Voor de terugkerende bezoekers waren de verwachtingen deze editie hooggespannen. Dankzij de enorme successen die Loveland Festival de afgelopen jaren genoten heeft, steeg het aantal festivalgangers behoorlijk. Waar er in 2006 sprake was van 4000 bezoekers, stond de teller afgelopen jaar op ruim 19.000 bezoekers. Als gevolg daarvan ontstonden er verscheidene problemen; het meest prominente daarvan was het feit dat verscheidene looppaden tussen de verschillende podia dichtslipten vanwege de drukte. Dit jaar heeft de organisatie de beslissing genomen om niet verder te groeien om zo de intimiteit van het festival te behouden. De grote aantallen groepjes festivalgangers die verspreid langs de plas gestationeerd zijn en hun eigen tintje aan het feest geven, zijn het perfecte voorbeeld hiervan.

De locatie is dit jaar opgedeeld in maar liefst negen podia, waarvan twee het zogenaamde "silent disco"-concept met succes weten toe te passen. Feestgangers die voorbij de tent lopen zien hun mede-festivalgangers immens genieten van muziek die buiten de tent zonder koptelefoon onhoorbaar is. Er wordt daarom hevig aanspraak gedaan op het voorraadje draadloze koptelefoons zodat binnen een mum van tijd een flink aantal voetjes van de vloer gaan op verrassende optredens van Jay Are en Vincenzo de Bull.

Dankzij nieuwe innovaties van de organisatie zoals paden met eenrichtingsverkeer, en een extra loopbrug kan er snel en gemakkelijk doorgelopen worden naar het hoofdpodium. Op deze zogenaamde Fire!-stage kan men genieten van ijzersterke namen, zoals de Fransman Sébastien Léger die voor het eerst in jaren een liveset neerzet. Maar ook artiesten als Michel de Hey, Sander Kleinenberg, Sasha en Secret Cinema leveren niks in qua kwaliteit en weten door alles uit de kast te trekken de Fire!-stage continu op z'n kop te zetten.

Voor wie al dat muzikale geweld even teveel is en het voor een moment rustig aan wil doen, zijn er verspreid over het terrein genoeg alternatieven te vinden. Rubberen bootjes om onder het genot van een koud drankje te kunnen dobberen op de aangrenzende Sloterplas, een team van pikant geklede zusters en doctors die met een snelle behandeling je weer verfrissen en op de been helpen, een rustgevend ritje in een reuzenrad bij de T-dansant-stage of wat dacht je van een fris briesje met een spetterend uitzicht op het festival door in een van de vier Spa boomhutten te klimmen? In de volwassen speeltuin die Loveland heet, is er voor elk wat wils.

Even verderop schuifelen mensen rustig over het zand langs het strandgedeelte; met een observerende blik constateren wij dat het publiek van Loveland bestaat uit een uiteenlopende mix van jong tot oud wat een gezellige mengelmoes oplevert. Van binnenuit de luidruchtige Beach Arena-tent worden we getrakteerd op spectaculaire lichteffecten maar ook een heftige line-up, bestaande uit onder meer helden als Felix da Housecat, Rex the Dog, Shameboy en Joost van Bellen. Binnen een paar uur blijkt hier het beste van Loveland samen te komen. Mensen dansend aan het water in een prachtig vormgegeven strand setting.

Om meer feestgangers te kunnen voorzien van een plekje om heerlijk los te kunnen gaan wordt het zwembad bij de T-Dansant-stage grotendeels bedekt door een drijvend plateau. Hierdoor wordt de dansvloer flink vergroot. Dit blijkt een verstandige beslissing gezien de in onze ogen beste optredens van de dag hier ook de avond mogen afsluiten; namelijk house-koning Erick Morillo die strak opgevolgd wordt door een grandioze set van Fedde le Grand.

Het volgende vuurwerkspektakel leidt alweer het einde in van een geslaagde jubileumeditie van Loveland. Niet alleen was de line-up zoals vanouds ruim vertegenwoordigd door artiesten uit de verschillende stromingen van de house en technowereld, maar werd er ook geluisterd naar de kritiek van de vorige editie. De realisatie dat groter en meer niet altijd beter is heeft geleid tot een fantastische sfeer die het evenement tot nieuwe hoogten heeft gebracht.