Eind juli vertrokken de TenTemPiés in een grote bus richting het zonnige zuiden voor tien daagse tour. Zon, zee, strand, surf, drankspelletjes heel veel muziek en gillende tienermeisjes. Lees hier het tourverslag.
Dag 0 – 29 juli – Amsterdam, NL
We zijn ingepakt en klaar om te gaan! We hebben met zijn allen lang uitgekeken naar deze tour langs surfkampen dwars door Europa heen. Met z’n negenen in een busje op avontuur: 10 dagen 8 shows in 4 landen! Meerdere mensen hebben me voor gek verklaard en misschien hebben ze gelijk. Maar dat moet nog blijken.
De O’Neill Footwear Summercamp Tour is, zoals de naam al verklapt, opgezet door O’Neill Footwear, die we met trots tot onze sponsors mogen rekenen. We hebben voor deze tour een ontzettend mooie en grote bus tot onze beschikking gekregen en die zit dan ook tot de nok toe vol met tenten, slaapzakken, instrumenten, backline en geluidsinstallatie. Met een eerste overnachting die avond gepland op een camping halverwege de route (in Chartres) vertrekken we vol energie naar bestemming #1: Le Pin Sec in Zuid-Frankrijk! Slechts 12 uur rijden van Amsterdam... Niks aan het handje.
Dag 1 – 30 juli – Le Pin Sec, FR
Na een kleine detour via Bordeaux om onze drummer Remco van het vliegveld op te halen (want die moest de avond ervoor nog op de Parade spelen) zijn we rond 18:00 aangekomen op het BoardX Surfkamp in Le Pin Sec! En wat een heldenontvangst!
Voordat we het doorhebben rennen er meisjes naar onze bus toe en staan ze gillend om Remco heen voor naar een handtekening, of zoals ze het noemden, “een tattoo”. Ik zeg bewust “meisjes” want aangekomen op Le Pin Sec kwamen wij tot de ontdekking wat ons publiek zou zijn die avond: Belgische kids tussen de 10 en 16 jaar! Onverwacht maar super leuk! Onverwacht voor ons althans. Onze manager Stefan zou hebben gezegd: “guys, lees nou eens die callsheets, ik maak ze toch niet voor de #!^$ ze @&#!
Goed, daar staan we dan. Samen met onze technicus Dougal bouwen we het podium voorzichtig op in een mooie half-pipe. Zand overal. Nu al. De heerlijk warme zilte lucht ruikt naar de zee aan de andere kant van de duinen, de kinderen zitten netjes op de grond met grote ogen op ons gericht en wij gaan beginnen. Na het eerste nummer bedenk ik me dat er ondanks de leeftijd ook hier gewoon keihard gerockt moet worden! Ik vraag de kinderen op te staan en de heupjes los te maken. Iedereen geeft gelijk gehoor en nu kan de show dan echt beginnen! Wat begon met 120 zittende kinderen eindigde in een groot feest voor jong en oud (de oudere mensen waren inmiddels vanuit de nabij gelegen kampen op de muziek afgekomen) met danspasjes en collectief gezang. De glimlachkes van die kleintjes zullen ons nog lang bij blijven. Er waren zelfs een paar vooraan met traantjes op de wangen van emotie, te schattig! Misschien wel hun eerste concert? Na de show ontmoetten we onze “kleinste grootste fan” (die kwamen we tegen het eind van de tour weer tegen in Knokke, België) en bij klokslag 11 was het “tanden poetsen en naar bed!”, zo schreeuwde de kampleiding door een megafoon. En dat gebeurde dan ook. Niet voor ons uiteraard, wij waren tot in de kleine uurtjes te vinden in een latin-cocktailbar in het kamp iets verderop, proostend op het succes van de eerste show van de tour.
Dag 2 – 31 juli – Mimizan, FR
Dag 2, we worden onze tenten uit gebrand. Het is ochtend in Zuid-Frankrijk en de zon schijnt
volop. Love. It. Een van de redenen dat we zo uitkeken naar deze tour is dat we zouden gaan leren surfen, en vandaag is les 1! Of we het wel eens eerder hebben gedaan? Nee, nog niet.. Maar aan het einde van deze week gaan we die planken rocken, beloven we plechtig. De volgende show is op slechts 2 uur rijden dus we hebben best even de tijd om te genieten in het water. Na de surfles, enkele wipe-outs en blauwe plekken later hebben we door wat de bedoeling is en we gaan best lekker! Het voelt net vakantie hier op het strand..
Life is a Beach!
Na een hartelijk afscheid van onze vrienden van het surfkamp in Le Pin Sec gaan we weer door. Er moet tenslotte ook nog gespeeld worden! Na een epic duimworstelmatch in de bus en twee uur rijden komen we aan in het O’Neill surfkamp in Mimizan, een kustplaats met veel Nederlandse jongeren die best los gaan. Overdag op de golven en ’s nachts dansen en flirten in de disco. Ik moet wel zeggen dat ik heftige flash-backs beleef van toen ik op 16-jarige leeftijd met mijn vrienden Lloret de Mar onveilig maakte...
