De middag begint met Jasper Mook. Na Popronde staat hij opnieuw in het café. Het geluid van een akoestische gitaar en drums vult de ruimte, terwijl velen nog een drankje bestellen. Vanaf de eerste noten is het duidelijk dat Jasper wederom goed bij stem is. Bij ieder nummer is zijn stem zuiver en komen de gevoelige nummers tot hun recht. Hoewel het binnen lijkt alsof de aandacht niet helemaal getrokken wordt, blijven buiten geregeld mensen staan om te kijken. Enkelen komen zelfs naar binnen. De interactie met het publiek verloopt vlekkeloos. De meesten reageren op wat er gezegd wordt. Zeker bij het nummer 'Sober', als Jasper zegt dat het merendeel waarschijnlijk nog niets op heeft, komt commentaar en worden glazen wijn de lucht in getild. Maar zoals bij vrijwel elk concert in een café, blijft men doorpraten. Jammer, want Jasper is zeker iemand die de aandacht van het publiek verdient. Na iets meer dan een half uur loopt hij samen met drummer Michiel Munneke met een glimlach het podium af.

Een uur later is het tijd voor Dubious Steps. Een rockband, maar dit keer akoestisch. Alleen de zanger en een van de gitaristen betreden het podium. Vrolijke, catchy nummers wisselt de band af met ballads. Zanger Rick Doorneweerd gaat volledig in zijn muziek op en zingt met gesloten ogen, terwijl de gitarist en achtergrondzanger voor zich uit staart en de nummers in zichzelf mee mompelt. Op het gitaarspel is niets aan te merken en ook de zang is zuiver. Helaas krijgen de twee mannen de aandacht van het publiek niet gepakt en praat iedereen gewoon door over alledaagse dingen. Een slap applaus klinkt af en toe tussen de nummers door. De band blijft proberen en vertelt tussen de nummers over hun werk. Dit maakt de show niet spectaculair, terwijl beide mannen erg goede muzikanten zijn. Wellicht krijgen ze in een volledige formatie wel de aandacht die ze verdienen, want slecht zijn ze zeker niet.

Gezien: Borrelen op de Maet. Café Corenmaet, zondag 31 januari 2016.