Om half negen gaan de lichten uit en komen The Painkillers en Hans Teeuwen het podium op met een uitbundige “Hallo, Bredaaaaa!”. Direct daarna weet het publiek dat er niet gesold kan worden met de cabaretier. Hij betrekt de zaal vrijwel onmiddellijk bij de show door te zeggen dat een van de vrouwen in het publiek er mooi uitziet, maar ook dat hij een vrouw en kinderen heeft en dus niet na de show met haar het bed in duikt. Een typische Hans Teeuwen-grap en het publiek lacht. De toon van de avond is gezet, waarna hij begint aan de setlist. De nummers bevatten absurde teksten, soms tegen het randje van pure grofheid. En ook zijn grappen tussendoor kunnen maar net door de beugel. Sommigen verzint hij ze, te zien aan de band, ter plekke, want ook de band schiet soms in de lach. De sfeer is goed, meneer Teeuwen doet waar hij goed in is en blijkt ook nog een dijk van een zangstem te hebben.

Halverwege de show vraagt Hans om publieksparticipatie. De band zet 'Snelkookpan' in en iedereen zingt mee. Maar ook andere nummers van de show, zoals van album ‘Popstukken’ worden meegezongen. Velen kennen de nummers uit zijn cabaretshows, maar nu zijn ze in een nieuw jasje gestoken. Het publiek lacht smakelijk als Hans vertelt hoe hij de band heeft samengesteld. “Ik heb aan Guus Meeuwis gevraagd hoe hij nou een band samenstelde. Die vertelde mij dat hij ieder een vogeltje in zijn mond liet doen en hen beval te kauwen en door te slikken. Degenen die dat deden konden oprotten. “Jaknikkers kan ik overal krijgen.” En zo heb ik dus ook The Painkillers gevonden.” En fotografen? Die mogen hun camera in hun reet stoppen, want ze zijn irritant. Kortom: een show zoals je het van hem verwacht.

Gezien: Hans Teeuwen & The Painkillers. Jupiler Zaal Mezz, donderdag 14 januari 2016.