Het optreden is in een club met plek voor ongeveer 200 man. Het publiek is een stuk ouder dan op onze vorige bestemming en vanaf de eerste noot is het raak. Het duurde dan ook niet lang voordat de opblaasbeesten en biertjes door de lucht vlogen. Met een thema als “mexicano” die avond verwachtten we ook niets anders. Aan het einde van onze set zingt ook Mimizan mee in het Spaans. Mission accomplished. Na afloop propten we zo snel mogelijk onze bus weer vol met al onze apparatuur om relaxt na te bieren. Even later struinden we met gitaar en net gemaakte vrienden en vriendinnen naar het strand. Er werd gedronken, gezongen, salsa gedanst, ja, zelfs getwerkt. Om de nacht goed volgens de “lokale traditie” af te sluiten maakten we onderweg naar de tent een snack-stop bij snackbar ‘Le French Cock’. Okay.
Dag 3 – 1 Augustus – Zarautz, SP
Nieuwe maand, nieuw land! Baskenland oftewel Euskadi. Dit begint in zuidwest Frankrijk en loopt door voorbij de Pyreneeën naar de noordwestelijke kust van Spanje. Zoals de Jeugd zou zeggen: Let’s get Baskish! Het landschap wordt met de minuut mooier en we genieten allemaal van de groene bergen en glinsterende rivieren. Op weg naar Zarautz, let’s go!
Eenmaal aangekomen worden we hartelijk ontvangen door de kampleiders. De Spaanstaligen onder ons genieten zichtbaar van het kunnen spreken van Spaans met mensen hoewel in deze regio Basks de voertaal is. Dit keer gaan we een show doen in een soort lange tent waar zo een beetje 150 man in moeten kunnen passen. Voor het eerst sinds ons vertrek uit Amsterdam maken we ons wat zorgen over het weer, het dreigt namelijk te gaan regenen. Maar dat mag de pret niet drukken.
Na het eten van heerlijke Baskische tapas (pinxos) zijn we klaar om te spelen. Het publiek staat klaar en heeft er zin in en wij des te meer. Na een twijfelende start komen de kids los en er wordt gesprongen, gezongen en gedanst. Ik loop al gitaarspelend het publiek in en voordat ik het doorheb word ik opgetild en zit in ineens te crowdsurfen. Zo kan het ook!
Aan het einde van de show zijn we blij en tevreden. Kampleider Eddie regelt een bak eten (BBQ!) en een kratje bier; van spelen krijg je tenslotte dorst! Maar goed, nu lekker slapen want na al dat reizen en spelen beginnen we aardig moe te worden. En we moeten nog even, het is pas de derde dag... Maar eerst tequila. Het is een mooie dag want onze goede vriend Pieter Both (die heeft ook onze nieuwe plaat geproduceerd) is vandaag jarig, dus we sturen hem wat aangeschoten een bom aan felicitatie-selfies. Buikpijn van het lachen, wij althans.
De eerste dag vrij! Blij dat deze dag is gekomen dalen we in onze bus de berg af voor een dagje ontspannen in San Sebastian. Wat een mooie stad! We hebben genoten van de pinxos, de wijntjes, de kleine straatjes en de statige gebouwen. De avond gaat nog lang door en het is unaniem, TenTemPiés houdt van Euskadi!
Dag 5 – 3 augustus – Berria, SP
Vroeg uit de veren, hoofdpijn van de vorige nacht maar even negeren; we gaan door naar Berria, verder Baskenland in. Wij hadden in Zarautz al te horen gekregen dat we er helemaal tot aan het strand konden komen met ons busje. Na de goeie verhalen over Berria van de surfers in de voorgaande kampen leek het ons een paradijsje.. En dat was het! Wauw! Wat een mooie plek en wat een warm ontvangst. Iedereen die we tegen kwamen kende de liedjes en ze zongen zo goed of kwaad als het ging ons toe.
We zijn vroeg aangekomen en we hebben nog een paar uur voordat we moeten opbouwen... Surfen dus! Uiteindelijk (na vele malen proberen) waren de golven toch niet hoog genoeg en moesten we genoegen nemen met een beetje bodyboarden, beachvolleyballen, voetballen en gewoon lekker tukken in de zon.. Absoluut geen straf! De zon scheen wederom volop en na een sessie extreme tanning was het tijd om op te bouwen. We hebben één dag niet gespeeld en we staan weer te popelen!
