De eerste act is Tim Akkerman. De kamer waarin hij speelt, heeft een rond platform in de hoek van de kamer, net zoals een kasteeltoren. De gordijnen zijn vastgebonden en er branden kaarsjes op de vensterbanken. Door de ramen is Breda ‘by night’ te zien. Onder een loshangend lichtpeertje dat niet brandt, zit Tim. Hij speelt zweverige majeurakkoorden terwijl de toeschouwers binnenlopen. Zodra iedereen een plaatsje heeft gevonden op de kussens, banken en het matras begint het optreden. Tims stem klinkt luid, maar voelt zacht aan. Het is vergelijkbaar met een leren jas die al behoorlijk vaak gedragen is; helemaal eigen, soepel en mild. Hij speelt muziek om bij weg te dromen. Het publiek staart naar Tim, verzonken in gedachten. De nummers die hij speelt, komen vrolijk over. Dat komt door de lach die Tim op zijn gezicht heeft, het maakt hem het zonnetje in huis.
Het tweede optreden is van Flip Noorman. Stampvoetend op de laminaatvloer en met een grommende stem zingt hij zijn eerste nummers. De teksten klinken grof, uitdagend. Zijn woorden hebben grote ladingen. Hij zingt woorden zoals ‘uitgekotst’ en ‘klootzak’ en zinnen als “Ga het het bos in met een stropdas om je nek.” De eerste nummers klinken als kwaadaardige poëzie. Zodra hij vertelt dat hij basisschoolkinderen muziekles geeft, verschijnen er vraagtekens bij het publiek. Die verdwijnen snel, want Flip vervolgt met nummers die lieflijker klinken. Zijn talent voor woordkeuze blijft te horen. Hij gaat recht voor onze fotograaf staan. De camera blijft weg en Flip zegt op plagende toon: “als je nu nog geen foto hebt, jongen…” Flip is overtuigend in alles wat hij speelt en zegt. Zelfs na een gebroken banjosnaar, een gitaarband die losschiet en een gitaarsnaar die knapt, blijft hij zelfverzekerd en gruwelijk enthousiast.
Marinus de Goederen, beter bekend als a balladeer, sluit de avond af. Zijn singer-songwritermuziek klinkt volwassen omdat hij geschiedenis behandelt in zijn nummers en anekdotes. Zijn stem kraakt lichtelijk, maar is niet ruw. A balladeer is een wiebelkont; hij deinst op en neer van zijn krukje en kan zijn hoofd niet stil houden. Hij speelt een nieuw nummer ‘Incompatible’ dat komt op zijn nieuwe album. Het wordt gespeeld op de guitalele, een kruising tussen een gitaar en ukelele. Tijdens het spelen van ‘Incompatible’ bloeit a balladeer op. De zomerse klanken worden met trots gespeeld. Hij eindigt met “een leuk liedje van een ondertussen bejaarde vrouw”. De sing-along-song ‘Jolene’ is de afsluiter van de avond.
Gezien: Stukafest Breda met Tim Akkerman, Flip Noorman en a balladeer. Woensdag 24 februari 2016.
Lees ook het verslag van Daniël! 'Stukafest 2016 met Marco, Jeroen en Fokko'