Om stipt 21:45 uur trapt Cape af op het podium van de Catch. De band spuugt bekende rifjes uit de gitaren en beweegt enthousiast mee. Al snel krijgen ze het publiek mee en wordt er gedanst. Dat er een hoop bekenden van de mannen in de zaal zijn, merk je aan alles. Zanger Niels Schmitz heeft geregeld interactie met het publiek. Het is een goede show: de band heeft veel energie en geeft dit met gemak door aan de menigte in het café. Het publiek maakt zich niet druk om de schoonheidsfoutjes van de band en een paar valse noten van Niels. De nummers worden goed ontvangen, de bandleden hebben duidelijk plezier in wat ze doen en stoppen er veel emotie in. Al met al een optreden waar zowel band als publiek tevreden mee zijn.

Na een korte ombouw is het tijd voor Rhinorino. Deze mannen en vrouw hebben een hoop aanhang meegenomen, die zich direct rond het podium opstelt. Maar ook Bredanaars zijn bekenden van de band en vanaf het eerste nummer gaat het publiek los. Er is geklap, gejoel en er wordt gedanst. Dat de band muzikaal goed in elkaar zit, merk je al bij de eerste liedjes van de setlist. Er is geen fout te bekennen, de leden stralen enthousiasme uit en de energie slaat goed over op de menigte in het café. Oud en nieuw materiaal loopt moeiteloos in elkaar over, alsof de Utrechtenaren de aankomende EP 'Today' al meerdere malen hebben gespeeld, terwijl het toch een try-out is. Drumster Suzanne Muller slaat erop los, bassist Sytse Roelevink staat te stuiteren alsof hij te veel koffie heeft gedronken en zanger Pim van Ham legt emotie in ieder nummer. Een show zoals we van deze band gewend zijn na Brute Boul in 2014 en een goed bevallen try-out van de nieuwe EP.

Gezien: Rhinorino, Cape. Catch 22, zaterdag 20 februari 2016.