkende vorm verschenen. Doodseskader heeft projecties mee, die de set een extra visuele dimensie geven. We horen De Gieter in het eerste nummer Vlaams preken en brullen, een voorproefje van het derde album? Doodseskader (45) blijft imposant, door de energie, controle en oprechtheid op het podium. Die zien we graag nog eens terug in Breda! (DH)
Doodseskader
Op deze regen- en wolkachtige dag brengt Cloudy-Oh juist zonnestralen naar binnen in de Grote Zaal. De band staat op het hoofdpodium door het uitvallen van dirk., maar zorgt toch voor een intiemere sfeer. Het is erg donker, een klein lichtgevend wolkje gecombineerd met deze vrolijke band geeft de impressie dat het tijd is voor een zonsondergang op een zomerse avond. Cloudy-Oh brengt lichte en vrolijke nummers mee vanuit Gent. Ze noemen het zelf: ‘Escapistische Space-pop'. Dat is zeker te terug te horen in het gitaarspel en de hoge stemmetjes tussendoor. Wanneer de band een cover doet op ‘Escape (The Pina Colada Song)’ van Rupert Holmes is de cirkel compleet. Cloudy-Oh verdrijft voor heel even de wolken in Breda en laat zien dat ze klaar zijn voor de zomerfestivals. (FC)
Cloudy-Oh
De afsluiter van het festival is Ruben Block. De frontman van Triggerfinger treedt op vanwege het uitkomen van zijn soloplaat ‘Looking To Glide’, dat hij opnam met producer Mitchell Froom in Los Angeles. Het is geen soloshow, zoals het imposante optreden op Breda Barst in 2009. Ruben heeft een band mee: Triggerfingervrienden drummer Mario Goossens en gitarist Geoffrey Burton (die Monsieur Paul verving op basgitaar en al op gitaar meedeed), aangevuld met toetsenist Gilles Vandecaveye (Steiger, Uma Chine) en op basgitaar Lies Lorquet (Mintzkov).
De toetsen en effecten maken de sound wat dromeriger dan je van de rocker gewend bent (vooral ‘Awake’) en laat een breed palet zien, ook door de tweede stem van Lorquet. Block speelt afwisselend op aangepaste, versterkte akoestische gitaren. Voor het hardere bluesrockmateriaal pakt hij de elektrische gitaar erbij. ‘Turn The Tide’ van trance act Sylver krijgt een leuk eerbetoon en er is een nummer in het Nederlands. Het is een onderhoudende show, met toegift. vooral ‘Showtime’ is heel aangenaam. (DH)
Ruben Block