#5DO: Drie koningen van Body N Soul tillen 5 Days Off naar een hoogtepunt

Francois K, Danny Krivit en Joe Claussel terug in Amsterdam en hoe

Quintin van der Spek ,

Het is inmiddels ruim twee jaar geleden dat grootheden Joe Claussell, Danny Krivit en Francois K samen op het podium stonden tijdens de ADE Dekmantel avond in het MC theater. Wie er bij was kan zich vast nog heugen dat dit een geweldige avond was gevuld met muzikale rijkdom uit opgeteld ruim 100 jaar draaiervaring die deze levende legendes inmiddels achter hun kiezen hebben. De verwachtingen waren dan ook hoog gespannen. Maar zeker niet té hoog.

Om goed te begrijpen wie er vanavond draaien en waarom dit zo speciaal is duiken we de geschiedenis in. Het gezelschap bestaat uit drie gemêleerde mannen: de kleine, kale Danny Krivit uit New York, de wat warrige Fransoos met bril op zijn hoofd Francois K en de donkere, bemutste Joe Claussell, die zijn roots ook in New York heeft liggen.

Danny Krivit is al begonnen met draaien in 1971 en door een muzikale opvoeding lijkt zijn leven een onwaarschijnlijke aaneenschakeling van ontmoetingen met grootheden in de muziekindustrie. Door het werk van zijn vader ontmoette hij regelmatig grote sterren zoals Jimi Hendrix, Janis Joplin en The Beatles en ook een aantal van zijn buren zoals Sid Bernstein (promotor van o.a. The Beatles en The Rolling Stones). Inspiratie genoeg dus om er wat van te maken in de scene en het is dan ook niet verwonderlijk dat Danny een onuitputtelijke cv heeft van residencies en producties, mixes en edits.

Francois K wordt internationaal beschouwd als één van de voorvaders van house-muziek. Hij verhuisde in 1975 naar de US. Daar maakte hij zijn eerste remixes, waarvan de remix van Musique - In The Bush zijn eerste succes werd, gevolgd door remixes van D-Train & Sharon Redd. Snel daarna startte hij zijn eigen studio en uiteindelijk ook zijn eigen label Wave Music. Gedurende de jaren evalueerde Francois zich en begon hij niet alleen house, maar ook techno te spelen. In 2002 startte hij een samenwerking met levende legende Derrick May, waar hij een duo mee vormde als Cosmic Twin.

Joe Claussell groeide op in Brooklyn en begon met het draaien en verzamelen van vinyl op zijn vijftiende. In 1996 startte hij zijn eigen label Spiritual Life Music en het label ‘Ibadan’ met vriend Jerome Sydenham. Op beide labels komen disco-, jazz-, house- en elektronische platen uit met Afrikaanse, Brazilliaanse, Latijnse, en Midden-Oosterse ritmes en Joe is betrokken bij het hele proces, zelfs bij het schrijven van alle muziek. 

Het trio leerde elkaar kennen vanuit de scene en begonnen in 1996 met het organiseren van hun Body N Soul clubnachten, die zes jaar elke zondag plaatsvonden in de New Yorkse club Vinyl. De clubnachten werden mateloos populair en inmiddels zijn ze bijna 20 jaar verder. Vanavond staan deze zwaargewichten van bijna belachelijke proportie hier dus ‘gewoon’ in Paradiso.

De zaal is versierd met ballonnen en de drie helden bezitten stuk voor stuk een onwaarschijnlijk hoog gehalte aan charisma, iets wat de sfeer zeker ten goede komt. Het publiek is wat ouder, maar dat is ook niet zo gek als je bedenkt dat de mannen al lang mee gaan en gedurende de avond blijkt dat het ook echt fans zijn die weten waarvoor ze komen. Wat opvalt is dat er in verhouding bijna meer toeristen lijken te zijn dan Nederlanders. Weet Amsterdam wel wat hier vanavond plaats gaat vinden?

