Punkband Scoundrels bracht in maart na 31 jaar afwezigheid het album 'Oh no! Not Again!' uit. Oprichter, gitarist en zanger Patrick Delabie en drummer Bootsie Butsenzeller vonden in bassist Wim IJff de missende schakel om een gloednieuw album op te nemen in Delabies Studio 195 in Wernhout. Het album bevat modern klinkende hardcore en postpunk geworteld in de jaren tachtig, en voor zeker geen "lame reünie album." Oh ja, vertel! Wij vroegen Delabie naar deze opvallende comeback.

Waarom een comeback van Scoundrels met een nieuw album, na 31 jaar? 
Pat: “Ik heb vanaf mijn veertiende in bandjes gespeeld te weten. (Somt op:) Scoundrels, The Acorns, Bad Influence , Betty Ford Clinic, Mitch, Diablos Innocentos, Zachte G Harde P, Fords Fuzz Inferno, Woke. Deze laatste twee bands zijn nog actief ook! Ook heb ik een opnamestudio, Recordingstudio195, en zelfs twee solo cd’s gemaakt. Altijd heb ik een beetje spijt gehad dat we met Scoundrels gestopt zijn, er dienden zich snel andere bands aan. En om nu wéér aan een ander band beginnen… Ik wist toch welke muziek ik weer wilde maken dus het idee speelde al jaren in mijn hoofd.  Bootsie Butsenzeller is een levende legende uit Antwerpen, bij onder andere A Clean Kitchen Is A Happy Kitchen met Craig Ward, DAAU, Traktor en vele andere én Scoundrels drummer sinds 1985, en hij zag het meteen zitten. Frankyboy de Hoon helaas niet, dus zochten we een bassist in de nabije vriendenkring die de meeste UK SUBS lp’s had of van Vicky Leandros. Wim IJff deed iedere concurrentie verbleken.”

Wat is er nu anders dan toen jullie in 1990 stopten? 
“Internet, streaming, dj’s,  coverbands, Spotify , tribute bands, ADHD-diagnose, wappies, vertrutting, me-too, bezorgservice, woke, hier niet roken... Mag ik stoppen? De meeste onafhankelijke en kleine  jongerencentra zijn weg of ontruimd en de nieuwe  grote zwarte cultuurdozen zien er allemaal identiek uit. Multifunctioneel. Alles is tig keer aangeharkt. Dat is ontzettend jammer. Er is gelukkig nog wel een underground en onderstroom van jonge durvers. Het is nog steeds zoeken, zoals vroeger.”

Wat voegt Scoundrels met ‘Oh No, Not Again!’ toe aan de huidige punkscene?
“Dat weet ik niet, en dat vraag ik me ook niet af. Ik denk wel dat wel dat onze tussen-wal-en-schip- sound mensen kan verrassen. We zijn te punk voor een rockpubliek en te lief voor hardcore-punk. En te funky.”

© Jan Gitanes

Scoundrels

Je geeft aan dat oude als nieuwe fans niet teleurgesteld gaan zijn…
“We dachten eerst vooral een mix te maken van oude nummers en een paar nieuwe songs. Maar toen we eenmaal los gingen hebben we een lp bij elkaar geschreven en opgenomen. Wat blijkt: zo goed waren de  oude songs niet, dus we spelen vooral nieuwe nummers en een stuk of zes van onze vorige drie albums. Dus wellicht zijn onze oude fans wel teleurgesteld. Die kunnen daar wel tegen.”

De optredens in Djingel Djangel in Antwerpen en De Kérel in Zundert gaven de release een internationaal tintje. 
“We zijn letterlijk grensgevallen, Wim komt uit Duitsland, oftewel Nijmegen, en Bootsie is uit Antwerpen, ik woon letterlijk op de grens van Zundert en we zijn trotse Europeanen dus we zien alleen maar voordelen.” 

Hebben jullie nog grote plannen voor daarna?   
“Ik denk dat mijn eerste grote plan al volbracht is. De lp is net uit en de eerste reacties zijn ok. Inmiddels zijn er een zestiental optredens aangeboden. We bouwen het rustig weer op, voorlopig geen tours of festivals, want niemand kent ons nog haha.” 

Je had het misschien al eerder gewild tijdens corona?
“We hebben ons met meerdere dingen bezig gehouden tijdens corona. Wanneer je creatief bent, op welk gebied dan ook, dan is verandering van plannen geen probleem. Sterker nog: zo is het leven. En het persen van vinyl duurt tegenwoordig zo lang dat we eigenlijk geen oponthoud hebben gehad.”