Een half-pipe setting, we kennen inmiddels de drill. Na lekker gegeten te hebben, beginnen de bewoners van het kamp zich te roeren. Drankspelletjes, dansjes en liederen worden al enthousiast uitgevoerd terwijl we ons klaar maken voor de show. Ze hadden er zin in en na het derde nummer begon de polonaise... Toen we bij het laatste kwartier aankwamen dreigden enkele flink donkere wolken roet (of regen) in het eten te gooien... Daar stonden we zonder beschutting in de half-pipe en bij ons sloeg de angst toe dat onze instrumenten hier niet tegen bestand waren. Het bleef gelukkig bij enkele druppeltjes. Waren die dreigende regenwolken misschien verjaagd door alle positieve vibes op die bewuste avond? Wij denken van wel.
Net als in Zarautz was het in Berria een Belgisch surfkamp van BoardX. De gasten waren vooral van de leeftijd tussen 17 en 21 en we merkten al gauw dat er niet zo moeilijk wordt gedaan over alcohol schenken. Na het optreden was de bar nog maar een uurtje open dus vloeiden de shotjes tequila en sambucca’s-on-fire rijkelijk. Ook bijzonder hier was dat we nergens zoveel CD’tjes hebben verkocht. Tot een uur na de show was ik met Stefan CD’s aan het verkopen; we hadden nog maar 1 doos over voor de rest van de tour!
De ‘after’ was op het strand. En zoals dat gaat op een strand onder de volle maan was het feest. Drankspelletjes zoals “Ik heb nog nooit...” deed ons verbazen hoe braaf wij eigenlijk waren in vergelijking met de Belgen daar, haha...
Dag 6 – 4 augustus – Moncontour, FR
Zo, we zijn over de helft! Ik weet niet of u een kaart van Europa bij de hand heeft? Google
Maps mag ook. We moesten dus van Berria naar Moncontour in het noordwesten van Frankrijk rijden om diezelfde avond nog een optreden te geven(!). Even doorbijten dus. Het bleek dat we op dag 2 tijdens het wegrijden uit het kamp in Le Pin Sec een stuk bumper van onze mooie bus waren verloren. Gelukkig had de kampleiding de bumper gevonden, en ja, we reden er langs om het op te halen. Rijden, peage, veerpont, verder rijden, peage, koffie, nog meer peage.. Mijn god, zoveel peages.
We zijn het er allemaal wel over eens dat deze dag en show de zwaarste van de tour was. We hebben er welgeteld 10 uur over gedaan om in Moncontour aan te komen. Dit keer niet aan de zee... “Geen surf dus?” klonk het teleurgesteld van achterin de bus. “Neen (Belgen), wij kunnen hier niet surfen. We hebben wel een meer waarin wij kunnen wakeboarden!” was het nieuwsgierig makende antwoord. Op loopafstand van het kamp was er dus een groot meer waarboven een kabelbaan was gespannen die rond ging en mensen op wakeboard voorttrok. Het zag er indrukwekkend uit.. Maar goed, dat was voor morgen. Nu werd het al bijna donker en wij moesten nog opbouwen. Waar? Op datzelfde meer. Nice.
Het was even improviseren, maar wat een setting! Achter en naast ons een prachtig meer en aan weerszijden felle witte spots die ons van onder groter deden lijken. Voor ons lag een veld van zand en daarachter stonden er lama’s, ezels en geiten die daar liepen te grazen.. Nee, het is niet verzonnen. Blijkbaar was er een reizend circus in dit dorp gestrand en ze moesten enkele dagen wachten. Na een kijkje te nemen, kwamen we ook nog tot de ontdekking dat er een heuse tijger aan het ijsberen was in een kooi-achtig iets. Natuurlijk erg zielig (we dachten dat het verboden was?), maar goed, het droeg bij aan de aparte setting.
We hebben gespeeld en genoten. Dat is gelukkig na de 6 jaar dat we bij elkaar zijn niet anders geweest. Na afloop werden er plaatjes gedraaid en al waren er dit keer maar een handjevol mensen, het ging los. Er werd nog volop gedanst op ‘Que Sera’ van ons eerste album, en op een gegeven moment kwam er zelfs een lama partycrashen...
Dag 7 – 5 augustus – Moncontour, FR
De dag erop hadden we onze tweede vrije dag! Yeah! De zon scheen heerlijk en de meeste bandleden kozen ervoor om de vrije dag erg ontspannen in te vullen. Slapen, tafeltennissen, lezen, schrijven, eten en nog wat slapen. Behalve Jouke en ik. Wij hadden de nacht ervoor de kampmonitors (blijkbaar!) beloofd om te gaan wakeboarden. Ons was (blijkbaar!) beloofd dat we bij het boarden van een heel rondje beloond zouden worden met een vette BoardX hoodie. Nou ja, katertje maar even wegstoppen en op het board! Het begon veelbelovend maar bij het naderen van de eerste ramp schrok ik me rot en liet ik me vallen. Zo leek het in ieder geval... Jouke was als tweede aan de beurt. En hoe! Slechts na enkele pogingen lukte het onze eigen Santana om Tony Hawk-style (we kennen geen wakeboard-koning) dat hele meer rond te cruisen! Bam! Hoodie binnen! Dat die te klein was maar perfect voor mij was vonden we wel jammer voor Jouke, des te leuker voor mij! Dagje rust, heerlijk. De spierpijn, die kwam later.
