Wie op deze sombere en regenachtige zondagmiddag toe is aan een vrolijke oppepper in het Mezz café, komt bedrogen uit. Om half vijf stapt Roy Santiago op het podium en sleept het handjevol aanwezigen mee in zijn intense, duistere melodieën. Zijn experimentele en noisy kant krijgen we vanmiddag niet te horen. Slechts voorzien van een gitaar en een oud orgel, weet hij een nóg donkere sfeer te creëren in het café. Hij weet zijn nummers zo kwetsbaar ten gehore te brengen, dat ze ook alleen maar tot hun recht kunnen komen in een muisstil publiek als deze. Tot onze verbazing geeft hij na twintig minuten spelen al aan dat we toe zijn aan het laatste nummer. “Het laatste liedje gaat over je vriendin die je verlaat, omdat ze er vandoor is gegaan met een bouwvakker”. Het is wel meteen het beste nummer van zijn set dat vol pijnlijke overgave wordt gezongen. Roy Santiago laat ons met een beetje teleurgesteld en leeg gevoel achter. In een krap half uur is er niet echt tijd genoeg om helemaal in zijn muziek op te gaan en de nummers tot je door te laten dringen. Als je speciaal voor Roy Santiago naar het Mezz café bent gekomen, zal dit niet echt de moeite waard zijn geweest. Tegelijkertijd zijn we wel nieuwsgierig geworden naar wat hij nog meer te bieden heeft, want als klein tussendoortje op een trieste zondagmiddag smaakt dit zeker naar meer. Roy Santiago Gezien: Mezz café, zondag 11 november 2007