Hij kwam in de vele jaarlijstjes al bovendrijven. Het tweede album Don’t Be Scared, Don’t Be A Hero van Moss  werd door sommigen zelfs bestempeld als het beste album van 2009. De plaat is harder en sneller dan het voornamelijk akoestische debuut uit 2007, The Long Way Back. De heren waren te zien bij De Wereld Draait Door en stonden op Noorderslag 2010. Samen met drummer Finn blikt 3VOOR12/Amsterdam terug op 2009 en vooruit op wat komen gaat.

 

Ondanks dat jullie nieuw album door velen enthousiast werd onthaald, kregen jullie niet het gevoel dat jullie plaat enigszins ondergesneeuwd werd door al die andere bejubelde releases (o.a. De Staat, Anne Soldaat..)?

Er is dit jaar veel uitgekomen en een band als De Staat is inderdaad flink doorgetrokken. Ik heb echter niet het idee dat het erg ondergesneeuwd is, maar dat komt natuurlijk ook omdat hij dus wel heel goed ontvangen is. Hij is er kennelijk wel uitgesprongen en dat is te gek.

 

Toch een hele verandering met de jaren ervoor?

Ja, dat zat ook wel een beetje in de lucht ofzo. Toen we met de plaat bezig waren voelden we dat het echt een heel ander ding werd. Die eerste plaat was een goede vingeroefening met mooie liedjes erop, maar dit is echt dé bandplaat.

 

En daardoor helemaal tevreden? Je had niks willen veranderen?

Ach, het is niet af, maar ik denk dat dat ook goed is. Ik geloof er niet zo in om drie jaar lang in de studio zitten voor één plaat. Het lijkt mij leuk om zoiets één keer te doen en dat je een zeker mate van perfectie hoort. Ik houd ook best wel van platen die dat hebben, maar uiteindelijk moet het moment gewoon goed zijn. Als een take het dan niet heeft, dan moet je gewoon opnieuw beginnen. Of zelfs het hele nummer weggooien en lekker wat anders gaan doen.

 

Stonden alle nummers er dan ook in één keer op?

Ik denk dat we zo’n twaalf liedjes hebben opgenomen waarvan er uiteindelijk twee zijn afgevallen. Van die twaalf hadden we bij acht nummers een redelijk duidelijk beeld hoe het moest zijn. Bij vier liedjes wisten we het niet zo zeker en hebben we een soort van werkwijzer bedacht: zoveel mogelijk opnemen, niet te veel arrangeren en dan tijdens de mix dingen naar voren laten komen om te kijken wat wel en niet werkt.

 

Ging het vertalen van de opnamen naar een live-setting gemakkelijk?

Dat was een stuk makkelijker dan bij de eerste plaat, omdat de nummers vanuit dat live en bandgevoel geschreven zijn. We wilden ook geen extra vulpartijtjes, maar duidelijk sounds neerzetten. We hebben er in oktober natuurlijk wel een extra gitarist bij gevraagd en dat bevalt echt supergoed!

 

Zijn er alweer nieuwe plannen?

Haha, ja we zijn ook alweer met nieuwe liedjes bezig. Maar eerst lekker spelen en hopelijk op veel zomerfestivals. We gaan sowieso naar een festival in Frankrijk en hopen daar nog wat omheen te kunnen plannen. We hebben af en toe al wel eens in het buitenland gespeeld, maar ik zou daar best vaker heen willen. Je merkt toch dat het heel leuk is om uit je vertrouwde omgeving te stappen en jezelf ergens neer te zetten. Zoiets heeft toch iets extra’s.

 

Iedereen zit daarover ook op één lijn en heeft dezelfde ambities?

Ja, iedereen is super gemotiveerd om er nu voor te gaan. Omdat de reacties zo goed zijn merk je dat iedereen dit moment gewoon wil pakken en eruit wil halen wat er uit te halen valt.

 

Moss speelt op 23 januari in pakhuis Wilhelmina.