Op tweede pinksterdag is er een Excelsiorfeestje in Paradiso. Voordat Tim Knol het podium betreedt, mag labelgenoot Beans and Fatback het publiek opwarmen. Terwijl de zaal langzaam vol stroomt, speelt de enthousiaste groep muzikanten de zelfbenoemde blue-eyed country soul. Ondanks dat gistarist Paul Willemsen vanwege een onverwachte operatie zittend op een stoel moet optreden, knalt de energie van frontman Onno Smit en zijn band van het podium. De countrymuziek wordt ergens halverwege onderbroken door het prachtige gospelnummer Your Gentle Touch Will Blow My Sins Away. Een fijne show, met als enige nadeel dat het geluid niet prettig is afgestemd. Het geluid was hard en schel en hier een daar stonden in het publiek mensen met hun handen over hun oren.
Dan is het na een korte pauze tijd voor de man van de avond: Tim Knol. Op zijn sokken betreedt hij het Perzische kleedje dat op het podium ligt. De brandende kaarsen op de piano van Matthijs van Duijvenbode maken het huiselijke gevoel compleet. Met het nummer Clean Up wordt de set geopend. Een set bestaande uit zowel nummers van zijn huidige cd, als nieuwe muziek. Stond hij een half jaar geleden nog als een verlegen jongetje op het podium, enkel met zijn gitaar en ondersteund door Anne Soldaat en Matthijs van Duijvenbode, nu is de band aangevuld met een bassist en een drummer. Dat zorgt ervoor dat de muziek meer naar echte indiepop gaat met een ruig rockrandje.
Hoewel het hele concert een hoogtepunt genoemd mag worden, zijn er twee momenten die er met kop en schouders bovenuit steken. Dat zijn niet de prachtige solo's van Anne Soldaat of Matthijs van Duijvenbode, die af en toe zo achter zijn instrumenten gebogen zit dat je hem niet meer ziet. Nee, het eerste moment is wanneer er een nieuw nummer gezongen wordt. Op Tim en Matthijs na verlaat de band het podium. Met zijn breekbare stemgeluid zingt Tim een prachtige ballad. Het is doodstil in de zaal en wanneer na het nummer een luid applaus losbarst, staat de jonge singer-songwriter verlegen op het podium. En hoewel de wat ruigere nummers met scheurende gitaren en stevige drums fantastisch waren om naar te luisteren, is het tweede kippenvelmoment ook weer een ballad.
Bij de eerste toegift vertelt Tim dat hij het nummer Music In My Room geschreven heeft voor een jongen die is overleden aan de ziekte van Duchenne. Alleen zichzelf begeleidend op gitaar krijgt hij het voor elkaar om voor de tweede maal de zaal doodstil te krijgen. Zichtbaar geëmotioneerd zingt hij de laatste klanken van het nummer, voor er wederom een enorm applaus gegeven wordt.
Aan de nieuwe nummers te horen kunnen we veel goeds verwachten van het tweede album. Meer rock, gitaren en hardere drums.
Gezien: Tim Knol en Beans and Fatback, maandag 24 mei, Paradiso