Blackie & The Oohoos verleidt publiek met sirenenzang

Band bezorgt in korte tijd veel kippenvel momenten

Tekst: Nancy de Smalen, foto’s: Sabrina Mollen ,

De sfeer is gezet als de eerste hypnotiserende klanken uit het nummer ’Song For Two Sisters‘ de zaal vullen. Helaas is er een lage opkomst, maar dat is van ondergeschikt belang als blijkt dat de bezoekers die er wel zijn helemaal opgaan in de muziek. Afgelopen donderdag speelde het Antwerpse Blackie & The Oohoos van de zussen Maieu in Mezz Café en schepten in een uurtje hun eigen sfeer.

Blackie & The Oohoos heeft afgelopen maandag zijn tweede album uitgebracht. ’Song For Two Sisters‘ is de opvolger van debuutalbum ’Blackie & The Oohoos‘. De band uit Antwerpen bestaat uit de twee mysterieuze zussen Loesje en Martha Maieu die naast dat ze over bijzonder zangtalent beschikken, ook diverse instrumenten bespelen. Casio- en Korg-keyboards en een xylofoon zijn slechts enkele instrumenten die de revue passeerden donderdagavond in Mezz Café. Tevens zijn Milan Warmoeskerken (gitaar, Casio) Hannes d’Hoine (bas) en Alfredo Bravo (drums) leden die de zussen versterken. Blackie & The Oohoos heeft een eigen, vooral erg spannende sound die niet valt onder te brengen in één stijl. Het repertoire bevat zeker de mix van alternatief, experimenteel en pop. In ’Young Running Wild Ones‘ komt Loesje Maieu boven de stevige drums uit met haar hoge, kippenvel bezorgende noten. Het nummer telt veel wisselingen in melodie en dat zorgt voor, en vereist, geconcentreerde luisteraars.

Of het de opzet van de band is, is een raadsel. Introvert is Blackie & The Oohoos wel. Er is gedurende de avond weinig interactie met het publiek. Als er na ieder nummer, “dank u” gezegd wordt en de ogen even open gaan is het veel. De band gaat net zoals de toehoorders volledig op in de muziek en dat is te zien. Loesje op haar panty’s, Martha op haar hoge hakken en drummer Alfredo verstopt achter zijn “trieste” drumstel, zijn bass drum is met enkele lijnen vervormd tot een enigszins somber kijkend gezichtje. Storend kan deze houding niet genoemd worden, eigenlijk siert het de band zelfs. Het draagt bij aan het mysterie dat zich op het podium afspeelt en het publiek kan zich afvragen wat er in deze liefogende zussen, met onheilspellend gezongen teksten als “I made a black hole of your heart”, omgaat.

Blackie & The Oohoos weet ’Chelsea Girls‘ van Nico in het midden van het concert, naar een moderne versie te vertalen. In dit nummer komt de prachtige tweestemmigheid weer sterk naar boven. Het publiek blijft aandachtig luisteren. De sirenenzang lijkt tijdens dit nummer door te galmen en niet uit de oren te verdwijnen. Alvorens de toegift ’Alone Again‘ gespeeld wordt, maakt Martha de opmerking: “We zijn niet de handigste meisjes” als het even niet lukt met het verstellen van de microfoon. Het duistere sprookje loopt ten einde, de toeschouwers beginnen wat te lachen en keren langzaam weer terug naar de werkelijkheid.

Gezien: Blackie & The Oohoos. Mezz Café, donderdag 15 november 2012.