Gevolgd door een grote camera komt frontman Johannes Sigmond alias Blaudzun  het podium opgelopen. De singer-songwriter heeft voor een relatief grote bezetting gezorgd. Maar liefst vijf man begeleiden de zanger. Hij wierf zijn bekendheid door zijn spectaculaire optreden bij televisieprogramma De Wereld Draait Door. Daarna ging het snel met Blaudzun. De eerste boekingen voor festivals zijn al binnen. En ook het vrij recente album Seadrift Soundmachine trekt de aandacht van het grote publiek.

Terecht. De melancholische nummers van de singer-songwriter weten de gevoelige snaar te raken. Blaudzun neemt je mee naar een wereld van gebroken harten, over hoge bergen en door diepe dalen. De krachtige stem van de zanger doet nog het meest denken aan het stemgeluid van Radiohead-zanger Thom Yorke. Hoog, met een melancholische ondertoon en die prachtige trilling in de uithalen. De singer-songwriter weet je tot het einde vast te houden in die spanning en laat je dan genadeloos in het diepe te laten vallen.

De roffelende, marcherende beat van de drums is kenmerkend voor de muziek van Blaudzun. In ieder nummer is dit terug te vinden. Ook de accordeon speelt een grote rol binnen de muziek. Het subtiele gepingel van de xylofoon ondersteunt de kwetsbare stem van de zanger. Dromerige nummers worden afgewisseld met donkere uptempo nummers. De zanger weet zich met zijn grote vierkante bril, baardje en casual outfit goed te profileren.

Toch is de muziek van Blaudzun moeilijk in een hokje te plaatsen. De een noemt het ‘een mix van folk en indie’. De ander omschrijft het als ‘Nederlandse melancho-rock op Britse leest geschoeid met een Amerikaanse snik in de stem’. Een ding staat vast. Origineel en eigenzinnig is het zeker.

 Doodstil is het in de zaal als de singer-songwriter zijn breekbare Wolf’s Behind The Glass ten gehore brengt. Het tegenovergestelde gebeurt bij de hit Quiet German Girls. ‘Eins, zwei, drei, vier’, Blaudzun bespeelt het publiek en bezorgt het een adembenemende avond.

 Onder luid gejuich geeft Blaudzun nog een toegift. Loveliesbleeding is toch een van de pareltjes op het nieuwe album. Het was een korte maar indrukwekkende set. Euforisch loopt men naar de uitgang. In de gangen hoor je ze nog zingen: ‘It’s the sound of Quiet German Girls’.

 Gezien: Blaudzun, Paradiso, vrijdag 19 maart 2010