One Inch Men
Als de bevallige presentatrice Miss Bibi het Tilburgse quintet One Inch Men aankondigt, is het nog angstvallig leeg in de grote zaal. Gelukkig duurt dat niet lang en staat er na hun openingsnummer toch ongeveer 100 man voor het podium. Het publiek moet natuurlijk tussendoor van Mezz café naar Mezz migreren en andersom en dat kost wat tijd. Zanger Mario Bree geeft aan “heel trots” te zijn dat ze op het eenjarig jubileum van Rising Magma mogen optreden. Hij lijkt ook meer uit zijn stem te willen halen dan daadwerkelijk lukt. De stoner metal valt in de smaak en de podiumpresentatie is wat statig, met een typische rolverdeling en drie langharige headbangers. (DH)
The Massachrista
Het is een lastige zaak om een band naar waarde te schatten die niet op volle oorlogssterkte is. Voor het tweede nummer geeft de zanger aan dat de drummer van dienst een invalbeurt vervult. Hoewel de man in kwestie zijn taak, op wat misverstanden na, prima vervult, is het materiaal eentonig en vlak. De zanger zit vol positieve energie. Een sympathieke uitstraling alleen is echter niet genoeg. De man heeft een saaie stem die na een paar nummers flink gaat vervelen. Wat we hier zien is een rommelig optreden van een sympathieke band en dat werkt andersom vaak een stuk beter. (CS)
The Mad Trist
Als de stonerrock van vandaag een boom is, dan is The Mad Trist een frisse nieuwe zijtak. Hun rock is melodieuzer dan bij de voorgaande bands en de nummers worden meer gezongen. Misschien iets te gepolijst voor een stevig Rising Magma? Toch valt het in de smaak, zeker het nummer met de koebel en het minutenlange dreigende slot klinken erg goed. De band geeft aan dat dit het laatste optreden is voor ze de studio in gaan om hun debuut cd op te nemen. Benieuwd wat dat gaat opleveren!(DH)
De derde band die deze middag aantreedt in het Mezz cafe zijn de 1.90’s. Een band die zich onderscheidt door op een andere nostalgische tour te gaan dan het gros van de bands deze dag. Waar een duidelijke jaren zeventig saus tot nu toe de hele dag bedruipt, zoeken deze heren het duidelijk bij bands die ze zelf ook daadwerkelijk hebben meegemaakt. Life of Agony zonder de hardcore, gemixt met de woestijnsound van Kyuss. Een smakelijke combinatie die zondermeer overtuigt.(CS)
Tank 86
Aangekondigd door de lieftallige miss Bibi als ‘Godfathers van Rising Magma’ gaat Tank 86 gewoon verder waar ze in 2008 waren gebleven: met keihard rocken. Niet voor niets tipten wij ze dit jaar als aanstormend talent uit Breda. Vanaf het podium in de grote zaal raast het zware stonergeluid als een niet te stoppen machine recht op je af. Twee gitaren, een bas en drums als luchtafweergeschut.De mannen zijn zwijgzaam als altijd en na het optreden volgt het normale stille bedankje en geen toespraak over het Rising Magma jubileum, nee de show gaat gewoon door. Geen fratsen, net als Tank 86.(DH)
Viral
Terwijl de Dommelsch zaal nog leegstromende is na Tank86 vangt in het café Viral aan voor een zeer gering publiek. De band bestaande uit drummer, gitarist/zanger en bassist doet denken aan Motorhead, maar dan wat minder Lemmy en wat meer baardhaar. Terwijl vooraan de eerste knikkende hoofden te zien zijn loopt het café uiteindelijk helemaal vol totdat er een kleine wachtrij buiten ontstaat. Overtuigende riffs, maar de songstructuren laten wat te wensen over. Minpunt hierbij is het gemis aan eenduidigheid binnen het repertoire, alhoewel de meeknikkers hier waarschijnlijk geen boodschap aan hebben. Toegegeven, het gemis aan licht en geluid als in de Dommelsch Zaal wordt toch aardig opgevangen.(IK)
Fire Walk With Us
Met Fire Walk With Us komen we de tweede instrumentale band van de dag tegen. De band uit Amsterdam werkt zich, met in de rug een mooie sfeervolle lichtshow, door een instrumentale set zonder onderbrekingen. De band gaat heen en weer tussen zware metalen uitbarstingen naar lang gerekte sfeervolle rustige passages. Een half uur duurt deze geslaagde klemmende soundtrack. Het werkt. Een hoogepunt.(CS)
Pendejo!
In Mezz-café dendert Rising Magma verder met Pendejo! Deze band onderscheidt zich duidelijk door minstens drie dingen: de stonerrock is minstens even vet als die van andere bands maar wordt af en toe ook log en vertraagd gebracht, de zanger gebruikt een trompetje en de teksten worden in het Spaans tot ons gepreveld, gezongen en gebruld: hoe gaaf is dat! Spierballenrock die keihard van de muren van het café teruggebeukt komt, tip voor festivaltent de Spaanse Kraag op Breda Barst?(DH)
3 Speed Automatic
Mijn leeftijdinschattingsvermogen is nooit een van m’n beste eigenschappen geweest, toch durf ik de stelling aan dat de leden van 3 Speed Automatic 30 jaar te laat geboren zijn. 70’s rock, aangevuld met genadeloze solo’s en breaks, gepresenteerd door een hedendaagse uitvoering van Ozzy Osbourne (let op de moves!). Hard en meedogenloos als de riffs zijn, zo uitgesponnen de solo’s van ‘de beste gitarist van Rotterdam’, zoals de man zichzelf laat noemen. Een mengeling van Thin Lizzy, Led Zeppelin en andere varianten hierop weerspiegelt 3 Speed Automatic; Arrow Classic Rock ten top.(IK)
Sardonis
De Vlaamse furie van Sardonis slaat genadeloos toe in het nokvolle cafe. Het duo raast door haar heftige set met een noodvaart. Zware doom stukken worden zonder moeite afgewisseld met heftige snelle beukende explosies. Hoe twee mensen erin slagen om te klinken als een voltallig leger weet ik ook niet, maar het was werkelijk een stoomwals.(CS)
De Staat
Afsluiter van Rising Magma is de band een week geleden grote indruk maakte op Noorderslag maar een jaar geleden al op de eerste editie van Rising Magma stond, De Staat. De Nederlandse meerstemmige uitgave van Millionaire zet in met ‘Sleep tight’ van alom geprezen album ‘Wait for evolution’. De hype rondom de Nijmeegse band blijkt niet geheel onterecht; krachtige riffs worden afgewisseld met melodieuze zangpartijen, nog steeds vergezeld door een harde ritmesectie waarin vooral de bassist uitblinkt in spel én geluid. Na het terechte bedankje aan Tank86 (het is immers een festival opgezet door de heren uit Breda) is het tijd voor nog twee hits van ‘Wait for evolution’. Wordt ongetwijfeld vervolgd op de zomerfestivals dit jaar…(IK)
Tekst: Daniel Hereijgers, Chris Stadhouders, Ivo Koenen
Foto's: Martijn Stadhouders, Frank Maat