De avond begint met een goochelact. De illusionist en zijn assistente brengen drie simpele trucs voor het publiek. De volle zaal kijkt geboeid naar de papiertjes die in de lucht dwarrelen als vlindertjes en hoe illusionist en assistente om de beurt verdwijnen in een kist. Het publiek klapt na elke truc en enkelen maken filmpjes. Hoewel de vlindertjes spectaculair waren, zijn de overige twee trucs zoals in elke andere goochelshow. Als eenmaal de band op het podium staat door een verschijningstruc klinkt er een oorverdovend applaus.

Memphis Maniacs begint meteen met knaller ‘HappySharona’, waarin Happy van Pharrell en My Sharona van The Knack worden gemixt. Vanaf het begin dansen veel mensen mee met de mannen. De band is energiek, wat goed overslaat op het publiek. Dat de zang af en toe wat vals is, lijkt de zaal niet eens te merken of ook maar iets uit te maken. De fans blijven door springen en dansen. Oude en meer recente nummers worden in de mash-ups samengevoegd in de anderhalf uur durende show met een setlist van 14 nummers. Ook klassiekers als ‘Radio GaGa’, ‘Highway To Hell’ en ‘Wonderwall’ komen voorbij. Deze worden dan ook uit volle borst meegezongen door het publiek.

Kledingwissels, solo’s van gitaristen en lichteffecten sieren de show. Om de paar nummers wordt er een nieuw pakje aangetrokken, variërend van een fout jaren zeventig roze pakje met vlammen, tot doktersjassen en leren jacks. Alles wordt uit de kast gehaald om het publiek te verrassen en entertainen. Bij afsluiter ‘Poing’, gebaseerd op de hardcore klassieker van Rotterdam Termination Source, stuitert heel de zaal mee. Na een gezellige show vol dansen, stuiteren en zingen blijven veel toeschouwers nog een lange tijd hangen om een biertje te drinken met de band. En ook van deze Memphis Maniacsshow zullen vele filmpjes opduiken op internet.

Gezien: Memphis Maniacs. Mezz, donderdag 5 maart 2015.