Met Out On The Beach is Blues Brother Castro helemaal terug. De derde plaat liet vijf jaar op zich wachten, maar de Amsterdamse indierockers zaten ondertussen niet stil. Frontman Leon Caren vertelt 3VOOR12 er alles over de band, andere bezigheden als Subbacultcha en tekenen bij Excelsior.

De groep stond jarenlang te boek als aanvoerders van de Amsterdamse indierock en had patent op één van de meest opwindende live-shows van de jaren nul. Die groep is een half decennium later de wilde haren niet kwijt en klinkt zeker niet roestig, verre van zelfs. Kijk maar naar de show die Blues Brother Castro op 16 maart in Desmet gaf als opener van 3VOOR12 Presenteert Cage The Elephant!:

Subbacultcha doet niet zoveel Nederlandse acts meer. Zou Blues Brother Castro (BBC) zelf wel op een Subbacultcha avond passen?
"Dat is een beetje een kip-of-het-ei-verhaal, Blues Brother Castro heeft wel aan de basis gestaan van Subbacultcha. De ervaringen die ik als muzikant heb opgedaan heb ik meegenomen in het oprichten van Subbacultcha. Ik denk dat BBC deels heel erg in de scope past, maar hoop dat de band iets breder is dan Subbacultcha en denk toch iets toegankelijker."

Subbacultcha organiseert veel avonden in Amsterdam en Utrecht en ging vroeger ook de grens over naar showcasefestivals als CMJ en Popkomm.
"We zijn toen onder meer met Aux Raus en Adept op pad geweest naar Vera, Paradiso en de Popkomm. CMJ hebben we meerdere keren gedaan, 2009 was de laatste keer. We waren toen bezig met context creëren voor Nederlandse bands. Die kwamen vaak op de net wat minder leuke plekken terecht en dan is het moeilijk om daar goede mensen naartoe te krijgen. Dus hebben we daar heel erg het Subbacultcha-stempel op geplakt en juist ook internationale bands geboekt als Best Coast en Male Bonding. Met daarnaast Nederlandse bands. Die opzet werkte enorm goed; het was ramvol en tot aan de New York Times werd er aandacht aan besteed."

Dat vraagt om een vervolg.
Misschien gaan we dat wel weer doen. Maar we hebben besloten ons voor nu even op Nederland te richten, met de uitbreiding van het lidmaatschap en de concerten en het magazine.

Eigenlijk net zoals je met BBC wil; je in eerste instantie op Nederland richten.
"Dat is omdat we zoveel doen vanuit Subbacultcha en ik zelf ook, dat we dingen projectmatig moeten benaderen en kiezen waar je tijd in gaat stoppen."

Is BBC wat dat betreft weer een hechte band of meer een collectief dat met deze plaat gaat optreden?
"We zijn zeker een hechte groep. We kennen elkaar natuurlijk ontzettend lang, hebben een periode heel intensief met elkaar getourd. Daar is wel een enorm goede band uit ontstaan, we hebben elkaar de afgelopen jaren nog steeds persoonlijk veel gezien. Dus wat dat betreft voelt het heel goed om nu weer met z'n vieren op pad te gaan."

Was er nog spanning voor de eerste shows of val je dan weer in een soort routine?
"Het is vooral belangrijk om weer een beetje te spelen. We hebben natuurlijk twee jaar niet opgetreden. Openen voor Surfer Blood in de Melkweg was leuk, een goede eerste show. We staan er best onbevangen tegenover. Iedereen vindt het hartstikke leuk om weer te spelen en een plaat uit te brengen. We hebben er natuurlijk al een aantal releases op zitten..."

Dus je zal niet meer verrast worden?
"Je kan altijd verrast worden. Maar het is voor mij natuurlijk anders dan voor de rest van de band. Ik ben al die jaren heel erg doorgegaan in de muziek en heb veel gespeeld. Voor mij ligt het meer in de lijn van wat ik sowieso altijd doe. De andere leden zijn meer met andere dingen bezig geweest. Voor hen is het te gek om weer te spelen."

Blues Brother Castro bestaat naast zanger-gitarist Leon Caren uit gitarist Tjeerd Meindersma, bassiste Mila van de Wall en drummer Hajo de Reijger. Wat hebben de anderen in de tussentijd gedaan?
"Mila is freelance journalist, die schrijft veel en Hajo tekent als illustrator onder andere voor NRC en Tjeerd is onderwijzer. Dat hebben ze twee jaar intensief kunnen doen. Daarna zijn we naar Rusland gegaan en dat heeft de basis voor deze plaat gelegd."

Ondanks de andere bezigheden willen ze nu allemaal die tijd er weer in stoppen?
"Die pauze was voor onbepaalde tijd, we hadden geen idee wat er zou gaan gebeuren. Iedereen had behoefte om zich op andere dingen te gaan richten. Maar toen we voor dat festival in Rusland werden uitgenodigd, vonden we dat allemaal te gek. Het was geen optie om dat niet te doen. Dus toen gingen we weer oefenen en zo kwamen we langzamerhand op het spoor om toch weer een nieuwe plaat te gaan maken."

Jullie hadden vroeger een Duits boekingsbureau en speelden veel in het buitenland. Wat als je nu wordt gevraagd om daar drie weken intensief te touren?
"In Duitsland waren we altijd wel populair, maar we lopen niet te hard op de zaken vooruit en zien wel hoe het gaat. We brengen de plaat uit en iedereen heeft er nu tijd voor."

