Catbug, het pseudoniem van de Vlaamse Paulien Rondou, opent. Catbug was in februari al mee in Mezz met The Bony King Of Nowhere en nu met Stef Kamil Carlens. Ze is niet je typische singer-songwriter ‘meisje met een gitaar’, al is dat wel letterlijk wat je ziet. Ze vertelt dat ze niet alleen artiest is, maar ook boerin, op een bioboerderij in Westmalle. Catbug valt op door haar mooie stem die ze binnen liedjes net zo eenvoudig van lieflijk en dromerig naar luid en innemend stuurt. Ze krijgt er ook het startende geroezemoes mee stil, haar songs verdienen dat ook. Daarnaast slaat ze af en toe een noot ruwer of nonchalanter aan om randjes te geven aan de meanderende, voortdrijvende melodieën. Ze zingt met haar ogen toe, maar het voelt helemaal niet introvert. Catbugs spaarzame bindteksten zijn ook heel eigen en grappig. “Bij het volgende lied mogen jullie wegdromen over een onderwerp naar keuze. Wel iets positiefs graag.”
Multi-instrumentalist, componist, beeldend kunstenaar en producer Stef Kamil Carlens (dEUS, Moondog Jr., Zita Swoon) bracht dit jaar zijn tweede soloalbum uit: ‘Making Sense of Ꝏ’ en de tournee die bij zo’n album hoort bracht hem ook naar een zeer volle Mezz. Net zoals twee jaar geleden met album ‘Stuck In The Status Quo’. Catbug stond afgelopen donderdag 21 november in het voorprogramma. Haar eerste album ‘Universe’ verscheen in november 2018.
Catbug
Stef Kamil Carlens heeft net zijn tweede soloalbum uit ‘Making Sense Of Ꝏ’ (het symbool voor het oneindige) en zoals twee jaar terug met ‘Stuck In The Status Quo’ komt hij dat graag voorstellen in Mezz. Uiteraard is dan zo’n beetje de halve zaal uit Vlaanderen afkomstig. De carrière van Stef is bekend, in het Popcafé van Mezz staat bij de merchandise alles netjes uitgestald, van A Beatband tot de eerste drie releases van dEUS, Moondog Jr. en alle projecten van Zita Swoon. Een rijtje om van te watertanden. En nu dus ‘Making Sense Of Infinity’. De podiumopstelling is al opvallend: de beeldjes van de konijnen zijn mee, een contrabas ligt naast een experimenteel drumstel met bij elkaar gezochte trommels en percussiedelen, een viool en een harp. Een echte rockharp die ook daadwerkelijk bij elk nummer een rol heeft, cool!
De Antwerpenaar en zijn band spelen zo goed als een thuiswedstrijd voor een zeer ontvankelijk publiek. Dat doet het onderlinge spelplezier op het podium alleen maar groeien. Muzikaal is het één organische en zeer veelzijdige mengelmoes van americana, blues, jazz en wereldmuziek met hier en daar ruimte voor stevige rock, zoals ‘People Are Like Slammin’ Doors’ met een magnifieke apotheose. De samenzang is subliem, elk bandlid draagt bij aan de nummers van Stef. De nummers van de nieuwsteling zijn vaak duister qua onderwerpkeuze. Bijvoorbeeld ‘The Government Is No Game’: “dit nummer gaat over de mens en zijn dood.” Of ‘Lament On General Smedley D. Butler’ een klaagzang over de Amerikaanse generaal Butler die aan het eind van zijn carrière begon in te zien dat oorlogen worden gevoerd voor financieel gewin. En wat te denken van ‘Painted Glass’? Kritiek verstopt achter luchtige pianoklanken, een funky geluid en opgewekte zang dat gaat over “naar de wereld kijken door glas, dat iemand anders van kleur voorziet of er kleur uit weghaalt.”
Zo zwaar is het optreden overigens helemaal niet. Carlens heeft ook plaats voor humor. “We brengen deze tour een hommage aan Belgische bands. We beginnen met de meest legendarische: Zita Swoon.” Als het gelach wegebt, zet de band ‘Our Daily Reminders’ in. Daarna wordt het nóg legendarischer. “Nu op wereldniveau: Moondog Jr.” Die hard fans krijgen kippenvel als ‘TV Song’, uit 1995, volgt. En gelukkig staat ook het fijne ‘Making Butter, Baking Bread’ op het album. Over hoe pompoensoep maken je gelukkig kan maken. Het is een rijkelijk gevarieerd optreden van een zeer veelzijdig artiest.