Dishking was in juni één van de winnaars van de voorrondes van Breda Barst in Mezz. De band rond Jason de Laat maakt volgens de bio een mix van rock, americana en soul. Dishking viert dit jaar zijn tienjarig jubileum en De Laat bracht solo het album ‘Aventura’ uit in twee delen: het eerste in april en het tweede deel verschijnt 20 september, net na Breda Barst. We zochten Jason op in Dongen en stellen Dishking graag aan je voor zodat je weet wat je op Breda Barst kunt verwachten.

Hoe omschrijf je de stijl van Dishking?
“Omdat ik het altijd moeilijk vind om uit te leggen, zeg ik altijd ‘rock muziek in de breedste zin. Ik heb het idee dat mensen graag willen weten waar ze aan toe zijn, dat geldt voor ieder mens. Maar we hebben ook elementen van americana en soul en een knipoog naar weleer qua sound. Soms kan het zelfs neigen naar Johnny Cash tot aan David Bowie. Het is heel breed. Nu we met de band bezig zijn en ook werken naar een nieuwe plaat, klinkt het allemaal meer rockerig.”

Je hebt een nieuwe band. Die bepaalt ook mee de richting die je Dishking op laat gaan?
“Ik merkte waar we goed in varen. We hebben redelijk wat optredens achter de rug en we willen de boel laten dansen en swingen. Rock muziek kan ook overkomen als heel hakkerig, houthakkerig. Zo is het nu ook weer niet. Daarom zeg ik rock muziek in de meest brede zin, maar wel dansbaar voor de meiden.”

Dishking bestaat tien jaar, wat waren de hoogtepunten?
“De albums, daar ben ik trots op. Die hebben aardig wat tijd en energie gekost. Leuke optredens, voorprogramma’s zoals van The Handsome Family, dat was ook nog eens een gezellige avond. Dat je het hele land zo’n beetje hebt gehad. Daarnaast voor mij ook het persoonlijk contact met Mike Garson, pianist bij David Bowie en onder andere Nine Inch Nails en Smashing Pumpkins, een hoogtepunt. Hij gaf mij tips en advies. Daarnaast de optredens in de USA, waar ik de werkplaats van Echopark Guitars in LA bezocht. Ik werd daar rondgeleid door een collega singer-/songwriter en kon de nieuwe, nog ongelakte gitaar van Josh Homme (Queens Of The Stone Age) uitchecken, waarmee ze nu touren. Naast de gitaar in making en reparaties van Joe Perry (Aerosmith) en Jackson Browne. Maar verder, echt hoogtepunten… Voor mezelf is het gewoon het idee dat je met je muziek kunt reizen en het kunt overbrengen aan de mensen. Als iemand in het publiek het gevoel heeft dat je diegene echt hebt geraakt. Daar hoop je op. Die interactie heb ik de laatste jaren pas opgepakt. Ik ben vrij in mezelf om het zo te zeggen, op het podium voel ik me vrij. Verder ben ik eerder asociaal in die zin dat ik niet onder de mensen ben. Ik weet niet goed hoe ik moet communiceren, daar heb ik altijd moeite mee gehad.”

Maar de laatste jaren kom je er achter dat het wel kan?
“Dan merk ik: je moet gewoon je gezicht laten zien. Mensen vinden het leuk als je gewoon een praatje komt maken. Ze zijn benieuwd naar je. Het gaat niet alleen om de liedjes, anders zouden ze wel het album kopen en daar naar luisteren. Gaandeweg vind ik dat veel leuker. Na een optreden ga ik het liefst meteen de zaal in.”

Ben je dat op Breda Barst ook van plan?
Lachend: “Ja, dat zijn wel heel veel mensen… Maar zeker weten dat ik het veld op zal gaan.”

© Sasa Miletic

Dishking

Wat vaak een uitdaging is voor voorrondewinnaars, je wordt vroeg geprogrammeerd. Wat als er niemand staat?
“Dat maakt mij niet, heb ik al vaker meegemaakt. Ik ga er altijd 100% voor. Je weet nooit wie er kijkt en je moet het vooral doen voor jezelf. Als ik er een kick van krijg met de band, van het een komt het ander. Je moet gewoon een instelling hebben van ‘het is nu of nooit’.”

Je recente album ‘Aventura’ was een best off…
“’Aventura’ is een ander album dan wat er volgend jaar aan komt, dat heb ik gewoon hier thuis gemaakt. Ook alle percussie doe ik allemaal zelf. Het is een tweeluik. Het tweede deel komt 20 september uit. Het is een luisteralbum om te cruisen of op vakantie of gewoon als je wilt relaxen. Daarnaast heb ik een band om full force te gaan. Ik heb meerdere kanten aan mezelf die ik allemaal wil uiten. Daarom is het ook moeilijk voor mensen om mij te peilen, wat is het nou precies? Aventura is wat mellower.”

