De Amsterdamse band Coparck maakte een maand geleden bekend te stoppen na een periode van tien jaar. In goed overleg en na vier albums wordt er een punt gezet achter de carrière van een door liefhebbers geroemde en voor het grote publiek nog onbekende band. Momenteel zijn de heren bezig met hun afscheidstour, maar voordat de allerlaatste Coparck-noten gespeeld zijn, praat 3VOOR12/Amsterdam in een koffiebar in de Haarlemmerstraat met zanger, gitarist en boegbeeld Odilo Girod over het begin en het begin van het einde.

Hoe voelt het om iedere avond te moeten zeggen: ‘Bedankt allemaal, tot nooit’.

Tjsa, inderdaad, afgelopen weekend speelden we in 't Paard en het Burgerweeshuis. Dan besef je echt dat het de laatste keer is dat we daar spelen. Aan de andere kant is het ook wel mooi zo. Mooier dan wanneer je bijvoorbeeld al een aantal jaren geen plaat meer hebt uitgebracht en dan moet stoppen.

Kun je iets vertellen over het ontstaan van de band?

Ik wilde een band oprichten met piano invloeden en een eclectisch geluid. Toen ik de toetsenist (Maurits de Lange, red.) tegenkwam was er meteen een klik. Al snel hadden we een drummer en bassist. Toen de demo klaar was stonden verschillende platenmaatschappijen op de stoep. We tekenden bij Labels. Vanaf toen ging het allemaal heel snel.

Inmiddels zijn jullie vier platen verder en gaat de stekker eruit. Namens alle fans: ‘Waarom?’

We hebben een aantal verschillende labels gehad en een aantal wisselingen in de bezetting. Op een gegeven moment, wanneer je al tien jaar bezig bent, kom je op een punt dat je jezelf afvraagt: Hoe nu verder? Na vier hele mooi platen kom je steeds wel een stapje verder, maar toch voelt het nu alsof we op een soort hoogtepunt zitten. Het blijft gewoon lastig om een groter publiek aan te spreken.

Was het jouw besluit of werd het gezamenlijk besloten?

Het was mijn besluit, maar we hebben het er samen goed over gehad en zijn het er met z’n over eens geworden. We hadden geen ruzie ofzo, maar het leek soms wel een beetje op een relatie. Dan ben je gewoon toe aan iets nieuws. Ik merkte het ook al wel een beetje aan mijn eigen enthousiasme voor mijn soloproject Chop Wood.

Bij Chop Wood maak je alle beslissingen zelf, maar mis je misschien een klankbord?

Inderdaad, zo’n klankbord-functie bij de band was fijn en het was daarom ook een lastige beslissing. We kunnen het nu mooi afronden op een goede manier en met de juiste energie. Live met het spelen voel je dat ook: ‘Ik ga het nummer nog maar zeven keer spelen, nu nog maar zes keer etc.‘ Je bent bewuster van het moment.  

Een soort van afscheidsex..

Haha, zoiets ja. Ik vind het wel mooi om zo in het leven te staan. Het leven is heel kort en je kunt heel lang op dezelfde weg doorgaan, maar ik wilde iets anders. Dat je moet dan eigenlijk gewoon doen. Wat heb je te verliezen? Misschien heb je wel wat te verliezen, maar so what?

Hoe nu verder?

We hebben allemaal onze zijprojecten. Ik heb met Chop Wood op de parade gestaan en dat was echt te gek. Het heeft wat meer theaterelementen, is gitaarloos en meestal is er een drummer en een toetsenist bij. Het is ook wat meer op het buitenland gericht. De plaat is in Berlijn opgenomen en vorig jaar hebben we al in Moskou gespeeld. Komend jaar gaan we zelfs een tourtje doen in Canada en China!

Op donderdag 29 April - tijdens Koninginnennacht - speelt Coparck voor het laatst in de grote zaal van Paradiso en in de zomer nog op onder andere de Zwarte Cross en de Parade.