Naarmate de nacht vordert schuiven langzaam maar zeker bezoekers de zaal uit. Een enkeling zoekt vertier in de Oude Zaal, waar Jan van Kampen, William Kouam Djoko (live), Aron Friedman en ROD (het alter ego van Benny Rodrigues) één voor één hun opwachting mogen maken. Ondanks de funky, diepe techno die alle vier de dj's eigen is, wil het feest hier toch niet echt op gang komen.
Wellicht is de concurrentie deze avond wel gewoon te groot. Via Twitter is namelijk te volgen hoe Paradiso tot een kookpunt wordt gebracht en als grote winnaar uit de bus komt. Niemand minder dan The (Motherfucking) Gaslamp Killer met zijn bijna demonische energie weet wat hij moet doen om het publiek van voor naar achter, van onder tot boven gek te krijgen. Platter dan plat en volledig in contrast met dat wat zich tegelijkertijd in de Melkweg afspeelt, maar geheel van deze tijd.
Gezien: Jeff Mills @ 5 Days Off, donderdag 8 maart 2012, Melkweg Amsterdam
5 Days Off: Jeff Mills viert 20-jarig bestaan eigen label Axis
Detroit techno in zijn puurste vorm
Met Sleigh Bells & SBTRKT nog op het netvlies gebrand, raast de 5 Days Off trein door naar een nieuwe dag in de Melkweg. Nadat eerdergenoemden hebben bewezen waardige headliners te zijn, is het de beurt aan Jeff Mills om zich van zijn beste kant te laten zien. Ter ere van het 20-jarig bestaan van invloedrijk technolabel Axis, viert Mills zijn jubileum met een tour door Europa. De donderdagnacht op 5 Days Off is volledig in handen van de grootmeester en het is zeven uur lang niets dan Detroit techno wat de klok slaat.
Bij binnenkomst is het even zoeken naar de kleine grote man. Dit keer namelijk geen 'God is a DJ' taferelen op het reusachtige podium. Nee, de introverte Jeff Mills staat in een sobere booth vooraan tussen het dansende publiek. Met vier decks, zijn vertrouwde Roland drumcomputer en een flightcase vol cd's in de aanslag mag de techno-goeroe het publiek zeven uur lang het hoofd op hol brengen.
Mills heeft met zeven uur alle tijd om zijn set op te bouwen. Wie hem vaker heeft horen draaien, weet dat de man muzikaal volledig zijn eigen plan trekt. Al is zijn sound in de loop der jaren zo goed als niet veranderd toch weet de 48-jarige 'Wizard' nog steeds jong en oud te prikkelen met zijn tijdloze, intelligente techno. Het doel is dan misschien ook niet om naar een climax toe te werken; zijn kracht ligt in de continuïteit van zijn optreden. Niemand weet Detroit techno daarom beter uit te kleden dan hij.
Zijn gig is als een dieseltrein die, eenmaal op gang gekomen, op hetzelfde tempo door de nacht jakkert, op weg naar dat eindstation. Sobere visuals met alleen het logo van Axis geven aan dat hij er nog een van de oude stempel is. Misschien geldt hier de kunst van het weglaten des te meer. De bescheiden opkomst, de minimale aankleding en het industriële geluid van de Amerikaan zorgen er echter voor dat de avond ergens toch wat kil aan voelt.
Uit het niets schuifelt ineens een Balinese danseres het podium op. Gepaard met tropische Gamelan klanken laat Mills hiermee toch weer die warme liefde voor muziek en daarmee zijn diversiteit zien. Het is immers niet de eerste keer dat de man uit Detroit een zijsprong maakt naar andere stromingen. Wie herinnert zich niet zijn samenwerking met het Montpellier Philharmonisch Orkest, waarin hij klassieke en elektronische muziek tot absolute perfectie laat samensmelten?
Rond enen schalt de Mills-klassieker The Bells door de speakers. Een golf van herkenning overspoelt de menigte en even lijkt de donkere zaal te ontdooien. Trouw wachten de bezoekers op die kleine hoogtepunten, die soms wel een kwartier op zich laten wachten. Handen in de lucht?! Of nee, toch nog niet?! Wellicht is dat onvoorspelbare ook gewoon de kracht van Jeff Mills. Een ding is zeker; het publiek is overduidelijk optimaal aan het genieten. Tracks als D.N.A. en Late Night worden dan ook gulzig verslonden door de dansende menigte.