In 2019 willen jullie meer festivals spelen?
“Daar hoop je op. Eigenlijk is het nu al laat om aan een album te beginnen als je kijkt naar de planning van de festivals. We gaan het nu aanpakken met twee singles en kijken wat die gaan doen. We gaan sowieso de plaat afmaken en gaandeweg komt die plaat toch wel uit. De singles worden ook geplugd op de radio en we kijken of er animo voor is. Kijken welke doelgroep erop reageert. Veel boekers vragen wel om een heel product, of een album of iets waar ze wat meer mee kunnen. Maakt mij niet uit, ik schrijf toch wel. Het kost alleen wel allemaal geld en planning. Dat zijn de mindere kanten, het muziek maken houdt niet op. In de band speelt en bedenkt iedereen zijn eigen partij, dat lijkt me een te gekke samenwerking. Dat je bij wijze van spreken in de studio aftikt en gaat en dat je dat hoort op een vinyl album. Maar dat is moeilijk, je moet zo goed op elkaar ingespeeld zijn… Niet alle goden zijn je elke dag goed gezind. Precies op die dag moet alles kloppen. Dat is wel een uitdaging. We kunnen er in elk geval naar streven.”

Ik las ook in bijzin in je bio: “in 2008 zette Jason alles aan de kant en besloot zijn eigen weg te gaan, desnoods als dishking.” Doe je nog steeds de afwas?
“Ja, in die zin dat ik steeds baantjes aannam waar ik niet echt carrière mee wilde maken, hoe zeg je dat? Op dit moment heb ik eigenlijk best een leuk baantje, ik repareer lederen meubels, die verf ik. Dat is best een proces. Dat leer ik bij het bedrijf zelf gaandeweg, heel interessant. Ik wist nooit dat ik in de meubelindustrie zou gaan werken. Het zijn best aparte meubels, het zijn bijvoorbeeld van die oude Chesterfields. Ik verdien naast mijn werk als lederen meubelhersteller ook af en toe wat bij als ontwerper/schilder en tekenaar, gezien mijn achtergrond Kunstacademie St. Joost in Breda.”

Die tien jaar Dishking heb je dat zo gedaan, steeds andere baantjes?
“Ja, ik ben in die tijd als afwasser gaan werken in Hotel New York. Ik weet nog dat ik daar werd aangesproken door een kok: “He daar heb je Dishking!” Die herkende me van een filmpje waarin ik op 3FM een cover speelde van ‘Sky & Sand’ van Paul Kalkbrenner. Hij had dat bekeken en tijdens een pauze. Vervolgens was ik een echte dish king daar, met een schortje om. Dat was wel komisch, de naam had ik toen al een tijdje. Dishking is ook het equivalent van ‘iets kunnen serveren’. Ik pakte allerlei baantjes aan zonder er echt een carrière in te zien om vervolgens alles te investeren in eigen muziek en dat vervolgens te serveren, dat vond ik er king van. Ik doe echt mijn eigen ding. Dan kost het maar tijd en kost het maar rare baantjes of wat dan ook. Het is wat je wilt, dan zijn dat de consequenties. Daar voel ik me goed bij.”

Je hebt veel gereisd en opgetreden. Dat was in je eentje of als duo?
“Ook met de band. In het begin deden we bijvoorbeeld een tour met Stuurbaard Bakkebaard en verschillende voorprogramma’s, ook her en der op festivals. Dishking heeft nu zijn derde bandversie en daarnaast heb ik een soloversie en een duoversie. Als soloversie heb ik ook in Amerika opgetreden. Ik heb daar familie zitten en een nichtje is drumster in Phoenix, Arizona. Zij kende mijn muziek. Toen ben ik daar op bezoek geweest, van wege familieomstandigheden. Zij kende natuurlijk al die venues dus zij had wat gepland en nam mij aan mijn hand mee “hier moet je je inschrijven dan kun je je liedjes doen.” Dus ja, ik kan zeggen dat ik ook in Amerika heb gespeeld.”

Hoe waren de reacties daar? Je maakt toch americana…
“Ja, goed. Zeker in Phoenix. Ik voelde me heel goed daar. Naast dat het weer ook heel lekker is, ik vond het fijn spelen. Het werd goed ontvangen, Amerikanen zijn natuurlijk meer overdreven in hun enthousiasme, dat weet ik ook wel, ik merkte wel dat het gemeend was. Het was niet familie die je sowieso support, het waren ook vreemden die op me afkwamen. “Waar kom je vandaan?” Zo gauw ik ging praten, hoorden ze pas dat ik geen Amerikaan ben. In mijn zang hoorden ze het niet.”

Als het album aanslaat, moet je veel gaan touren. Zijn jullie daar klaar voor?
“We zorgen dat we er klaar voor zijn, wat komt moeten we gewoon aanpakken. Misschien ook wel in Duitsland of Oostbloklanden. En België lijkt me ook wel wat.”

Dishking opent de Breda Barst zondag op het Amstel podium, om 14:25 uur.

© Wout van Heck

Dishking