Björn van der Doelen zorgt voor fijne middag Rauw Hees Teder XIII

Met ook Wayne Wyatt en ‘supersub’ Rik van Berlo

Tekst & foto’s: Daniël Hereijgers ,

Rauw Hees Teder voor het eerst op zondagmiddag. Zondagmiddag 15 maart om precies te zijn. De locatie is nog steeds De Grott aan de Haagweg, ook deze dertiende editie. Het concept is ook gelijk gebleven: drie singer-songwriters zetten in een sfeervolle en verstilde ambiance een korte set weg voor een geïnteresseerd publiek. Met vandaag de jonge Wayne Wyatt, Rik van Berlo in een ‘supersub’ rol en oud-voetballer met inmiddels al drie albums op zijn conto Björn van der Doelen. Het werd een fijne zondagmiddag.

Wayne Wyatt begint. De jonge Bredanaar heeft zijn akoestische gitaar en mondharmonica meegenomen. Hij vertelt al meer dan toen we hem in november zagen in de kleine zaal van Mezz, zijn relaxte manier van spelen en zingen zijn gebleven. Wayne werd singer-songwriter naast het studeren. De studie, die nu even voorrang krijgt. Het is dus even afwachten wanneer hij zijn songs, zijn eigen favoriet ‘Skyline’ voorop, weer zal spelen. De versie van ‘Dancing In The Dark’ van idool Bruce Springsteen was in Mezz bijzonder goed, maar blijft nu achterwege, die speelt hij toch liever op elektrische gitaar blijkbaar. Jammer, het zou mooi aansluiten op de rest van de middag.

Rik van Berlo ken je misschien van Campfire Collaboration of BB & Van Berlo. Rik is het de laatste tijd gewend geraakt om in te vallen. Viel in korte tijd al tweemaal in bij PW Kampvuur en nu voor Myllie Tunes, op het allerlaatste moment. Dat maakt niet uit, hij heeft zijn liedjes klaar. Uit de tijd van zijn eerste band Boxershort Questionmark bijvoorbeeld, die dit jaar ter ere van 20 Jaar POB een reünie heeft. Een spiekbriefje is enkel een geheugensteuntje.
Van ‘BQ’ brengt hij een apolitiek lied (‘Different’), een lied over een drummer met erectieproblemen na een nacht doorhalen en een eigen variant van Boxershort Questionmarks ‘King MILF’ over een oudere vrouw die voor een prins op jonkvrouwenjacht gaat, maar waar de prins uiteindelijk voor valt. Een liedje schrijven is volgens Van Berlo helemaal niet moeilijk en hij vertelt hoe hij voor ‘bluegrass band’ Campfire Collaboration een willekeurige plaats in de Verenigde Staten als beginpunt koos: ‘Nameless’. Een echt plaatsje in Tennessee en een lied over zijn jeugd in Meerseldreef. Rik van Berlo is een entertainer, vindt het leuk om met humor over zijn nummers te vertellen. Als zanger is hij duidelijk en luid waar nodig. Logisch dat je dan vaak gevraagd wordt. Speciaal voor wie het nog niet kende, eindigt hij met ‘Lepeltje Lepeltje’ over vier vrienden in München en een hotelkamer met maar drie bedden, waarvan één tweepersoons en de zin “onze vriendschap is speciaal.”

Björn van der Doelen presenteerde met zijn band Allez Soldaat 13 maart zijn derde album ‘Caballero Zonder Filter’. Waar oud-voetballers vroeger een sigarenwinkeltje begonnen, stopte Van der Doelen (PSV, FC Twente, N.E.C.) al op zijn negenentwintigste om muzikant te worden. De kenmerkende passie die hij op het veld had, heeft hij ook als artiest. Van der Doelen opent met een voordracht, waar het album ook mee begint en geeft beetje bij beetje de verhalen mee. Heel persoonlijke verhalen, verpakt in mooie liedjes. Hij wil er een “goeie zondagmiddag van maken, met fijne muziek.” En zingt in het Brabants. Lied ‘Moederke’ bijvoorbeeld, bijzonder mooi en helemaal als hij even van de microfoon af gaat en zonder versterking zingt. Thema’s: geborgenheid, een lied over zijn vader, zijn meiske en de liefde, puberaal en in een later lied soepel en zacht als wijn. Vertelt niet heel veel over voetbal, maar vraagt wel of er al een lied is dat ‘Zwak Voor NAC’ heet, “zo niet dan is hij nu ingekopt.”

‘Caballero Zonder Filter’ verschijnt bij Bastaard Platen, het label van Mathijs Leeuwis en Jeroen Kant en daar weten ze wel raad met (hun eigen) Nederlandstalig talent, zie ook Flip Noorman. Van der Doelen maakt er in elk geval een nog fijnere zondagmiddag van, zo op die barkruk, met zijn liedjes en zijn verhalen. Ok, die anekdote over het laatste nummer moet nog even mee. Over Pinkpop. “Het enige festival waar ik als voetballer echt heen kon. Waarschijnlijk net buiten het seizoen, met Pinksteren. Tegenwoordig ga ik nog, maar blijft het bij wat zuipen op de camping. De politie bellen over geluidsoverlast. Of de brandweer: “Er is Brand op Camping A, niet te zuipen.” Daar zag ik ook Bruce Springsteen, die zag ik vaker. Als je hem live ziet, ben je fan. Ik pakte teksten uit oude liedjes, vertaalde zinnen en liet me inspireren.” Om te eindigen met het fraaie: ‘Och War Ik Mar Bruce Springsteen’.

Gezien: Rauw Hees Teder XIII. De Grott, zondagmiddag 15 maart 2015.