Muzikaal gezien begint de avond wat onwennig. Joe, Danny en Francois wisselen elkaar om de plaat af en niet elke plaat ligt even lekker in lijn met de plaat ervoor. Daarbovenop lijkt het alsof er problemen zijn met de limiter van Paradiso, die het volume van de muziek vaak op cruciale momenten naar beneden dwingt. De afzonderlijke platen zijn vanaf het begin al wel onwaarschijnlijk sterk en bijzonder origineel. Een voorbeeld hiervan is een edit van Beck - Cellphone’s Dead waarin het eerste/laatste gedeelte van deze plaat wordt gedraaid in een lange loop.

Na ongeveer een uur lijken de mannen warmgedraaid. Misschien heeft het ook te maken met het feit dat ze elkaar wat meer ruimte geven. Danny draait een paar platen achter elkaar en daarna is het Joe Claussel die wat langer achter de decks staat. Het meeste charisma komt toch wel van hem. Het is werkelijk een feest om te kijken hoe hij het publiek bespeelt met de mimiek van zijn gezicht en zijn lichaamshouding. Hij werpt zijn hele lichaam naar links en dan weer naar rechts bij elke kick die hij in laat vallen via de filter van de mixer, waardoor elke beat voor je gevoel nog meer aankomt. Het is echt een show. Alhoewel het trucje met de filters en de phasers goed werkt zet hij deze joker wel erg veel in. Maar, zoals gezegd, het werkt wel.

Er wordt veel funk gedraaid (Kutiman - Ruling My World, I Hear Music In The Streets - Unlimited Touch) afgewisseld met disco (Dee Dee Bridgewater - Bad For Me, Don Ray - Got To Have Loving!!) en soulful house. Francois besluit zelfs Uptown Funk te draaien van Bruno Mars. Je mag er van vinden wat je wil, maar als credible trio dat al jaren mee gaat vergt het aardig wat ballen om een dergelijke track in te starten. Het is even wachten tot de beat inslaat, want, zal dit aanslaan? En jawel, het publiek gaat er voor. Te gek om te zien hoe muziek de leidraad kan zijn en pretentie achterwege wordt gelaten.

Het publiek beleeft elke track bewust en danst, joelt, fluit en klapt. Je kan merken dat dit niet zomaar mensen zijn die een kaartje hebben gekocht voor een random avond en aan het meezingen met sommige nummers blijkt dat het voor in ieder geval een groot gedeelte echte muziekliefhebbers zijn.
Goed, de sfeer is dus al top, maar het eerste echte magische momentje treedt pas een tijdje later op wanneer Claussell achter de draaitafels staat. Hij draait een edit van DJ Terrence van Rabs Vhafuwi - Count Your Blessings. De lichtshow werkt hier goed aan mee: De lichten om hem heen dempen en een straal wit licht schijnt op hem. De sereniteit van het nummer in combinatie met het witte licht brengt emotie met zich mee. In de hele zaal is het voelbaar, zeker wanneer de break met saxofoon zijn intrede doet en vervolgens de beat weer invalt. 

Vervolgens wordt de prachtige Glenn Astro edit van Flight Formation van Jupiter Masterdrive ingestart. Een geweldige track die overigens perfect aansluit bij de track ervoor. Hierna wordt de versnelling opgezocht met Culoe de Song - Y.O.U.D. Een track die keihard binnen komt en door het publiek ook goed wordt ontvangen, net als Daphni - Ye Ye. Het randje van de technokant van de house wordt opgezocht in de tracks erna tot Francois besluit om de bluesrock op te zoeken met ‘I’m A Man’ van Chicago. En ja, zelfs het wonderschone meesterwerk ‘Idris Mohammad - Could Heaven Ever Be Like This’ wordt gedraaid.

Net als de drie koningen neemt een deel van de zaal tegen vijven gas terug en gaat bovendien naar huis. Het mag duidelijk zijn. Dit was een buitenkansje om deze drie muziekdinosauriers aan het werk te zien. Helaas zijn er nog geen nieuwe tourdata voor het drietal (in groepsformatie of solo) in Nederland. Wellicht dat de line-up aanvulling van Dekmantel nog een duit in het zakje doet, maar dat is niet zeker. Ons advies: zorg in ieder geval dat je er de volgende keer bij bent.