“We zijn voor het eerst in Azië. Met wijd opengesperde ogen zaten we in de taxi naar Hanoi. Ongelooflijk hoe het verkeer daar functioneert. Zonder regels kriskras door elkaar en langs elkaar heen alsof de auto’s gemaakt zijn van zacht rubber dat in en uit elkaar deukt wanneer ze elkaar passeren. Een -iets te jonge- chauffeur draait hippe dancemuziek die keihard uit de speakers knalt. Hij lacht maar wat omdat hij geen woord Engels spreekt en we banen ons een weg door de met fruit en dieren opgestapelde wolkenkrabbers die zich Honda brommertjes noemen.”
Yori Swart. Big in Vietnam!
“We staan erin, de Volkskrant van Vietnam!
Singer-songwriter Yori Swart en haar twee bandleden Okke Punt en Reinier Scheffer zijn net terug van een tour door Vietnam. Het trio was uitgenodigd voor een aantal shows op het EUMusic Festival in Hanoi en Ho Chi Minh City. Hysterisch publiek, doodsangst in het verkeer en prompt in de Volkskrant van Vietnam. Big in Vietnam. Aangekomen op het vliegveld worden we gelijk onderschept door de douane. ‘Shit! Zat er nog een hashie in een broekzak ergens?’ Niks van dat, de douane wil maar al te graag zelf even tokkelen op de gitaren.
“Overal door de stad hangen banners van het European Music Festival -waar we o.a. spelen-. Te gek om te zien dat er zoveel reclame is gemaakt voor ons optreden door de hele stad.”
“Ons eerste optreden in Hanoi gaat goed. We wisten niet wat voor publiek op dit optreden af zouden komen, want Westerse muziek is nauwelijks bekend in Vietnam behalve dan de hier in Vietnam alom bekende CD’tjes van classic rock-albums verpakt in midi keyboard en Dan Bao melodiën. Tot onze verbazing werd het publiek wild wanneer we onze bluesy liedjes inzette en ze begonnen spontaan mee te klappen en te zingen. En helemaal raar: zelfs te gillen bij solo’s of vocale uithalen.”
HCMC “Can I have you miss?”
“De volgende dag vlogen we naar Ho Chi Mihn City -Saigon, zoals de locals het nog noemen-. De oorspronkelijke Franse naam voordat in 1975 de communistische Ho Chi Mihn de stad overnam. Een veel drukkere stad dan Hanoi met bijna 7 miljoen inwoners!”
“Overal waar je loopt trekken de locals je met grote vriendelijk doch dringende ogen aan je arm met de vraag: ‘Can I have you miss??’ om je hun spulletjes aan te smeren. Ik heb meer het idee dan ze roepen om hulp; geld in Vietnam is geen drol waard. Overal zoete geuren en felle kleuren van fruit waar je nog nooit van gehoord of geproefd hebt.”
“Het optreden in HCMC vond plaats in het Conservatorium. Een erg mooie gevulde zaal wat wel iets weg had van de stadsschouwburg in Nijmegen. Het geluid was wat moeilijk vanwege de moeilijke communicatie met de geluidsman en de enorme galm van de zaal zelf. Desondanks was het een fantastisch optreden. Na afloop zijn we met bijna iedereen op de foto geweest en hebben handtekeningen uitgedeeld op onze CD’s, blaadjes en lichaamsdelen.
War remnants
“Op onze laatste dag hebben we ons gestort in de geschiedenis van dit prachtige land. De oorlog is nog maar 37 jaar geleden en de sporen zijn overal zichtbaar. Agent Orange sluipt nog rustig door donkere straatjes en zichtbaar leed is onontkoombaar. Maar de Vietnamese bevolking is erg vergevingsgezind en kijkt vooruit in plaats van in het verleden. Een land in volle ontwikkeling. Overal wordt gebouwd, gewerkt, gegeten en geleefd. Lieve warme mensen waar in hun leven devotie en familie centraal staan.”