Dag 8 – 6 augustus – Knokke-Heist, BE
De volgende twee dagen deden we twee shows op dezelfde plek: Knokke-Heist in België, een klein uurtje rijden van Gent waar we pas geleden nog speelden op Polé Polé. Knokke is een plek die wat doet denken aan Zandvoort, close to home. Het zal niet in de boeken komen te staan vanwege de architectuur of de statige promenades, wat eerder opvalt is de enorme hoeveelheid villa’s en dure auto’s die hier rond rijden. Een soort van P.C. Hooftstraat maar dan in stad-vorm. Goed, we gaan het beleven. We spelen vandaag in de Lakeside Paradise waarbij we aangenaam verrast worden: een kabelbaan! Wakeboarden! Jawel, we hebben er zin in. Het kampmotto in Moncontour zat nog vers in ons geheugen: “Eat, Sleep, Wake, Repeat”. Al waren er vanwege het weer weinig bezoekers bij de show in Lakeside aanwezig, de paar aanwezigen dansten en zongen
gelukkig uit volle borst mee.
Na de show besloten vier van ons het nachtleven in hartje Knokke te verkennen met een aantal mensen van het kamp. De overige bandleden gingen heel verstandig vroeg onder de wol. Wazige flashbacks van een casino, een pianobar met een oudere hitsige bardame, selfies met een lifesize giraffe-standbeeld, videobeelden van planking op hekwerk en een verbrande tong van de late-night Belgische frieten doen me geloven dat het een goede avond was. Terug op Lakeside Paradise we trouwens ook errrrug te spreken over de bedden, een aangename afwisseling van het slapen op onze kleine matrasjes in tenten.
Dag 9 - 7 augustus – Knokke-Heist, BE
Dag twee in Knokke-Heist: dit keer speelden we op Surfers Paradise. Stelt u zich de verkoelende zee voor tegen de brandende zon, een mooi strand, en een prachtige surftent.
We hebben weer wat gechilled en gesurft voordat we het podium opmoesten. De tour zit er bijna op en de vermoeidheid neemt ondanks de goede zorgen van onze gastenheren en –dames toch iets toe. De show gaf ons gelukkig weer nieuwe energie, vooral dankzij de mooie reacties van het publiek. Big up trouwens naar het jongetje van een jaartje of 5 die zijn b-boy skills ging showen voor het podium. Na de show gingen we de routine cd’s verkopen-afbouwen-inladen-tequila-afterparty nog een keertje langs. Die goeie oude routine.
Dag 10 – 8 augustus – Brouwersdam, NL
De laatste dag, de laatste show, afsluiten in good ol’ Nederland. We hebben het super leuk gehad, maar sommigen van ons verlangen toch steeds meer naar het eigen bedje, douche, partners, huisdier... Zeker na het passeren van het verkeersbordje met “Nederland” erop.
Maar eerst nog een show doen, knallen!
Beware Beach in Brouwersdam. Wat een mooi en uitgestrekt strand zeg! Gigantisch! En wat konden we veel leuke dingen doen: kytesurfen, kytebuggyen, strandsurfen, suppen en nog veel meer van dat leuks... Maar eerst naar het kamp waar een grote groep enthousiaste kids
(10-16 jr) op ons wacht. Wat een ontvangst! Super leuk! Na het lekkere eten (BBQ! Alweer!) waren verschillende activiteiten voor ons georganiseerd waarvan één “crowdsurfen” was.
Letterlijk!
Hoe zeer we ook genoten van alle activiteiten lonkte onze prachtig ingerichte slaaptent enorm. We waren verkocht! Opgemaakte bedden, loungebanken, sfeerlichtjes in een chill-out hoek, hapjes en drankjes.. Een paar van ons hadden slechts oog voor 1 ding, het bed!
We zijn binnen enkele secondes buiten westen geraakt en al het gegil van blije kids konden
ons niet wakker krijgen. Tot showtime. Dan weet je het. Raap jezelf op en ga ervoor. Zo gauw je het podium ziet en je je instrument vast hebt is je energie weer voor 150% herladen.
Het is waar we van houden en wat we het aller-, aller-liefste in de hele wereld doen. Even alle pijntjes en verlangens vergeten, alle zorgen glijden van ons af. Music heals, jeweetzelluf.
Donderdag 23 oktober staan de TenTemPiés met hun album release in de Melkweg.