RAMONA is een kwartet muzikale meisjes uit Vlaanderen, geleid door de van oorsprong Nederlandse Ramona Verkerk. Er is geen podium in Brandpunt, de vier staan over de hele breedte van het zaaltje, allerlei instrumenten achter en tussen hen. Celliste Juno Kerstens (Ponies, Happy) zit rechts, Ramona op piano, Casio en zang in het midden met naast haar Hanne Torfs (Nunki, School Is Cool) op gitaar, Casio, duimpiano en melodica en uiterst links Naima Joris (ex-Isbells, Happy) op drums en blokfluit. Én ze zingen, alle vier, innemend en mooi meerstemmig. Vanaf aftrap ‘Wolves’, over wolven die rond Ramona’s vakantieadres waarden, maar niet beten, via allereerste en gloednieuwe single ‘On My Own’ naar RAMONA’s ‘Blackbird’, RAMONA neemt je mee in haar dream pop met steeds andere instrumenten en een eigen stijl. De songs gaan voornamelijk over liefde, vriendschap en vrede en toch is het verre van een zoetsappig optreden. Doet een beetje denken aan de stijlvastheid en het theatrale van Capsule tijdens de afgelopen Cultuurnacht. In het nummer ‘Friends’ zien we Ramona achter een speelgoedpiano, terwijl Hanne en Juno op blikken muziekdoosjes spelen en Naima de trommel aanslaat met een blokfluit om daar vervolgens expres ietwat vals op te spelen. Brandpunt luistert ademloos, Verkerk bedankt het publiek voor de aandacht. ‘I Bid You Farewell’, is een stemmig slot, alweer zo’n mooi meerstemmig lied.

Inwolves brengt zeer binnenkort het tweede album uit: ‘Involves’. “Het is een try-out he?”, geeft bandleider, drummer en middelpunt Karen Willems het publiek kortweg mee als toetsenist Jürgen de Blonde na het tweede nummer klaagt dat hij al half doof is door de monitor naast hem. Hij heeft drie keyboards en synthesizers rond zich. Ja, er is af en toe afstemming nodig tussen de bandleden Willems, De Blonde en toetsenist/gitarist Ward Dupan. Wat Inwolves doet, is dan ook heel technisch. Juist daarom is het mooi dat Onderstroom hen juist nu vroeg; de plaat is net af en er zijn al wat exemplaren meegekomen naar Breda.

Inwolves wordt omschreven als het geesteskindje van Karen Willems, die drumde bij Mauro Pawlowski, Yuko en Zita Swoon Group, acts die eerder onze stad aandeden. Het is dan logisch dat haar drumstel centraal staat. Dat is helemaal duidelijk na een paar nummers in deze try-out set: de techniek, variatie en snelheid van Willems zijn indrukwekkend. Dat de lichten minder fel zijn dan bij RAMONA is slechts één van de contrasten. De muziek is meer duister en op zijn eigen manier meeslepend. Inwolves maakt instrumentale muziek, waarbij de bandleden hooguit iets uitroepen, net buiten het bereik van de microfoon, als ware het een ander geluid. Een voorbeeld: ‘Strange Worlds’ met zijn overstuurde, vervormde gitaar, intens en razendsnel drumwerk, opnieuw het schreeuwen buiten de microfoon, plot twists alsof het een spannende thriller is, alle lagen komen samen. Je vraagt je af of het nummer nu wel of toch nog niet gedaan is. Heel sterk. De act biedt nog meer dan laag-op-laag synths en drums die een lang, muzikaal landschap vormen. Bijvoorbeeld: bij ‘Heermoes’, van eerste album 'Air+' uit 2014, bekruipt je na de pakkende groove het gevoel dat dit nummer (ook) best langer had mogen duren, zo meeslepend is de opzet en de uitvoering. Een volgend nummer heeft Karen een megafoon vast, spreekt daarmee in de microfoon, gebruikt kettingen en een ratel op de bekkens, legt een kookpot op een drum. Inwolves is overweldigend en intens.

Een avond vol contrasten, de afgezegde act Coldair was wellicht een soortgelijke act naast RAMONA, met Inwolves toont OnderstroomBreda aan dat mooie liedjes best naast intense meer instrumentale nummers kunnen staan, zo lang het van deze hoge kwaliteit is. Op 11 maart is alweer de volgende, dan met The Stangs en Wooden Indian Burial Ground, in De Boulevard.

Gezien: OnderstroomBreda met RAMONA, Inwolves. Brandpunt, vrijdag 26 februari 2016.