Het nog enigszins onzekere Neonbelle betreedt als eerste het podium om hun eerste cd te presenteren. De muziek zweeft een beetje tussen Moloko en Portishead. Op het podium tonen ze de durf om iets kwetsbaars neer te zetten, hiermee kan je keihard op je bek gaan of je kan de zaal hiermee winnen. Neonbelle weet in no time de hele zaal voor zich te winnen en geeft het publiek een half uur lang prachtige muzikale kadootjes. Op Wolkeriaanse wijze weet de band van iets kleins iets groots te maken en van grootse onderwerpen een intiem liedje te maken. Na al dit moois is het de beurt aan de man van 31, juist Flip Kowlier. Heel toepasselijk begint hij de set ook met het nummer “de man van 31”, eerst gewapend met enkel gitaar en stem, om vervolgens het nummer langzaam aan te laten zwellen tot een bombastisch einde met een complete band. Na dit nummer wordt deze band aangekondigd als de Flips Kowliers en hier komt meteen de ware aard van Flip Kowlier naar boven, naast het maken van prachtige liedjes is het een rasentertainer. Vol geluk kijkt Flip Kolwier in de zaal om tot de conclusie te komen dat hij nu echt wel in Nederland doorgebroken is. Helaas komt hij er op droge wijze achter dat ongeveer de helft van de zaal gevuld is met Belgen. De grote doorbraak in Nederland laat nog even op zicht wachten. Op de laatste cd “de man van 31” klinken veel nummers van Flip Kowlier ingetogen en intiem, wie vanavond een ingetogen show had verwacht komt van een koude kermis thuis. De Flips Kowliers zetten het publiek in een muzikale achtbaan. Met gevoelige liefdesliedjes worden we omhoog getakeld, om vervolgens in een looping door het prachtige feel good nummer “Onder nen buom” te denderen, naar het reggae van “Bom Bin” tot het stoner nummer “grotste lul van’t stad”. Dat het niet allemaal hoempapa kan zijn bewijst het nummer “Ilse zegt” dat Kowlier aankondigt als een triestig liedje, nou ja het nummer is niet echt triestig maar het gaat meer om een triestig meisje, die je uit kan lachten. Hoewel driekwart van de zaal de West-Vlaamse teksten van zijn nummers niet verstaat, doet hij tussen de nummers door zijn best om zichzelf verstaanbaar te maken. Gelukkig gaat dit hem goed af, zodat iedereen de komische talenten van hem meekrijgt. De humor van Flip Kowlier zal niet misstaan op een stand-up comedy podium. Zijn praatjes tussen de nummers zijn eigenlijk zo goed dat het bijna jammer is dat er weer een nieuw nummer begint. Bijna, want als er dan weer een wonderschoon nummer komt weet het publiek dat het klopt. Door de humor, de goede nummers en de afwisseling in de show, verveeld het geen moment en wil het publiek na het laatste nummer nog maar één ding; meer Flip Kowlier! Aan die lokroep werd natuurlijk gehoor gegeven en wordt het publiek getrakteerd op nog eens drie nummers. En na de klassieker “min moaten” laat Flip Kowlier nog even horen dat zin roots in de hip hop liggen (hij is naast zanger ook rapper bij ’t Hof Van Commerce) en krijgen we als toefje op de taart, om de diversiteit helemaal compleet te maken, een hip hop nummer mee naar huis. Flip Kowlier en Neonbelle, gezien donderdag 1 november 2007, Mezz, Breda