Jullie hebben spelend in Rusland de basis gelegd, kwamen jullie zo uit op het pure begingeluid, van de eerste plaat Money Maker Me?
"Dat denk ik wel. Voor iedereen is de pauze heel verfrissend geweest. Daarvoor zaten we in een ritme van veel optreden en de plaat komt daar en daar uit en dan word je langzaam meer een soort bedrijf dan een band. Door de pauze en de afstand die we genomen hebben, stonden we weer echt in de oefenruimte met het idee waarmee we ooit begonnen waren: vier mensen met creatieve ideeën en gewoon spelen. Ik denk dat je dat ook terughoort en dat het daarom ook wel een frisse plaat geworden is."

Debuutalbum Money Maker Me komt uit 2004 en we zijn met Out On The Beach nu zeven jaar verder, waarin heel veel gebeurd is in de muziek. Toch zijn er veel paralellen.
"Er zit nog steeds dezelfde energie in en het is ook nog altijd op jaren '90 geënte gitaarmuziek, voortbordurend op de school van bands als Dinosaur Jr. en Sonic Youth. Er is zeker veel gebeurd, maar ik heb wel het idee dat het geluid van de jaren '90 wel weer terug is bij nieuwe bands. Zo denk ik dat op een vrij organische manier wel weer aansluit bij wat er nu gebeurt."

Voelt het tekenen bij Excelsior niet toch een beetje als het loslaten van de DIY-wortels van BBC?
"Do-it-yourself is sowieso een begrip dat een eigen leven is gaan leiden. Het is niet een doel op zich om iets zelf te doen. Het is meer dat je dingen maakt en manieren vindt om die aan de man te brengen. En het is voor mij gewoon heel belangrijk om Subbacultcha en de band gescheiden te houden. Het is goed om dingen met enige afstand te kunnen bekijken en ook zo dat ik geen zin had om weer met mijn eigen band te leuren. Het is heel duidelijk wat we met Subbacultcha doen. We brengen niet heel veel platen en ook kunstboeken of posters uit. Het is een wat bredere opvatting van een label. Ook denk ik dat als het steeds als je met een volwaardige cd komt, die van een band is waarin je zelf speelt, dat niet bijdraagt aan je geloofwaardigheid."

Wat is de rol van Jan Schenk op deze plaat?
"Jan heeft de hele plaat opgenomen in Weesp in de studio van Frans Hagenaars. Dat ging heel goed. Hij is ook een goede vriend van ons, die vroeger op al onze tours meeging als onze vaste geluidsman. Het was altijd al het idee een keer een plaat met hem op te nemen. Omdat we vrij onbevangen aan de opnames begonnen, was het ook belangrijk om een sfeer te creëren waarin iedereen het naar zijn zin had. Dus was het perfect om het met Jan te doen. Hij heeft ook meegedacht, bijna als vijfde bandlid, over arrangementen en geluid en zo zeker een belangrijke rol gespeeld daarin."

Jij schrijft alle teksten. Wat inspireert je?
"Alle wezenlijke dingen in het leven. Ik schrijf eigenlijk nooit teksten los van muziek. Zo'n nummer als Sun Bathing heb ik wel op het strand geschreven: 'keep your eyes off the ladies breasts, they're only sunbathing'. Er zit een soort wrange ondertoon in. Maar dat is meer een oneliner, die ik later met behulp van de gitaar uitgewerkt. Meestal zit ik gewoon met de gitaar te spelen en bedenk daar wat bij. Veel teksten zijn dan ook gebaseerd op een oneliner of een grappig idee. Zo was dat zinnetje Your High Is A Little Too Low For The Rest Of Us al snel het ijkpunt, waar ik naartoe ga werken. Er zijn wel een aantal teksten die ik als één verhaal heb geschreven met een idee en een gevoel dat ik wil overbrengen, zoals de opener Walk In The Park en afsluiter Home At Last."

Het was vast niet het idee dat deze plaat een 'walk in the park' zou worden?
"Nee, het is bijna een soort strijdlied met een hele voortvarende strekking. Je begint aan iets en zit vol energie en hoop. Het is een tegenstelling tussen aan de ene kant heel erg vol levenslust zijn en in het moment leven en de melancholiek die daarmee gepaard gaat. Dat probeer ik in dat nummer te vangen. We gaan naar het strand met z'n allen is natuurlijk een non-concept. Je gaat iets doen, maar dan met een beetje beschaamde... Ik ben bang dat ik het niet duidelijk kan uitleggen en dat mensen het maar moeten luisteren en hun eigen idee erbij vormen."

Over wie gaat Your High Is A Little Too Low For The Rest Of Us?
"Dat is niet zo letterlijk, maar meer in brede zin. Ik denk dat iedereen zich wel daarin kan herkennen. Het is een beetje gericht tegen de middelmaat en de gezapigheid. Die is alom. Dat heeft iedereen wel in zich. Het is leuk om daar schertsend wat over te zeggen, maar het is niet een heel moralistisch nummer. Nee, het heeft ook geen drugs-referentie."

BBC klinkt nog altijd intens. Zeker live. Het lijkt alsof je op deze plaat wat minder schreeuwt.
"Ik schreeuw nog steeds wel hoor, zeker op het nummer Summer Convention gaat het lekker los. Dat gaat niet bewust, maar misschien heb ik langzamerhand wel minder reden om te schreeuwen dan zes jaar geleden."